рызумніцца дужа? Што ён багатый, дык ён сабе багат (Рыбчына, Cip. p). РАЗУМНЫ — умный. Разумны конь (Веляшковічы, Лёз. p.). РАЗЫНКІ, ж,— изюм. Я купіла ў пірагі разынак (Чашнікі, Чаш. р.). РАЗЬБІРАЦЬ, дзс. — разбирать. Няхай разьбяруць людзі. (Лукашоўка, Беш. р.). РАЗЬБІТНЫ — развитой, ён чалавек разбітны (Зямковічы, GeH. p.). ГАЗЬБЩЬ, дзс.— 1) разбить. Разьбіў балонку (Стралкі, Беш. р.); 2) расколоть. Гэта палена без даўбешкі ні разаб'еш (Слабада, Чаш. р.). РАЗЬВЕСІЦЬ, дзс,— развесить» Грыбы разьвесіў (Г а р а д о к, Гар.р.). РАЗБВІТАЦЦА, дзс.— распрощаться. Разьвітаўся банька з імі i паплыў дадому (Іванова, Куз. р.). РАЗЬВЯРНУЦЬ, дзс. — кроме общего значения — опрокинуть. Разьвярнуў кухлік з сырываткай (Кавалёўшчьша, Беш. р.). РАЗЬВЯСЬЦІ, дзс.—i) начать постройкой Будынак вялікі разьвядзён (Нов. Сяло, Беш. р.); 2) наступить половодью. Разьвяло, ня можна прайці (Селядцова, Беш. р.). РАЗЬЕЗДНАЕ, н.— от'езд, угощение перед от'ездом. Вып'ем разьезднага i гайда! (Слабодка, Куз р.). РАЗЬЗЯВІЦЬ, дзс.— разинуть. Разьзявіў ляпу, як вароты (Шчучына, Куз. р.). На што ты разьзявіў yci дзьверы—зачыні, а то сьвіньні паналезуць у хату (Глебаўск, Сен. р.). РАЗЬЗЯПЩЬ, дзс.—раскрыть. Чаго ты рот разьзяпіў? (Сялец, Чаш. р.). РАЗЬДЗЮЎБАЦЬ, дзс. — расклевать, растолковать. А ён жа разьдзюўбае! (Пушкары, Сен. р.). РАЗЬМЕРКАВАЦЬ, ў.- р а с пределить. Мы ужо зямлю разьмеркавалі паміш сабой (Оўсішча, Сен. рЛРАЗЬМІН, у, м. — раз'езд, проезд мимо. Столькі людзей на кірмашы, што разьміну няма (Сянно, Сен. р.). РАЗЬМЕЖАВАЦЬ, дзс— размежевать, разграничить. Каморнік разьмежаваў вучасткі (Летцы, Куз. р.). РА 3 ЬМЯЖДЖУЛIЦЬ, дзс.— раздавить. Нехта размяжжуліў жабу (Камлі, Віц. p.). РАЗЬНІЗВАЦЦА, раздеваться, раздеть «зьнізак» (гл.). Разьнізывайся скарэй, ды памагай! (Бабіна, Меж. p.). РАЗЬНІК, a, м.— мясник. Адзабылішні разьнік— яму абы рэзаць! (Доўжа, Куз. p). РАЗЬНІЦА, ж.—і) бойня. Павялі кароў у рязьніцу (Бабінічы, Віц. p.); 2) соломорезка. У яго ёсьць разьніца салому рэзаць (Копцевічы, Чаш. p.). РАДЗЕЦЬ, дзс.— 1) редеть. Paдзеіць лес (Падбярэзьзе, Віц. p.); 2) радеть, стараться. Ён яго любіць, зато ён, аб ім i радзеіць (Баравыя, Куз р). А мы-ш жалі, радзелі, гарэлачкі хацелі (Сураж, Сур. p.). РАДЗІМЕЦ, a, jh. — болезнь, родимчик. Каб цябе радзіміц забіў! (Сьвеча, Беш. р.). РАДЗІНА, ж. — родня. У с я радзіна прыехала (Гараватка, Меж. р