цэлый дзень хажу i забыць ні магу. Арцёмаўка Міласл. Дзіўныя была ява на небі. Палуж Краснап. ДЗІУНЫСЬЦЬ, -i, ж. Дзіва. Дзіўнысьць ні былыиая, што ты старога абыгнаў; пыспрабуй ты c Паўлым пацігацца. Брылёўка Краснап. ДЗІХЦЯРКЛ, -i, ж. Дзягцярка, пасуў дзіна на дзёгаць. Ц і прывізаў ты к калёсым дзіхцярку? Дзіхцярка ёсьць, a квачыка ŭ німа. Хвёдараўка Краснап. ДЗІХЦЯРНЫЙ, прым. Дзягцярны. Дзіхцярнэй завод, ідзе смалу, дзёгыць гонюць. Парадзіна Мсцісл. Дзіхцярныю бочку хлопцы зыпалілі. Брылёўка Краснап. ДЗІЦЕНЫК, -нка, м. Дзіцяня, дзіця. Кожнаму дорыг свой дзіцёнык. Гібалы Касцюк. Дзіцёнык наеўся зеліні, ну яго i прыняў мыт. Слаўнае Мсцісл. Дзіцёнык нешта ўсё хварея. Маластоўка Краснап. У дзіцёнка гылыва ўся 'блезла — ісца, знаць, у яго. Жалезьніца Крыч. ДЗІЦІНЯ, -ці, н. Дзіцянё. Ці здарова дзіціня тваё? Палуж Краснап. Дай ты волю дзіціняці, на што ты яго зьвізала етык туга! Стары Дзедзін Міласл. ДЗІЦЯ, -а, н. Дзіця. Вазьмі ты дзіця на рукі, а я пыбягу ў гарод бацьвіньня нылымаць. Гусарка Клім. Дзіця сядзіць ны застольлі. Шумячы. Прасілыся, малілыся II Пыглядзець сваё дзіцяці, || Ц і хорыша прібярёна, || Ці на куце пысаджона. 3 нар. песні. ДЗІЦЯНЁНЫК, -нка, м. Дзіцяня, дзіця. Ён яшчэ горкі дзіцянёнык, чаго ты ад яго хочыш? Краснаполле. ДЗІЦЯТКА, -i, н. Дзіцятка. Ныраві, дзіцятка, усім. Кокатава Мсцісл. ДЗІЦЯТУХНА, -ы. н. Дзіця. Ш ла мыя дзіцятухна! Меншая Багацькаўка Мсцісл. ДЗІЦЯТЫЧКА, -a, н. Памянш. ад дзіця. Кладзі маё дзіцятычка || A ў новінькій калыбель. 3 нар. песні. Д31ШАВЩБ, дзеясл. Рабіць танным, прадаваць танна. Hi дзішаві так, раскупяць i дыражэй. Мсціслаў. ДЗУНУЦЬ, дзеясл. Выцяць. Дзуну ў зубы, дык атвалісься. Хвёдараўка Краснап. ДЗЬВЁ, -юх, -ёх, ліч. Дзве. Адна печ дылжна агріваць дзьве хаты. Слаўнае Мсцісл. Я ўзяў у іх дзьвух трускоў ны развод: хай гадуюцца. Пірагова Мсцісл. Сяньні я i дзьвёх цэвак ня выткыла. Барысавічы Клім. ДЗЬВЁРЫ, -эй, мн. л. Дзверы. Дзьверы адчынены напіта, i ў хаце нікога німа. Глупікі Крыч. Дзьверы ў хаце зачынены. Машавая Бялынкав. Дзьверы расчынены насьцеж. Хоцімск. Для вакон i дзьвярэй зроблены новыя луткі. Машавая Бялынкав. ДЗЬВЁСЬЦЯ, дзьвюхсот, ліч. Дзвесце. Зацэліў хлеба яшчэ к вясьне пудзікыў дзьвесьця. Хвёдараўка Краснап. ДЗЬВІНА, -ы, ж. бат. Дзівала. Bicoкыя жоўтыя дзьвіна ны пыляных расьце. Хвёдараўка Краснап. ДЗЬВІНАЦЦЫЦЬ, -i, ліч. Дванаццаць. Купіў сабе дуб на штандары ў хату дзьвінаццыць