s . . i МЫЧЫЧКА, -i, ж. Памянііі. ад мычка. 3 горсьці ільну выходзіць дзьве мычычкі ўсяго, a калі лён дренный, дык толькі адна. Бяседавічы Хоцім. Едзь, мыя дачушка, бяз кубла,\\ Чаму мне мычычкі ня скубла. 3 нар. йесні, M. Г. 24. МЫЧЭЦЬ, дзеясл. Мычаць. Нямый вырыжаў свае думкі рукамі i нгшта мычэў, але яго ніхто ні рызумеў. Слаўнае Мсцісл. МЫШ, -ы, ж. Мыш. У вынбары пырявным мышэй рызьвялося. Палуж Краснап. МЫША, -ы, ж. Мыш. Хлопцы спыймалі шкурцяную мышу. Хвёдараўка Краснап. МЫШАК, -y, м. Мыш'як, атрута. Мышаку схапіў i памёр. Старае Сяло Мсцісл. МЫШАНЕНЫК, -а, м. Мышанё. Кот спыймаў мышанёнка малінькыга. Маляцічы Крыч. Мышына i малінькій мышанёнык бегылі пы хаці. Слаўнае Мсцісл. МЫШАТНІК, -a, м. Каршун, што ловіць мышэй. Мышатнік ловіць мышэйi яшчырыц. Хвёдараўка Краснап. МЫШКА, -i, ж. Памянш. ад мыш. Мышка выбігла з-пыд лаўкі, а кот яе — цап i спыймаў. Пацкава Мсцісл. Мышка ны палічкі хварботкі ткець. Мсціслаў. МЫШЛЯЙ, -я, м. Цямлівы, разумны. Ён у цябе мышляй — у сё панімаіць. Горкі Краснап. МЫШШАК, -а, м. 1. Неядомы, ядавіты грыб. Мышшакі — дрэнныя грыбы, іх не ядуць. Пірагова Мсцісл. 2. бат. Гарошак, што расце ў збожжы. У жыце многа гарошку-мышшаку. Брылёўка Краснап. МЙШЫНА, -ы, ж. Мыш. У пасытку пупалыся мышына. Слаўнае Мсцісл. МЫШЫНЫЙ, прым. Мышыны. Зыпліла касу, як мышыный хвост. Іванаўка Хоцім. МЫШЫНЫЙГАРОШЫК, бат. Гарошак, што расце ў збожжы. Мышыный гарошык вырыстащь у пашаніцы, у ячмені i калі яго ня выпалаць у свой час — ён тады коліць рукі ў час жніва. Пірагова Мсцісл. МЫШЫНЫЯЦЯПЛО. Гнілушка, што свеціцца [у цемнаце]. Нашоў мышыныя цяпло i мыхаіць, як зыпалкай. Хвёдараўка Краснап. МЭРКАМЭНТЫ, -аў, мн. л. Клопаты, турботы. Я б i гасьцей етых ні хацела, ато зь імі толькі мэркамэнты. Куркаўшчына Мсцісл. ў МЭГЛУХ, -а, м. Шматок. Ну твыя кохта рызляцелыся ў мэтлух. Куркаўшчына Мсцісл. Маленькі Юзік узыбраўся ны лаўку, дыстаў сшытак i пырваў яго ў мэтлухі. Лапаціна Мсцісл. МЯГКА, прысл. Мякка. ён мягка сьцеліць, да мулка спаць. Слабада Раснян. МЯГКІЙ, прым. Мяккі. 3 новыга жыта хлеб мягкі, пульхны такі. Слабада Раснян. Твыя падушка дужа мягкыя, усё роўна, як пуховыя. Вітрунь Касцюк. МЯДЗЬВЁДЗІК, -а, м. Памянш. ад мядзведзь. У лесі спыймалі малінькыга мядзьведзіка i прінеслі двору. Тур'я Краснап. МЯДЗЬВЁДЗІХА, -i, ж. Мядзведзіха, самка мядзведзя. Мушчыны ў лясу відзілі мядзьведзіху з двумі мідзьвядзенкымі. Ёяседавічы Хоцім. МЯДЗЬВЁДЗЬ, -я, м. заал. Мядзведзь. Насустрач яму плёўся старый лыхматы мядзьведзь. Лешчынка Мсцісл. МЯДЗЬВЁДЗЬКА, -i, ж. 1. заал. Мядзведка. Пыймаў мядзьведзьку, кыпаючы бульбу. Хвёдараўка Краснап. 