Краёвы слоўнік усходняй Магілёўшчыны (1970). І. К. Бялькевіч

АББРУІЦЬ, дзеясл. Абмачыць. Узіла яго на рукі, a ён мяне ўсю аборуіў, a што ж ты надзелыў, га? Немерка Раснян. АББРЫСКАНЫИ, прым. Аборызканы, апырсканы, пакрыты пырскамі. Дрэвы, аборысканыя дожджам, блішчаць на сонцы. Ушакі Чэрык. АББРЫСКАЦЬ, дзеясл. Аборызкаць, апырскаць, заляпаць гразёй ці вадою. Як шурнуў ён камнім у лужу — аборыскаў мяне ўсю! Пірагова Мсцісл. АББРЫХАЦЬ, дзеясл. Аборахаць, абгаварыць. Аборыхалі злэя людзі дзеўку, а яна, як піряд богым, чыста. Дзіснакіта Мсцісл. АББЫЛВАНІЦЬ, дзеясл. Аббалваніць, астрыгчы машынкай нізка. Зашоў я ў цырульню, дык там мяне аббылванілі — як тыўкач зрабіўся! Пірагова Мсцісл. АБВАЖВАНЬНЕ, -я, н. Абважванне, няправільнае ўзважванне. Глядзі ты за ім, ато ў яго пыстыянны абмер i абважваньне — жулік ён. Затоны Раснян. АБВАЖЫНЫИ, прым. Абважаны, ашуканы ў вазе. Калі ўжо быў раз абважыный, то боляй ня пойдзеш к яму ў краму. Шрагова Мсцісл. АБВАЖЫЦЬ, дзеясл. Абважыць, ашукаць у вазе, няправільна зважыць. Абважыў мяне Лейзар, там было ня меню., як два пуды грачыхі. Пірагова Мсцісл. АБВАЛ1ЦЦА, дзеясл. Абваліцца. Hi танцуйця на печы, ато чалесьнік абваліцца. Бяседавічы Хоцім. Шчыкатурка ca сьцен уся абвалілася. Мсціслаў. і/АБВАЛЫНДЬІЦЦА, дзеясл. 1. Абнасіцца ў адзежы [адзеннем].Абвалындыліся бедный— адны транты быўтаюцца. Пірагова Мсцісл. 2. [Абкачацца ў гразь]. АБВАНДРОВАНЬІЙ, прым. Абвандрованы. Мною ўся Расея абвандровына — дзе толькі я ня быў? Гарадок Мсцісл. АБВАНДРЫВАЦЬ, дзеясл. Абвандраваць, абхадзіць. Увесь лес абвандрываў, кыня шукаючы. Зарубец Крыч. Іна пакуль усю дзяреўшо ні абвандруіць, дык у печы тапіць ня будзіць, во пошта! Гарбавічы Касцюк. АБВАРЫНЫЙ, прым. Абвараны [апараны варам]. Абварыныя храп'я сьвіньні луччы ядуць. Маркаўка Хоцім. АБВАРЫЦЬ, дзеясл. Абварыць, апарыць [варам]. Хлопчык абварыў руку. Пацкава Мсцісл. Вой, руку абварыла! Налянь, як скора бурболкі паўсхапілісь. Ушакі Чэрык. АБВЁДЗЕНЫЙ, прым. Абгароджаны. Мост абведзены калючым дротам. Барысавічы Клім. АБВЁСІЦЬ, дзеясл. Абвесіць, завесіць з усіх бакоў. Абвесь люльку полыгым, каб мухі ня лезьлі. Хвёдараўка Краснап. АБВЁСТКА, -i, ж. Абвестка [апавяшчэнне], аб'ява. У сельсовет прыйіла абвестка аб здачы прыдналогу. Гусарка Клім. АБВЁСЬЦІ, дзеясл. Абвесці, абгарадзіць. Піліп свой сад увесь кынавую абвёў. Касперка Міласл. Абвядзі рыскай, а потым