ПУСТ АДОМ, а, м.— ветренный человек. Голы пустадом еты (Крьінкі, Выс. р.). ПУСТКА, ж.— пустошь. Што на етый пустцы парасьцець? (Пагост, Выс. р). ПУСТУЛЬГА, ж.— пустомеля. Не мялі ты ерунды, пустульга! (Мазалава, Куз. р). П УСЫ Щ Щ А, дзс— пуститься. Думалі ябланка засохніць, усё сучча ўрэзалі, а іна зноў пусьцілася (Запрудзьдзе, Сен. р.). ПУТА, путо, веревка, которой спутывают лошадь. Парвалася пута й конь зьбег (Тропы, Выс р.). П У Т А Ц Ь, дзс.— спутывать. Путай коні, да садзіся (Хацімшчына, Куз. р.). П УТРА, ж. — заквашенная в квашне похлебка из солодовой муки. С салоткай саладухі вышла добрая путра: i кісла й салотка (Сьвярдлы, Беш. р.). ПУТРАНЫ — из «путры» (гл.). Путряный кісель люблю (Казьяны, О р. р.). П У Х, у, м.— сушеница, кошачья лапка. GnaphaJium dioicum L. Нарваў пуху, што ні панясу (Целашы, Выс. р). П У ХА, ж.— 1) пятка яйца. У гэтым яйцы пуха крепкая! (Ш арыпіна, Беш. р); 2) корма лодки. Не гані лоткі пухой! (Касачы, Лёз. р.) П У X А Р, а, м. — одуванчик. Taraxatum officinale aucf. Ня дзьмі на нухар--разьліціцца (M iшкава, Куз. p.). ПУХКІ— пушистый. Во пухкія падушкі! (Канавалава, Куз. p.}. ГіУХЛІНА, ж. — опухоль. Во, якая бальшая пухліна ў яго! (Gen ium, Гар p.). П УХО ЎКА, ж.— 1) дождевик. Licoperdon caelatum Bulf, Buvista niqrescens Pers. Махні етай пухоўкай (Разумова, Лёз. p.). 2) рогоз. Typha latifolia L. Пухоўкі рваў на бапоці (Чашнікі, Чаш. p.); 3) одуванчик. Taraxatum officinale aucf. Пухоўкі лётаюць па ветры, калі іх сьпелыі сарваць i падзьмуць (Слабодка, Куз. p.). ПУЦЭНЬКА, ас.—горсть пеньки. Дзьве пуцэнькі пянькі пазычаў (Гараватка, Меж. p.). ПУЦІК, a, м.—струйка воды. Пуцікі цякуць з пальціны (Путрына, Беш. p.). На стрэсі замерзьлі пуцікі (Гарыдвор'е, Чаш. p). ПУЩ НКА, ПУЦЯВІНКА, ж.— тропинка. Я ішоў тэй пуцінкай (Залесьсе, Чаш. p.). Ганна пайшла пуцявінкай ў лес (Вейна, Сен. p). ПУЧОК, а, л.— кроме общего значения—деревянная или металлическая подставка для ремня в черезседельнике, соединяющего оглобли. Пучок раскалоўся ў сядзёлцы (Бабінавічы, Выс. р.). П У Ш А Ч К А, ж-—коробочка. Дай рабёнку пушачку ат сьпічак (Ульлянавічы, Сен. р.). П УШ К А, ж.— 1) пушка, орудие. Як пачалі біць з пушкі ажно сьценкі задражалі (Берашова, Сен. р.); 2) коробка. Ці гэта вакса у пушкі? (Берашова, Сен. р.). ПУШ НЫ — из мало провеянной ржи. Пушнзи хлеб елі (Друкава, Выс. р.). П У Ш Ч А, ж-— дремучий лес. Мы паедзім чэраз пушчу (Пустошкі. Сен. р.). ПУШ ЧАЦЬ, дзс.'- -пускать. На штож ты пушчаеш? (Яноўшчына, Беш. р.). ПХАЦЬ, дзс.— 1) толкать. Ня пхай болі (Лужасна, Куз. р.)( 2) пихать. Ня трэба яму гэ
Дадатковыя словы
гарыдворе, пушнзй
5 👁