латнік зрушыла, дык во i хварэіць цяпер. Хвёдараўка Краснап. ЗРЭЗАЦЬ, дзеясл. Зрэзаць, спілаваць. Зрэжце-ка вы, хлопцы, тую асініну, што ны лагу стаіць, ато яна толькі засьціць. Пірагова Мсцісл. ЗРЯ, прысл. Дарма. Зря ты яму кнігу аддаў. Іванаўка Краснатг. Hi магу я naŭці, зря будуць яны мяне дажыдаць. Бяседавічы Хоцім. ЗРЯШЭЦІЦЬ, дзеясл. Пакласці жэрдзі [латы] на слегавіны, па якіх крыюць страху. Зряшэціў я сваю хату, цяпер i крыць бы можна, ды саломы ня хопіць. Хвёдараўка Краснап. ЗУБ, -а, м. Зуб. Майго ж так цяцюха трасе — зуб на зуб ні пыпыдае. Дарагая Крыч. Мыя сьвякруха сярдзітыя, таго i глядзі, што дасьць у зубы чыпялою. Канічы Касцюк. Нельга вытрываць, як зуб баліць. Касцюковічы. ЗУБАТЫЙ, прым. Зубасты, які не дае сябе крыўдзіць. Ен, ого якей зубатэй, ні дасьць сябе пакрыўдзіць! Хвёдараўка Краснап. ЗУБЁЦ, -бца, м. Зуб у граблях. Зубцы ў граблях вельмі частыя. Пухнава Раснян. ЗУБГЛА, -а, н. Зубіла. Зубіла зламіў, i прабіць дзіркі нечым. Хвёдараўка Краснап. ЗУБЛУДЗЩЬ, дзеясл. Заблудзіць, збіцца з дарогі. Хадзіў-хадзіў у лесі i заблудзіў неяк. Парадзіна Мсцісл. Пы лясу дзеўкі хадзілі ўкучы, каб ні зублудзіць. Маластоўка Краснап. ЗУБОК, -бка, м. 1. Зубіла. Нада зубок зывастрыць, ато ні бярець ён етыга жалеза. Хвёдараўка Краснап. 2. Зубок, частка галоўкі часнаку. Узяў зубок чыснаку з хлебам зьеў. Хвёдараўка Краснап. ЗУБРЬІЦЬ, дзеясл. Зубіць, насякаць зубы ў сярпе. Баба прасіла занесьць сярпы зубрыць. Палуж Краснап. ЗУБУЗУВАЦЬ, дзеясл. Збіць да паўсмерці. Я к спыймалі Білабуса, што ён краў, дык зубузувалі чыста да сьмерці. Палуж Краснап. ЗУБУРЫЦЦА, дзеясл. Забурыцца, разваліцца. Хата зубурылася. Палуж Краснап. ЗУБЧАСТЬІЙ, прым. 1. Зубчасты, з вострым! зубамі. Серп твой зубчастый, лёгка жнець. Лютня Краснап. 2. Дзюбасты. Дзяціл — птушка зубчастыя: носым дріўліну даўбець. Палуж Краснап. ЗУГУВАЛА, -ы, ж. 1. Свацця. C цёткай паехыла зугувала. Крычаў. 2. [Завала], ляны чалавек. Зугувала етый — нічога ня poбіць, a толькі ляжыць. Машавая Бялынкав. Вун зугувала наш пашоў. Хвёдараўка Краснап. ЗУГУВАЛЬНЯ, -i, ж. Прызба, насыпаная [для ўцяплення] вакол [ніжніх вянкоў] хаты зямля ці кастрыца. Міхась, ідзі абсып зугувальню лі хаты, ато скора зіма будзе. Крычаў. ЗУГУВАРІВЫЦЬ, дзеясл. Загаворваць, замаўляць. Як прыгыняюць у лес уперва кароў, дык зугуваріюць: «Чуру, мой лес, чуpy, мой статычык увесь, а курэй, гусей хуць i воўк паеж!» Турэйск Краснап. ЗУПУЗЫРЫЦЬ, дзеясл. Загнаць. Зупузырыў тапор пы абух i цяпер ні дыстанеш. Хвёдараўка