ВЫТРАБАВАЦЬ, дзс.— истребовать, исходатайствовать. Нада вытрабаваць пашпарт (Красьніца, Чаш. p.). ВЫТРУБІЦЬ, дзс.—жадно с'есть. Два гарлачы малака вытрубіў (Марчонкі, Cyp. p.). ВЫТРЫБЕНЬКІ, ж.— капризы. На вытрыбенькі ён маладзец— толькі патрапляй яму (Шаркі, Куз. p.). ВЫТРЫВАЦЬ, дзс.—вытерпеть. Нельга вытрываць гэтай болі (Kp. Сяло, Беш. p.). ВЫТРЫМАЦЬ, дзс. — выдержать. Ня вытрымаў усёткі да канца (Запрудзьдзе, Сен. p.). ВЫТУРЫЦЬ, дзс. — выгнать. Бацька яго вытурыць з двору (Пустынкі, Сен. p.). ВЫТУРХНУЦЬ, ў. — вытолкнуть. У серцы ён яго вьітурхнуў вон (Пятніцкая, Беш. p.). ВЫТХНУЦЦА, дзс. — выдохнуться. Заткні бутэльку, а то гарэлка вытхнецца (Пустынкі, Сен. p.). ВЫТЫНКАВАЦЬ, ў. —оштукатурить. Хата вытанкавана (Чарнагосьці, Беш. p.). ВЫХАВАНЕЦ, a, м.— воспитанник. У мяне выхавачец (Балдыкова, Аз. p.). ВЫХАВАНКА, ж.— воспитанница. Гэта мая выхаванка (Бал* дыкова. Аз. p.). ВЫХАВАЦЬ, дзс.— воспитать. Баба яго выхавала (Доўгае, Беш. р.). ВЫХАДЫ, оў, J#. — внутренности. Каб табе выхады вон! (Луб'ева, Аз. р.). ВЫХАДЗІЦЦА, дзс. — выздороветь. ён з гэтай хваробы чуць выхадзіўся (Зямковічы, Сен. р.). ВЫХАДЗІЦЬ, дзс.— добиться, выходить. Хадзіў тры дні, а выхадзіў злыдні (Ст. Беліца, Сен. р.). ВЫХАПЛЕНЫ — выхваченный. Ці надоўга хопіць выхапленага з пажару? (Дабрамысьль, Лёз. р.У. ВЫХАРТАЦЦА, дзс. -п р о г о лодаться. Сёньні выхыртыўся— чуць жыву (Гарадок, Гар. р.). ВЫХВАЛЯЦЦА, дзс. — похваляться. І чым ён выхваляецца? (Амільлянова, Лёз. р.). ВЫХВАРЭЦЬ, дзс.—выболеть. Выхварэе ён чужое дабро! (Калышкі, Лёз. р.). ВЫЦЕРАБЛЕНЫ — расчищенный. На выцерабленым добра расьцець (Бабінічы, Віц. p.). ВЫЦІНАЦЬ, дзс.— изощряться в игре, пении и т. п., заливаться, отчеканивать. Послухай, як ён выцінаіць на йскрыпачцы. Птушка так i выцінаіць (Сьвярдлы, Беш. р.). ВЫЦІРАК, a, м.—тряпка, мочалка, которою вытирается грязь, нечистота. Вынясі выцірак— гідка глядзець (Дубнікі, Сен. p.). ВЫЦІРАЦЬ, дзс. ■— вытирать. Ідзі выцяры абраз (Семянцова, Беш. р.). ВЫЦЫРКАЦЬ, дзс.—выдоить. Ідзіце малако браць—ужо кароў выцыркалі (Лужасна, Куз. р.). ВЫЦЬ, дзс. — выть. Ляціць выіць, сядзіць рыіць (Алексінічы, Сен. p.). ВЫЦЯГНУЦЦА, дзс. — вытянуться, умереть. Каб ты выцягнуўся! (Зямковічы, Сен. р.). ВЫЦЯРЭБЛІВАЦЬ, дзс.—вырубать, расчищать. Гэты надзел будзем выцярэбліваць (Чарнагосьці, Беш. р.). ВЫЦЯЎЛЯЦЬ, дзс. — выделывать (шалить). Что яны там толькі ні выцяўлялі! (Мікалаёва, Куз. p.). ВЫЦЯЦЬ, дзс. — ударить. За што-ж ён мяне выцяў? (Беліца, Сен. р