ПСЮРНУЦЬ, дзс.—толкнуть. Як псюрну я цябе, аш ты піракулісься! (Доўгае, Беш. p.). ПТАХ, a, м. — птица. Ліцеў птах цераз божы дах (Лятоўшчына, Куз. p.). ПТУШАНЁНАК, а, л*.— птенчик. У гняЗьдзе сядзіць адзін птушанёнак (Клюі, Куз. p). ІІТУШКА, ж,—птипа. Птушкі пяюць на зарэ (Пятніцкая, Беш. p.). Перавядуцца цяпер i птушачкі нашы (Яноўшчьша, Беш. p). ПУГА, ІІУЖКА, ж. — кнут, кнутик. Не хадзіла па табе яшчэ пуга! (Навікі, Віц p.). Ня пастух пасець, а яго пушка (Сьвеча, Беш. p.). ПУГАВІШЧА, ПУГАЎЁ, *.— кнутовище. Вунь у той пуге харошае пугавішча (X м я л ь н i к, Беш. p.). Пастух зробіў доўгае пугаўё (Башкі, К уз p). ПУГАЛА, ПУЖАЛА, н.— чучело. Пастаў пугала, каб вароны ня елі ў гародзе ячмень! (Гуліна, Сен. p.). Яны зробілі пужала (Мікалаёва, Куз. p). ПУД, y, м. — испуг. Мальчык , с пуду захварэў (Лагавая, Аз. p). ПУДЛАВАЦЬ, дзс. — не попадать в цель. Усёгды пудлуіць (Дварэцк, Чаш, р.) ПУДЛІВЫ—пугливый Наш акабыла дужа пудлівая (Раманаўка, Сен р.). ПУЖАЦЦА, дзс — пугаться. Чаго ты пужаесься? (Доўжа, Куз. р.). ПУЖАЦЬ, дзс.— пугать. Дзед пужаіць курэй з ячменя (Лалыкі, Аз. р.). ПУЗА, н — брюхо Во наеў сабе пуза! (Раманаўка, Сен. р). ПУЗАТЫ — брюхаты. Уci паны пузатыя (Навікі, Віц, p.). ПУЗАЦЕЦЬ, дзс.— толстеть. Іна ўсё пузацеіць (Слабодка, Куз. р). ПУЗДЭРАК, ПУЗДЭРАЧАК, а, м.— флакончик. Пуздэрак з лекарствам разьбіўся(Дабрамысьль, Лёз. р.). Вазьмі на лекарства пуздэрачак (Увалокі, Куз. р.). ПУЗЫР, а, м.— стекло от лампы. Разьбіўся пузыр ад лямпы (Сяркуці, Сен. р). ПУДЗІЛА, «.— пугало. Пудзіла ў ячмені завалілася (Іванск, Чаш. p) ПУК, а, у, м.— 1) связка. Цэлы пук бобу прапаў (Гараватка, Меж р); 2) стебель щавеля. Я нарвала многа пукоў (Жукава, А з. р.). ПУЛЬГАВАЦЬ, дзс. — трубить в охотничий рожок. Пульгуіць, як Здраеўск! у бары (Вішкавічы, Чаш р.). ПУЛЯЦЦА, дзс.—швырять. К!рпічом пуляўся (Касачы, Лёз. р.). ПУНІШЧА, н.— место, где стояла, стоит «пуня» (гл.). На старым пунішчы ляжаць бёрны (Лужына, Выс р.). ПУНЯ, ж.— сенной сарай. Сена ляжыць у пуні (Кр. Сяло, Беш. р.). ПУПІК, а, у, м — колпачек лампы Папраў ад лямпы пупік! (Русінава, Сен. р). ПУПЛЫ, аў, н.— карапузы, орава детей. Хто-ж там пуплаў тых будзе гадаваць? (Запрудзьдзе, Сен. р.). ПУПЫШКА, ж. — почка. На бярозе трэснула пупышка (Клюі, Куз р). Пар. бубыш ка.. ПУРА, ж.— мера вЗ пуда. Думаю ў гэтым годзе бульбы пасеяць дзесяць пур (Вяжышча, Беш. р). ПУРНУЦЬ, дзс. — толкнуть, швырнуть. Як пурну цябе дык тырассыпісься(Азярэцк, Сен. р.). Віцебскі краввы слоўнік