ГАЛІЦЦА, дзс.— зариться на чужое, желать его. ён т о л ь к і на яе дабро галіцца (Мікалаёва, Куз. р.). ГАЛІЦЦА, дзс— бриться. Пайдзём галіцца яго брытвай (Стаішча, Чаш. р.). ГАЛКА, ж.—галка. Monedula turrium Brehm (Corvus monedula L.). Во, галак на пуню насела! (Гарадок, Гар. р.). ГАЛ0ЎКА, ж.— кроме общего значения— плод льна или мака. Дай мне ад н у галоўку маку. Пойдзем удзяваць галоўкі у астроўкі (Спасская,, Cip. р.). ГАЛОЎКІ, ж.— головки, загибы полозьев в санях. Галоўкі ў тых санях паськепаліся (ВыСачаны, Выс. р.). ГАЛОЎНА,— главным образом, необходимо. Галоўна туды зьбегаць, а то нічога ня будзіць (Трыбухова, Cip. р.). Г АЛОЎНЫ,—главный. Ня крычы—я да самага галоўнага дайду (Селядцова, Беш. р.). ГАЛУБ, а, м.— голубь Columba livia Briss. На страсе сідзелі галубы (Пушкары, Сен. р.). Галубец ня кабец— нікому ня шкодзіць (Заронава, Куз. р.). ГАЛУЗА, at.— озорник, шалун. Галуза гэты вакно пабіў (Сянно, Сен. р.). ГАЛУЗАВАЦЬ, дзс.— 1) заниматься пустым разговором. G дзяць галузуюць ціхінька (Запрудзьдзе, Куз. р.); 2) шалить. У празьнікі маладыя толькі галезуюць (Цясьляціна, Cip. р.). ГАЛУН, Г АЛ Ы Н, у, м — квасцы. Alumen calicum. Я машынку к лямпе прыпаяў галуном (Азярэцк, Сен. р.). Купі галыну ў Віцебску (Высачаны, Выс. р.). ГАЛУШ КА, ж. — 1) галушка. Сёньні елі галушкі (Лужасна, Куз. р.); 2) шарик. Робілі галушкі з гліны (Мянюцева, Сен. р.). ГАЛЫ Ш, а, м.— бедняк. Етат галыш любіць браць, да не любіць аддаваць (Баравыя, Куз. р.). ГАЛЫШ Ы, оў, м. — клецки с коноплями. Сёньня елі галышы (Мікалаёва, Куз. р.). ГАЛЬЛЁ, ГОЛЬЛЕ, 36.—1) ветви. На дзераве сухое гальлё (Баркова, Куз. р.). Гольле на яблын! абламалі (Марчонкі, Сур. р.); 2) хворост. Я набраў гальля (Асінаўка, Беш. р.). ГАЛЫДЯПА, лг.,зб.—голытьба. У Каралёх самая гальцяпа (Клюі, Куз. р.). Гальцапа ты, што ты маеш? (Стралкі, Беш. р.). ГАЛЯК, а, м.—бедняк. У яго ні пазычыш — галяк! (Дубнікі, Сен. р.). ГАМ, у, м. — гам, шум, крик. У гаму на кірмашы ў яго грошы падмікіцілі (Сянно, Сен. р.). ГАМ АН, а, ли — злюка. Гэты гаман усіх абіжаіць (Сянно, Сен. р.). ГАМАНЩ Ь, дзс.— 1) говорить, спорить. Будзе вам гайаніць! (Miкалаёва, Куз. р.). Мужыкі нешта гаманяць (Лалыкі, Аз. р.); 2) шуметь. Перастаньце гаманіць (Ісачкава, Аз. р.). Г А М А Н К І — разговорчивый, словоохотливый. Тамаш дужа гаманкі чалавек (Оўсішча, Сен. р.). ТАМАР, у, м.—верхняя ручка в продольной пиле. Атламаўся гамар у піле (Ляхава, Віц. р). ГАМАРНЯ, ж. — шум, содом. У яе настаяшчая гамарня, ніколі ціха ня бывае (Хацінічы, Куз. р.). ГАМАЦЬ, дзс.—детское—есть. Ну, гамай, гамай, да i спаць пайдзем (Чырына, Куз. р.). ГАМБІСТЫ— гордый. Твой сын вельмі гамбісты (Камоски, Беш. р
9 👁