p. РАБАКІ, оў, м.—глисты. Asca- I ris lumbricoides. Рабакі яго мучуць (Краўцова, Гар. p.). I РАБЗУЙ, я, м.— рябой, с лицом изрытым оспой. Ах ты рабзуй! (Забалотнікі, Куз. р.). РАБЕЦ, а, м—рябчик. Bonasa silvestris Brhm. Рабца забіў тамацькі (Папкі, Гар. p.). РАБЁШ АК, а, м. — ребенок. Рабёшак радзіўся ў нас (Сукрэмна, Сен. р.). РАБІЗНА, ж.—1) пестрое домотканное полотно. 3 рабізны ета пашыта (Чарніца, Cip. p.); 2) ямочки на изрытом оспой лице. Рабізна ў яго ікая! (Бель, Выс. р.). РАБІК, а, лі.— пестрая юбка* Мама! будзім i мы ткаць такіі рабікі, як у Сялюціне (Макеенкі, А з. р.). РАБІН, а, м. — раввин. Рабін пашоў у сінагогу (Пятніцкая, Беш. p.). РАБІНА, ж. — рябина. Jorbus aucuparia L. Рабіна лі вакна расьцець (Дворышча, Cip. p.). РАБІНАВАЯ НОЧ — рябиновая, бурная ночь. Ну й рабінава-ш ноч была — пярун як ня ашалеў! (Сукрэмна, Сен. р.). РАБІНІНА, ж.— рябиновое дерево. На рабінінеужо ёсь ягады (Хмяльнік, Беш. р.). РАБІНБНІК, у, м — Сабельник. Comarum palustre L. Рабіньнік у балоце ўвідзіш (Шыхі, Лёз. p.). РАБІЦЬ, дас.— делать. Ня ведаю, што рабіць (Лясьнікі, Сен. p.). Пар. робіць. РАБОТНІК, a, м.— кроме общего значения—батрак. Што я табе работнік? (Навікі, Віц. p.). РАБОЦІНКА, ж.—работка. Рабоцінка ўдалая была (Краўцова, Гар. p.). РАБОЧЫ —работающий, рабочий. У Пётры на вайне пуля атарвала рабочы паліц (Санікі, Беш. р.). РАБТУХ, а, м. — веревочная сетка, в который берут сено лошадям. Схадзі ў пуню i набі раптух сена (Заазер'е, Сен. р.). РАБТУХА, ж.—пестрая домотканная юбка. Яе раптуха прыгожая (Слабада, Чаш. р.). РАБУШ КІ, ж.— пестрые половики. Я сёньні даткала сваі рабушкі (Сураж, Сур. р.). Пар. рабізна. РАБЫ —рябой. У Саўкі рабая сьвіньня (ІІІарыпіна, Беш. р.). РАВЕСЬНІК, а, м.— ровесник. Янка равесьнік Цімоху (Пясочак, Куз. р.). РАГАТКА, ж., РАГАЧ, РАГАЧОК, а, м.—дужка со шпеньком для катушки в прялке. Найдзі мне рагатку й шпулю (Гушчына, Cip. р.). Рагачок раськяпіўся, а йна прасьці хочаць (Сукрэмна, Сен. р.). РАГАЦЫДЁ, Н; аб.— хворост, хлам. Нашто ты рагацьця накідаў пад ногі? (Доўгае, Беш. р.). РАГАЧ, а, м.—1) ручка в сохе. Чачоткавы рагач няскора раськепійца (Ходцы, Сен. р.). Рагач зламаўся у сасе (Зямковічы, Сен. р.); 2) дужка со шпеньком для катушки в прялке. Рагач у самапралцы зламаўся (Кабішча, Куз. р:). РАПЗУЛЯ, at. — растрепа. Эх ты, рагізуля,—зашпіліся ды соплі абатры (Глебаўск, Сен. р.). РАГІЛІ, ж. — большая телега для возки сена и снопов. За
Дадатковыя словы
заазере
9 👁