Віцебскі краёвы слоўнік (1927). М. І. Касьпяровіч

 ◀  / 394  ▶ 
уваліўся у раку i крычаў paтунку (Сьвеча, Беш. p.). Пар. аратунак. РАЎГЕШ А, at. — ротозей. Ці табе дарогі нет, што ты на ногі ступаеш—раўгеша ты! (Глебаўск, Сен. p.). РАЎНЯДЗЬ, ж.—равнина. Во дзе раўнядзь! Недзе уперціся ў горку! (Гарывецк, Сен. p.). РАЎНЯК, а, au — ровня, ровный. Мы раўнякі зь ёй (Стаішча, Чаш. p.). РАЎЦІ, дзс. — оеветь. Равець у полі цялёнак (Лалыкі, Аз. p.). РАХАВАЦЬ, дзс. — считать, рассчитывать. Рахаваў ісолькі зароблю за зіму ( Г у н ч а н к і, Cyp. p.). РАХМАНЫ — смирный, спокойный. Наш конь рахманы (Лужасна, Куз. р.). Чалавек ёнбыў рахманы (Сураж, Сур. р.). РАХОТКА, ж. — банная мочалка. Вазьмі рахотку— патры мне сьпіну (Сураж, Сур. р). РАХУБА, ж.— рассчет. Няяа мне ніякай рахубы сядзець з вамі (Ходцы, Сен. р.). РАХУНАК, у, м.— счет. Добры рахунак: я заробіў 10, а ён даець 8 (Бешанкавічы, Беш. р.). РАЧАДЗЬ, ж. — старое русло реки. Вуткі купаліся ў рачадзі (Вішкавічы, Чаш. p.). РАЧАНЦЫ, оў, м.—12—дневный срок со дня рождения. У нядзелю у мяне вясельле, а майму бычку яшчэ рачанцы ня вышлі, дык я цяпер купіў, а тады на тым м е с ь ц е свайго прадам (Вядрэнь, Чаш. р.). РАШ ОТКА, ж. — созвездие Плеяды. На небе Рашотка мігаціць (Вішкавічы, Чаш. p.). РАШПІЛЬ, я, ж.-—напилок для дерева. Рашпілем абгладзіў тапарышча (Сьвеча, Беш. р.). РАШЧЫНЯЦЬ, дзс.—1) отворять. Рашчьіні вакно (Стаішча, Чаш. р.); 2) растворять. Рашчыні рашчыны на хлеб (Макеенкі, Аз. р.). РЭДАЛІ, ж.—большая телега с решетчатым ящиком служи-г для возки снопов, сена. Снапы укладалі на рэдалі й вазілі на ток (Санікі, Беш. р.). Пар. арэдалі. РЭЖ Ы ХА КРЫНІЧНАЯ,—сердечник горький. Жыруха водяная. Кресс горькій. Cardamine amara L. Лі ўзнору нашла рэжыху крынічную (Рудня, Меж. p.). РЭЗ, y, м.— полоса, нива. Добрав жыта на маім рэзі (Вяжышча, Беш. p.). РЭЗЬ, ж.— нарубленная соломорезкой солома. Запар рэзі ў цэбру (Стаішча, Чаш. p.). РЭЗЬГІНЫ, ж. — веревочная сетка с деревянными ободами для носки сена, соломы. Прынясі у рэзьгінах салому (Мікалаёва, Куз. р.). РЭДЗІЦЬ, дзс. — делать редким, прореживать. Нада іці ў школку сеянцы рэдзіць (Дабрыгары, Беш р.). РЭДЗЬ, ж. — единица, как часть целого. У шзсьць рэдзей віў бізун. У дзьве рэді складзі палатно (Слабодка, Куз. р.). РЭЙ КА, ж. — рельса. Паязд бяжыць парэйках(Бешанкавічы, Беш. р.). РЭПІК, у, м.— репейник обыкновенный. Agrimonia Eupatoria L i A. pilosa Led. Німа рэпіку тут (Гнілава, Меж. p.). РЭПКА, ж. — кроме ощего значения — колесико в прялке
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.
10 👁
 ◀  / 394  ▶