рый — жыва ныдзяром лык. Хвёдараўка Краснап. ЛЫКАУКА, -i, ж. Ключыца. Схудзеў, што аж лыкаўкі выперліся. Палуж Краснап. ЛЫМАСЫВАЦЬ, дзеясл. Ламасаваць, біць. Як пычаў ён сучку лымасываць вяроўкый, дык я думаў, што заб'ець. Усцінавічы Краснап. ЛЫМАЦЬ, дзеясл. 1. Ламаць. Увайшоў у лес i дывай лымаць суччо ды рыскладываць цяпло. Гарбавічы Касцюк. 2. Баранаваць упоперак узаранае. Сымон піряд сяўбой паехыў лымаць пахыту. Хвёдараўка Краснап. ЛЫМАЧЧА, -a, н. зборн. Лом, ламаччл. Лымачча цэльный двор, i прайсьці нельга, хуць ба падыбраў ты яго троху. Палуж Краснап. ЛЫНТУХГ, -оў, мн. л. Вантробы. Ён пываліў яго ны зямлю i парезаў нажом yci лынтухі. Лешчынка Мсцісл. ЛЫНЦУЖОК, -жка, м. Памянш. ад ланцуг. Нада етыму сыбачкі на шыю льтцужок прівізаць i якую-нібудзь банічку, надзець, ніхай брязгочыць. Арцёмаўка Міласл. ЛЫПАНОСЫЙ, прым. Шыроканссы, лапаносы. Ты дужа лыпаносый, у цябе нос, ійто лыпата. Хвёдараўка Краснап. ЛЫПАТА, -ы, ж. Лапата, рыдлёўка. А дну гряду ускыпаў, i лыпата зламілысь. Беразяк Краснап. Жалезныя лыпата луччы лезіць у зямлю. Юр'евічы Клім. ЛЫПАТКА, -i, ж. Лапатка, рыдлёўка. Зьдзелыў сабе лыпатку i кыпаіць. Сідараўка Хоцім. ЛЫПАТУХА, -i, ж. 1. Лапатуха, шго многа любіць гаварыць. Слухый ты етую лыпатуху — іна табе ныскажыць. Хвёдараўка Краснап. 2. Скрыўленне ляза касы пры няўмелым кляпанні. Ой, надзелыў лыпатух — ня ўмеіш ты кліпаць, касу спорціў. Там жа. 3. Балабон, званок, што прывязваюць каровам на шыю. Карова ходзіць з лыпатухый, знаць, адбіваіцца ад стада. Там жа. ЛЫПАЦЁНЬ, -я, м. Таўстун, сыты, поўны хлопец, непаваротлівы. Зыставілі сьцірагчы курей, а ён сядзіць i ні відзіць, што ўсі гряды падзерлі, от лыпацень, яму пудбегчы ціжало ат сыці! Карма-Пайкі Краснап. ЛЫПАЦЁЦЬ, дзеясл. 1. Лапацець. Нгшта ў вуха мне ўлезла — лыпаціць там. Гусарка Клім. 2. Бегчы вельмі хутка. Куды ты лыпаціш з усіх ног? Палуж Краснап. ЛЫПАЦОН, -а, м. Сыты, поўны чалавек. Твой хлопіц — ныстыяшчый лыпацон! I чым ты яго кОрміш? Мілаславічы. ЛЫПШАК, -a, м. бат. Падбярозавік, абабак. Повін кош лыпшакоў ныбряла. Выconi Бор Краснап. ЛЬІСГАБРУСЬ, прысл. Хоць бы што. А яму i ні лысгабрусь, ніхай што хочуць кажуць. Машавая Бялынкав. ЛЫСІНА, -ы, ж. Лысіна. Красівый у мяне быў конь, сам пылавый i лысіна на лбе. Пірагова Мсцісл. ЛЫСКА, -i, ж. Пралышанае месца на бервяне. Прыгані ny бярну лыску, ды атаб'ём шнурым. Хвёдараўка Краснап. ЛЬІСКЫТАЦЬ, дзеясл. Гаварыць без толку. Дос табе лыскытаць ужу — гаворіць ірунду, што слухыць нечыга, толькі гылаву адуріў. Арцёмаўка Міласл. ЛЫСТА, -ы, ж. Шпар. Шырокія ўжо дужа лыста ў бірвяне. Хвёдараўка Краснап. ЛЬІСЫЙ, прым. Лысы. Чый ета лысый конь? Мілаславічы. У яго валосься лезіць, ужу скора лысый будзіць. Зоры Чэрык. ЛЬІТКА, -i, ж. Лытка. Зашый штаны, ато лыткі відны. Лешчынка Мсцісл. Еткій мыладый, а нада так адубець, што аж лыткі калоцюцца. Слаўнае Мсцісл. ЛЫУДЗІК, -а, м. Той, хто хацае ўсё, што пападзе над руку. Лыўдзік ты, схапіў мае долыта ды пулумаў! Хвёдараўка Краснап. ЛЫХМАШНА, -ы, ж. Лыхманіна, паношаная адзежына. Бацца ў полі забыла я сваю лыхманіну. Тур'я Чэрык. ЛЫЦНАЦЬ, дзеясл. Збірацца, мець намер, хацець. ён лыцнаець мяне пыд касьцёл падвесьці. Дубровіцы Клім. Лыцнаў ісьці мылаціць, ды раздумаў. Хоцімск. ЛЫЧАК, -a, м. Кароткая вяроўка з пятлёю. Я зьвіў два лычакі. Брылёўка Краснап. ЛЫЧЫШНІК, -a, м. Лычнік, чалавек, што дзярэ лыкі на продаж. Максім-лычышнік павёз на базар лыкі прадываць. Дубровіцы Клім. У нас ужо німа лычышнікаў — зьвяліся, бо лесу німа ўжо, зьнішчылі, i лык нейдзе драць. Міцькаўшчына Мсцісл. ЛЫШАДЗЁНКА, -i, ж. Конік. Атжыўся малысьць: купіў лышадзёнку, карову i стаў, як i ўсі людзі. Пірагова Мсцісл. ЛЬЛЯНІШЧА, -a, н. Льнішча, месца на нолІ, дзе быў пасеяны лён. На льлянішчы можна будзіць засеяць авёс, там места naгнойнае. Пірагова Мсцісл. ЛЬНУЦЬ, дзеясл. Льнуць, йрытуляцца. К етыму Якыву дзеўкі так i льнуць — як мухі на мёд лезуць. Журбін Бялынкав. ЛЬНЯНЫЙ, прым. Льняны, зроблены з лёну. Ета ж чыста льняныя пылатно i так дзешыва, нада купіць. Бялынкавічы. ЛЮБА, прысл. Люба, міла. Люба глядзець, як яны ўдваіх работыюць. Бяседавічы Хоцім. Люба ні люба, a калі кажуць — нада дзелыць. Меншая Багацькаўка Мсцісл. Выбірай касу, якую хочыш, на люба. Maластоўка Краснап. ЛЮБЁНЬНЯ, -я, н. Каханне. Што йта сталысь зь етымі дзеўкый i хлопцым? Было такоя любеньня, што на сьвет, a січас адно аднаму ні на вочы! Баеўка Крыч. ЛЮБГМЕЦ, -мца, м. Любімец, той, каго любяць. Старэйшы сын — любіміц у бацькі. Слаўнае Мсцісл. ЛЮБІНЬКІЙ, прым. Любенькі. Татычка, любінькі, ня біся — ня буду болі! Слаўнае Мсцісл. Любынькыя ты мыя дачушычка, a калі ж я цябе спатыкаць буду? Дубровіцы Клім. ЛЮБГСТА, -а, н. Зелле да любошчаў. Нада схадзіць к дзеду, каб ныгуваріў любіста: ён паддзелыіць, што будзіш любіць. Слаўнае Мсцісл. ЛЮБІСТОК, -a, м. Любіста, зелле да любошчаў. Хадоска дзеўкым любісток даець, штоб хлопцы любілі. Горкі Краснап