Краснап. ЗУРУБАЦЬ, дзеясл. Зарубліваць. Етыя хусткі нада зурубаць спачатку, а тады насіць. Пірагова Мсцісл. ЗУСІМ, прысл. Зусім. Аборы нада зьвіць, ато мае зусім парвалісь. Тур'я Чэрык. Зусім старыя твае аброці. Крычаў. Я зусім ні хацеў зь ім сустрыкацца, але случай зыставіў. Добрае Мсцісл. ЗУСТУДЗЩЦА, дзеясл. Застудзіцца. Ня дзіва, калі чылавек зустудзіўся: еткій мароз, ды зь ветрым быў. Палуж Краснап. ЗУСЮЛЬ, прысл. Адусюль, з усіх канцоў. Тут ёсьць зусюль, з усіх канцоў сьвету: i з Масквы, i з Ленінграду, i з Кііва, i зкуль іх толькі німа. Арцёмаўка Міласл. ЗУХ, -a, м. Зух, рашучы, энергічны, ганарысты чалавек. Такога зуха, як ты, ні вадзілыся. Хвёдараўка Краснап. ЗШЫТЫЙ, прым. Пашыты. Чыбаты зшыты добра. Крычаў. Нядобра кохта зшыта: сядзіць мяшком. Вярбоўка Раснян. ЗШЫЦЬ, дзеясл. Пашыць. Зшыў сабе нейкую сьвітку на падобства манаха i ходзіць у ёй. Пірагова Мсцісл. ЗЬІАБЛОЖЫЦЬ, дзеясл. Заабложыць, заялавець, зарасці травою, замуражэць. Мыя пылыса зыабложыла. Хвёдараўка Краснап. ЗЫБАЛЁЦЬ, дзеясл. Забалець. Ліжаў ны самым брыжу карваці, аж бакі зыбалелі за нач. Парадзіна Мсцісл. Як увідзілі яе ў кароткій спадніцы, дык на сьмех yci пыднялі, аж жываты зыбалелі ат рёгыту. Арцёмаўка Міласл. ЗЫБАРОНІНЫЙ, прым. Забаронены. Уваход у склад зыбароніный. Маластоўка Краснап. ЗЫБАСТОУКА, -i, ж. Забастоўка. Стой, хлопцы, зыбастоўка, большы работаць ні будзім за ету плату. Серчыцы Краснап. ЗЫБАСЬЩ, дзеясл. Занепакоіць. Коні німа, Мяне зыбало, каб хто ня зьвёў. Бакунавічы Чэрык. ЗЫБАЦЦА, дзеясл. Зыбацца, няўстойліва ляжаць, стаяць. Кладка зыбаіцца, таго глядзі, абшатнесься. Маластоўка Краснап. ЗЬІБАЦЬ, дзеясл. Зыбаць, калыхаць. Ен зыбыя, як ідзець. Хвёдараўка Краснап. ЗЫБАЧЫЦЬ, дзеясл. Убачыць, угледзець. Куды маёй мамухні ў клець хадзіць, II A ў клець ідучы, зыбачыць, || А c клеці ідучы, зыплачыць. 3 нар. песні, M. Г. 25. ЗЫБІВАЦЬ, дзеясл. Забіваць. Кажуць, што яго сын бандзіт, з шайкыю грабіць i людзей зыбіваіць. Арцёмаўка Міласл. Штота робіцца на сьвеці — брат брата зыбіваіць. Палуж Краснап. ЗЫБІЖАЦЬ, дзеясл. Крыўдзіць. Забіжаюць, а як маткі німа, каму пыжалісься? Парадзіна Мсцісл. ЗЫБІЛЯНЫЙ, прым. Забелены. Зыбіляныя клёцкі луччы, чым зытыўканыя мясым. Слаўнае Мсцісл. ЗЫБКА, -U ж. Калыска, люлька. Пылажы ўжо дзіцёнка ў зыбку, ніхай засьнець. Ушакі Чэрык. ЗЫБЛУДЗІЦЦА, дзеясл. Заблудзіць. Нада ў каго-небудзь хырашэнька рыспытаць дарогі, ато тут зыблудзіцца можна. Арцёмаўка Міласл. Во такоя нейкыя ачмуреньня
Дадатковыя словы
туря
22 👁