Віцебскі краёвы слоўнік (1927). М. І. Касьпяровіч

 ◀  / 394  ▶ 
ПЯЛЁНКА, ж. — пеленка. Завярні дзяцёнка ў чыстую пялёнку (Раманаўка, Сен р). ПЯЛЕХАЦЦА, две.— плескаться. Вуткі пялёхаюцца ў выгарцы (Старына, Беш. р.). ПЯЛЬЦОЎКА, ж.— вышиванье гладью. П я л ь ц о ў к у скончыла (Слабодка, Беш. р.). О ЯН ЬЦЮ Х, а, м.— увалень. Іш ты піныдюх якей! (Гравы, Сен. р.). П Я НЬ К О В Ы — пеньковый. Бацька зьвіў пяньковыя аборы (Расна, Сен. р.) ПЯРВОСБЦІНКА, ж.— корова, отелившаяся первый раз. Пярвосьцінка мала даець малака (Стралкі, Беш. р.). П ЯРЭБІРАК, а, м, ПЯРЭБІРК А, ж.— отобранная охапка сена, соломы. Пяць пярэбірак засталося сена (Бешанкавічы, Беш. р). ПЯРЭКЛЕЦЬ, ж.— пол, крыльцо перед дверью клети. Ключ ляжыць там на пярэкліці (Аськершчына, Беш. р.). П ЯРН АТА, ж. — перина. На лошку ляжыць перната (Латыгаль, Сен. р.). ПЯРУН, а, м.— удар молнии. Пяруном зламіла дрэва (Чарнагосьц!, Беш. р.). ПЯРЧОЎКА,ле.—перечница. Падай мне пярчоўку(Выгары, Куз. р.). ПЯРШ АК, а, м.—первенец. Ета мой пяршак (Высачаны, Выс. р.). ПЯРШЫНЯ — первый раз. ЦГ піршана гэта яму? ( Д о ў г а е, Беш. р.). ПЯСОГА, ж.— грязное, лоснящееся пятно у ворота и обшлагов одежды. Во, пясогі носіць! (Мехавое, А з. р.). П Я С Т К А, ж.— горсть Дай пястку льну(Застарыньне,Беш.р.). ПЯСТУН, а, м. — баловень. Бальшэй пястун ён у вас(Гараватка, Меж. р.). П Я Т К А, ж.— кроме общего значения— 1) место соединения деревянной и металлической частей косы. На пятку націскай— чысьцей выскасіш (Бабінавічы, Выс. р); 2) пять рублей. Пазыч мне пятку да заўтрага (Сянно, Сен. р.). ПЯТНІК, а, м.— 1) база, основание. Для такого слупа пятнік малы (Высачаны, Выс. р.); 2) чашка в которую вставлен столбик ворот, двери, вращающий последние. Як ходзяць тваі пятнікі? (Вяжышча, Беш. р.). ПЯТРОЎКА, ас.—Петров пост. У пятроўку самыя бальшыя дні (Хацімшчына, Куз. р.). ПЯТРЫ ЦЬ— высыхать. Пятрэіць на шчэпку (Сукрэмна, Сен. р.). П Я ТУХ, а, м.—петух. Прапаў наш пятух (Асінаўка, Беш. р.). ПЯХЦЕЛЬ, я, м.—ўверевочная сетка, куда кладется сено в дорогу. Набяры піхцель сена (Баркова, Куз. р.). ПЯЧКУР, а, м.—печник. Скора прыдуць пячкуры (Мікалаёва, Куз. р.). ПЯЧОНКА, ж-— печень. Авечыя пячонкі дужа смашны (Ліпна, Сен. р.). ПЯЧУ РКА, ж.— ниша в кухонной печи. Палажы сярнічкі ў пячурку (Сяркуці, Сен. р.). ПЯЧЫ две.— печь, жечь. Ганка пячець латкі (Шарыпіна, Беш. р.). Сонца пячэць (Лалыкі, Аз. р.). ПЯЧЫ СТА, а, н. — жаркое, нажаренное. Усякага пячыста ў іх было (Высачаны, Выс. р.). ПЯШ НЯ, ж. — лом. ён разьбіў лёт пяшнёй (Русінава, Сен. р.). ПЯЮ Н, а, т.—певец. Удзень дык ён пяюн быў (Лукашоўка, Беш. р.). ПЯЯЦЬ, две.—петь. Жнеі будуць пяяць (Бешанкавічы, Беш.р
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

м.—^веревочная
5 👁
 ◀  / 394  ▶