выраж. Мсціслаў. АБВІВАНЬНЯ, -я, н. Абвіванне, абвінанне. Нада ўжо абвіваньня яблынь здзглыць — зіма ныступаіць. Б. Хутары Краснап. АБВІЗАЦНА, дзеясл. Абвязацца, захутацца, абвінуцца. Нада пыцяплей абвізацца, ато халодныя надворья. Бяседавічы Хоцім. АБВІНАНЬИЯ, -я, н. Абвінанне, захутванне. Прыйдзі сяньні ка мне i зрабі абвінаньнс мыладых дрэў на зіму. Нашкавічы Мсцісл. АБВІНАЦЦА, дзеясл. Абвінацца, ухутвацца ў што-небудзь. Хадзі ты ўжо, абвінайся ў хусткі, ато пыра ўжо ехаць. Пірагова Мсцісл. Вот ужо абвінаецца, як узімку ўсёроўна. Журбін Бялынкав. АБВІНУТЫЙ, прым. Захілены [захінуты], захутаны. Бярозка стаіць абвінутыя ў сьнег, што дзіцёнык у тулуп, йірагова Мсцісл. Ц і добра хоць ты абвінутый, глядзі, каб ня зьмерз? Немерка Раснян. АБВІНУЦЦА, дзеясл. ЗаХутацца, захіліццаў [захінуцца]. Во зьбегаю толькі ў хату абвінуся — тады пойдзем, ато так холодна. Пірагова Мсцісл. АБВІНУЦЬ, дзеясл. Захіліць [захінуцу], захутаць. Абвіні дзіцёнка хусткый, ато зьмерзьніць: ны дварэ холодны вецір. Гарбавічы Касцюк. Нада хуч трохі абвінуць высадкі ны гародзе, бо вецер зломіць. ГІірагова Мсцісл. АБВІНЫВАЦІЛЬ, -я, м. Абвінавальнік [абвінаваўца]. Ны судзе Міхей быў абвінывацілім. Дзіснакіта Мсцісл., Маластоўка Краснап. АБВІХНУЦЦА, дзеясл. Памыліцца [ашукацца]. Я к жаніўся, думаў — будзіць жонка добрая, ажно абвіхнуўся: такій гультай, што хуць ты колам и сьцяни бі. Пірагова Мсцісл. ✓ АБВІХНУЦЬ, дзеясл. Ашукаць, аблічыць. Ен у мяне такій нейкій нягеглый, глядзіця, каб яго там хлопцы ні абвіхнулі. Асмолавічы Мсцісл. АБВІЦЬ, дзеясл. Абвіць. У етый махоткі треснуў толькі адзін бок, нада абвіць бяростыю, дык харошый бірясьцень для сыруў будзіць. Бяседавічы Хоцім. Haціна гырбуза абвіла i спутыла націну бульбы. Слаўнае Мсцісл. АБВІШЧАЦЬ, дзеясл. Абвяшчаць, апавяшчаць, аб'яўляць. Абвішчалі, што зямлю будуць надзіляць. Б. Хутары Краснап. АБВУТРЫЦЬ, дзеясл. Пачаць днець, заняцца на дзень. Як абвутрыла, паехыў бацька ў лес. йалуж Краснап. АБВЫКАЦЬ, дзеясл. йрывыкаць. Абвыкла тут, дык ужо ŭ ня скушна. Сохана Мсцісл. / АБВЫКЛАСЬЦЬ, -i, ж. Звыкласць, прывычка. Да ўсяго трэба мець абвыкласьць. Сохана Мсцісл. ✓ АБВЫКЛЫЙ, прым. Звыклы, прывыклы [прывычны]. Ён к астрогу ўжо абвыклы: другі год сядзіць. Каробчына Мсцісл. Абвыклы ўжо да холоду, йалуж Краснап. АБВЫКНУЦЬ, дзеясл. Звыкнуць, прывыкнуць. Нада абвыкнуць ш л а новыга дзела. Дзіснакіта Мсцісл. / АБВЫКШЫЙ, прым. Звыклы. Наша