П СЮ РН УЦЬ, дзс.—толкнуть. Як псюрну я цябе, аш ты піракулісься! (Доўгае, Беш. p.). П ТА Х, a, м. — птица. Ліцеў птах цераз божы дах (Лятоўшчына, Куз. p.). ПТУШ АНЁНАК, а, л*.— птенчик. У гняЗьдзе сядзіць адзін птушанёнак (Клюі, Куз. p). ІІТ У Ш К А, ж,—птипа. Птушкі пяюць на зарэ (Пятніцкая, Беш. p.). Перавядуцца цяпер i птушачкі нашы (Яноўшчьша, Беш. p). ПУГА, ІІУ Ж К А, ж. — кнут, кнутик. Не хадзіла па табе яшчэ пуга! (Навікі, Віц p.). Ня пастух пасець, а яго пушка (Сьвеча, Беш. p.). ПУГАВІШ ЧА, П УГАЎЁ, *.— кнутовище. Вунь у той пуге харошае пугавішча (X м я л ь н i к, Беш. p.). Пастух зробіў доўгае пугаўё (Башкі, К уз p). ПУГАЛА, ПУЖ АЛА, н.— чучело. Пастаў пугала, каб вароны ня елі ў гародзе ячмень! (Гуліна, Сен. p.). Яны зробілі пужала (Мікалаёва, Куз. p). ПУД, y, м. — испуг. Мальчык , с пуду захварэў (Лагавая, Аз. p). ПУДЛАВАЦЬ, дзс. — не попадать в цель. Усёгды пудлуіць (Дварэцк, Чаш, р.) ПУДЛІВЫ—пугливый Наш акабыла дужа пудлівая (Раманаўка, Сен р.). П У Ж А Ц Ц А, дзс — пугаться. Чаго ты пужаесься? (Доўжа, Куз. р.). ПУЖ АЦЬ, дзс.— пугать. Дзед пужаіць курэй з ячменя (Лалыкі, Аз. р.). П УЗА, н — брюхо Во наеў сабе пуза! (Раманаўка, Сен. р). ПУЗАТЫ — брюхаты. Уci паны пузатыя (Навікі, Віц, p.). П У З А Ц Е Ц Ь, дзс.— толстеть. Іна ўсё пузацеіць (Слабодка, Куз. р). ПУЗДЭРАК, ПУЗДЭРАЧАК, а, м.— флакончик. Пуздэрак з лекарствам разьбіўся(Дабрамысьль, Лёз. р.). Вазьмі на лекарства пуздэрачак (Увалокі, Куз. р.). ПУЗЫ Р, а, м.— стекло от лампы. Разьбіўся пузыр ад лямпы (Сяркуці, Сен. р). ПУДЗІЛА, «.— пугало. Пудзіла ў ячмені завалілася (Іванск, Чаш. p) ПУК, а, у, м.— 1) связка. Цэлы пук бобу прапаў (Гараватка, Меж р); 2) стебель щавеля. Я нарвала многа пукоў (Жукава, А з. р.). ПУЛЬГАВАЦЬ, дзс. — трубить в охотничий рожок. Пульгуіць, як Здраеўск! у бары (Вішкавічы, Чаш р.). ПУЛЯЦЦА, дзс.—швырять. К!рпічом пуляўся (Касачы, Лёз. р.). ПУНІШ ЧА, н.— место, где стояла, стоит «пуня» (гл.). На старым пунішчы ляжаць бёрны (Лужына, Выс р.). ПУНЯ, ж.— сенной сарай. Сена ляжыць у пуні (Кр. Сяло, Беш. р.). ПУПІК, а, у, м — колпачек лампы Папраў ад лямпы пупік! (Русінава, Сен. р). П У П Л Ы, аў, н.— карапузы, орава детей. Хто-ж там пуплаў тых будзе гадаваць? (Запрудзьдзе, Сен. р.). ПУПЫ Ш КА, ж. — почка. На бярозе трэснула пупышка (Клюі, Куз р). Пар. бубыш ка.. ПУРА, ж.— мера вЗ пуда. Думаю ў гэтым годзе бульбы пасеяць дзесяць пур (Вяжышча, Беш. р). П У Р Н У Ц Ь, дзс. — толкнуть, швырнуть. Як пурну цябе дык тырассыпісься(Азярэцк, Сен. р.). Віцебскі краввы слоўнік
Дадатковыя словы
ж,—птйпа
6 👁