СЫГНЭТ, у, м.— перстень, талисман. Каток падаў Івану сышэт; Іван перакінуў з рукі на руку i перат ім стаў канёк (Яноўшчына, Беш. р.). СЫЗЫ —сизый. Сызы сілязенька, ці быў ты на моры, а ці відзіў шэру вутку? (Азярэцк, Сен. р.. СЫЙСЫДІ, дзс.— сходить, сойти. Яна ня сыйдзець у горад, бо старая (Доўжа, Куз. р.). СЫЙЦІСЯ, дзс.—сойтись. У цане сыйдземся (Гарадок, Гар. р.). СЫРА, дне.— мифическое существо. Каб цябе сыра ўбіла! (Бейна, Сен. р.)ў СЫРАБОЙНЯ, ж. — большой овин, рига. У сырабойню ў Беліцы возяць жыта (Ст. Беліца, Сен. р). СЫРАВАТКА, ж.—сыворотка. Зьлей сыраватку у міску (Раіны, Аз. р.). СЫРАВЕЖКА, ж — сыроежка. Скора ужо будуць сыравешкі (Застадольле, Сен. р.). Пар. суравежка. СЫРАДОЙ, ю, т. — свеже надоенное молоко. Дай мне сырадою (Вырашылы, Куз. р.). СЫРАКВАША, ж- — простокваша. Уліце мне сыраквашы (Кураеды, Беш. р.). СЫРАМАЛОТ, у, м.— молотьба хлеба обиванием о колоду без предварительной сушки в овине. Кончылі сырамалот (Русінава, Сен. р.). СЫРАМЕТНЫ-ременный. Саўка купіў сырамятныя гужы (Русінава, Сен. р). СЫРАПЕНЯ, ж- — простокваша. Сырапеня стаіць у кухліку (Косы, Віц. р.). СЫРЭЦ, у, м, — необжиганый кирпич. Сотню сырцу на печ прывёэ (Касавец, Сен. р.). СЫРНІКІ, аў, м — творожники. Сырнікі дзелаюць з творагу (Альшанікі, Беш. р.). СЫРОШНІК, у, -и. — колюча ник обыкновенный. Carlina vulgaris L. Можа дзе й лечуць сырошнікам, а ў нас не (Мікалаёва, Cip. р.) СЫРЫЗНА, ж.—сырые овощи, плоды. Ня еш сырызны — захварэіш (Гараватка, Меж. р.). СЫСКА, ж. — соска Заткні яму сыскай ляпу, каб не натсядаўся (Сухарукава, Аз. р). СЫСТАРЫ — изстари. Сыстары людзі ні відалі граматы (Дражна, Куз. р). СЫТА, ж.— медовая вода. Ем куцьцю с сытой (Лятоўшчына, Куз р.). СЫТЫ— жирный. Сытыя кумпякі прадаў (Навікі, Беш. р.) СЫЦЬВАМ— пожелание, приветствие кушающим Сыць вам, лютцы! (Доўгае, Беш. р). СЫЯН, а, у, л*.—суконная юбка. Надзела дзеўка новы сыян (Ліпна, Сен. р.). Пар. саян. СЬВЕДКА, т. — свидетель Сьветка на судзе паказаў не па майму (Стралкі, Беш. р.). СЬРЕДЧЫЦЬ, дзс.— свидетельствовать. Hi хачу я сьветчыць вам! (Карма, Куз. р). СЬВЕРБ, у, т.— зуд. У мяне на назе сьверб (Шпакі, Куз. р.). СЬВЕРБАТА, ж — зуд. Пашла па целу сьвербата (Машчоны, Сен. р.). Пар. сьверб. СЬВЕРДЗЕЛ, а, л*.— бурав. Дайка мне сьвердзел (Мікалаёва, Куз. р.). Сьвердлам пракручываюць дзіркі у дошках (Вішкавічы, Чаш. р.). СЬВЕСЬ, СЬВЕСЬЦЯ, ж.— сестра жены. Сьвесь у госьці прыехала (Доўгае, Беш. р.). Гэта мая сьвесьця (Копцевічы, Ч аш.р