вяршкоў таўшчыні. Сохана Мсцісл. ДЗЬМ ЎХЫЦЬ, дзеясл. Дзьмухаць. Прішчаміў паліц? Дзьмухый, сынок, дзьмухый — пірістаніць, ні плач. Брылёўка Краснап. ДЗЬЯБЫЛ, -a, м. Д 'ябал, чорт. Пыляцела цялушка зы сяло, дзьябыл за ёю ўгоніцца. Горкі Краснап. ДЗЮБКА, -i, ж. Дзюба. Н у i дзюбка ж была ў гэтыга пеўня! Ушакі Чэрык. Куріца ўжо наелысь i чысьціць сваю дзюбку. Гібалы Касцюк. ДЗЮБЫЧКА, -i, ж. Памянш. ад дзюбка. Іна ні піла, толькі дзюбычку пымачыла. Куркаўшчына Мсцісл. Пыляцеў саколік, пыляцеў, II Толькі крылушкамі стріпянуў, II Толькі дзюбычкый зысьвістаў. 3 нар. песні, M. Г. 11. ДЗЮЖЬІН, -a, м. Тузін. У мяне адзінаццыць яблык, калі б яшчэ адно, дык ба дзюжын яблык. Бяседавічы Хоцім. ДЗЮРА, -ы, ж. Дзіра. Недзе дзюра ў страхе ёсьць — мышы праелі, во дождж i льець. Раздзел Мсцісл. ДЗЮРАВЫЙ, прым. Дзіравы. Мякіну, такоя дабро, у дзюравым рэшаце на сундуке пыставілі. Куркаўшчына Мсцісл. ДЗЮСКА, -i, ж. Свінка. Вунь бяжыць наша дзюска. Цівецкая Краснап. ДЗЯБЁЛЫИ, прым. Дзябёлы. Дуб — самыя дзябёлыя дрэва; яго бяруць на штандары. Пірагова Мсцісл. Панас — хлопец дзябёлый. Дубеец Касцюк. ДЗЯВІЦА, -ы, ж. Дзяўчына. A ўчора была я дзявіцыю, || А сягоньня стала мыладзіцыю. 3 нар. песні. ДЗЯВОЦКІЙ, прым. Дзявочы, дзявоцкі. Пыдпірізаў дзявоцкій noic i носіць. Буда Рагатая Міласл. Я ўчора думыла, сягоньня гыдала, || Што ні жаль мне нікога, II Aŭ толькі мне жаль русыя касы || Ды дзявоцкія красы. 3 нар. песні, M. Г. 22. ДЗЯВОЦТВА, -а, н. Дзявоцтва, час да замужжа. Як у дзявоцтві, так i замужым прыходзіцца сьлёзы ліць. Сохана Мсцісл. ДЗЯГНО, -a, н. Малако з канапельнага семя. Зыбялі дзягном. Елі дзягно. Cepчыцы Краснап. ДЗЯГЫЛЬ, -я, м. бат. Дзягіль лесавы, дуднік. У дзягыля цьвет, як у морквы. Хвёдараўка Краснап. ДЗЯДЗІНА, -ы, ж. Жонка дзядзькі, дзядзіна. Наш дзядзька з дзядзіныю naeхылі ў горыд. Сохана Мсцісл. Я з дзядзінай палола лён. Ганнаўка Клім. ДЗЯДЗІНІН, -а, прым. Належны жонцы дзядзі [дзядзіне]. Надзела дзядзінін платок, дзядзіна нічога ні скажыць. Брылёўка Краснап. ДЗЯДЗЬКА, -а, м. 1. Дзядзька, бацькаў або матчын брат. Узноў наш дзядзька пріехыў к нам. Канічы Касцюк. Дзядзька ўзяў грошы на свой сыхран. Палуж Краснап. 2. Старэйшы, дарослы мужчына. Дзядзька, дай цыбаркі кыня ныпаіць. Горня Хоцім. ДЗЯДОУНІК, -а, м. бат. Дзядоўнік. Дзядоўнік расьце пы зыгародзьдзям ды лі прясла. Парадзіна Мсцісл. Нызьбірай дзядоўніку сьвіньням. Касцюковічы. Глядзі
13 👁