2. Шчотка чысціць шкло ад лямпы, ёршык. Пыдай-ка мне мядзьведзьку, нада пачысьціць пузырёк, ато ўжо дужа ён зыкапціўсь. Бяседавічы Хоцім. МЯДЗЬВЁЖЖАЯВУХА, бат. Дзіванна вялікая. Мядзьвежжа вуха — дужа цьвёрдая з доўгімі карэньнямі трыва: цьвіцець ружовым цьветам. Пірагова Мсцісл. Ат парэзыў трэба браць мядзьвежжыя вушкі — жоўтый цьвяток ны ялывіных. Хвёдараўка Краснап. МЯДЗЬВІГА, -i, ж. Мядзведзіца. Карова ў лесі атбілась ат статку — крый бог мядзьвізі пупадзець. Маластоўка Краснап. МЯДЖЎЛІЦЬ, дзеясл. Душыць, раздушваць. Не мяджуль ягыд у кошыку. П алуж Краснап. МЯДОВЫЙ, прым. Мядовы. Я ныпікла сяньні мядовых коржыкаў. Журбін Бялынкав. МЯДОК, мідка, м. бат. Дзяцеліна. Мядок ці дзятлывіна — усё роўна. Хвёдараўка Краснап. МЯЖА, -ы, ж. Мяжа. Рві, дзетка, зельліка ды кідай ны мяжу. Горня Хоцім. Ны мяжы стыяў стоўп ціліграфнэй. Парадзіна Мсцісл. Сварыліся зы мяжу, ажно абкосык пакінулі. Віхраны Мсцісл. МЯЖДЖУЛА, -ы, ж. Няўклюдны чалавек. Ета ж такі мяжджула — усё спусьця рукавы робіць. Парадзіна Мсцісл. Во ўжу мяжджула, ні паверніцца! Слаўнае Мсцісл. МЯКША, -ы, ж. Мякіна, палова. Мякіну, такоя дабро, у дзюравым рэшаце на сундук пыставілі. Куркаўшчына Мсцісл. Нада каровам даць пыасобна есьць, ато яны паб'юцца i вывірнуць мякіну. Арцёмаўка Міласл. МЯКШЬНІЦА, -ы, ж. Ражка для мякіны. Памый рукі там ныд мякіньніцый. Бяседавічы Хоцім. МЯККА, прысл. Мякка. Пы траве ступаць мякка. Янаўка Мсцісл. МЯККІЙ, прым. Мяккі. Сяньні сьнег мяккій, кулькі ляпіць добра — будзім біцца ў перапынку. Шарэйкі Касцюк. На етый бабкі касы ні наклепіш, бо йна мякка. Тур'я Чэрык. Мяккі твой сяньнік, добра спаць на ім. Бялішчына Мсцісл. * МЯКНУЦЦА, дзеясл. Упасці [чмякнуцца]. Ен як мякнуўся аб зямлю, дык чуць устаў. Цівецкая Краснап. МЯКНУЦЬ, дзеясл. Намакаць, мокнуць. Мы нымачылі пяньку ў сажылку, ніхай мякніць. Карма-Пайкі Красная. МЯКУШ, -a, м. Мякіш. Мышы пывыілі увесь мякуш, адна скарынка зыстылася. Палуж Краснап. МЯКУШЫК, -а, м. Памянш. ад мякіш. У бабы зубоў німа, дык іна выламывыіць толькі мякушык. Гібалы Касцюк. Еж, дзетка, мякушык! Палуж Краснап