АБЕРУЧ — обеими руками. Вазьміся за работу аберуч! (Патапенкі, Выс. р.). АБЭЛКА, ў.--клевета, наговор. У гэтых казнах на яго—адна абэлка (Пустынкі, Сен. р.). АБЖА, ж. — оглобля в-сохе. У сахі папсавалася абжа (Ходарава, Куз. р.). Пар. вобжа. АБЖОРА, аг. — обжора. Во абжора—што ні ў сябе прэць (Барок, Аз. р.). АБЖЫНКІ, ж,—конец жатвы. У нас сёньні абжынкі (Нов. Сяло, Беш. р.). Пар. дажынкі. АБЗА, ж,—1) из'ян в обработке дерева. Пад гэбаль папалася жывая смала, дык на дошцы абза палучылась (Чашнікі, Чаш. р.)2) нижний слой коры дерева. На кожнай цалёўцы ёсьць абза— чаму так чысьціў? (Храпавічы, Куз. р.) АБЗДАЦЦА, дзс. —- обдаться. Абздайся сьцідзёнай вадой (Храпавічы, Куз. р.). АБДЗЕЛАЦЬ, дзс. —; отделать. Ці скора ты абдзелаеш свой дом? (Мікалаёва, Куз. р.). АБДЗЕНЬ—за день, в течении дня. Я зьехаў туды абдзень (Карма, Куз. р.). Пар. абудзён. АБДЗЕЦЬ, дзс.—обмануть. Ен яго лоўка абдзеў (Баравыя, Куз. р.) АБДЗЁРКА, ж. —мука полученная из очищенного на мельнице от скорлупы зерна. 3 абдзёркі хлеб смашнейшы (Марчонкі, Сур. р.). АБІЗГАЛ, а, ж.—дурак. Абізгал ты бязмозгП (Азярэцк, Сен. р.). АБІЧ, а м. - часть цепа: палка, которая бьет по колосьям. Я зьдзелаў новы абіч (Сідоры, Меж. р.). Пар. біцюк. АБІЧАЙКА, ж.—\) деревянное основание, обод решета. Было-б добрае рэшата, каб не паськепалася абічайка (Абрэзкава, Сен. р.). Пар. бячэйка; 2) круглая дырка в верхнем ручном жернове, куда сыплют зерна. Ня сып поўну абічайку (Сянно, Сен. р.). Пар. бічай. АБКАЛОЦЦА, дзс. — исколоть себя чем-либо. Абкалоўся, кладучы снапы (Алексінічы, Сен. р.). АБКАПВАЦЬ, дзс.—окапывать. Абкапапі яблыні (Курашчаны, Сур. р.). АБКАРЭЦЬ, дзс. — засохнуть, покрыться коркою. Абкарэіць міска, а тады дзяры, баба, кіпцюрамі (Красьніца, Чаш. р.). АБКАРЫЦЬ, дзс.—снять кору. Абкарылі ельнік, якей навазілі яшчэ ўчора (Гайдукі, Сур. р.). АБКАСІЦЬ, дзс. — обкосить, скосить. Абкасілі пожню (Кр, Сяло, Беш. р.). АБКЕШКАЦЦА, дзс. — сильно испачкаться. Абкешкаўся, як сьвіньня (Луб'ева, Аз. р.). АБКЛАДАЦЬ, дзс. — обкладывать. Гэтым гноем абкладаць яблыні ня можна (Міхалі, Куз.р.). АБКОСКІ, ж.— конец косьбы. Сягоньні абкоскі (Стралкі, Беш. р.) АБКРАСЫДІ, дзс. — обокрасть. Пабег бабам казать, што яго абкралі (Астроўна, Віц. р.). АБКРУЦІЦЦА, дзс. — обвернуться. Абкруціласявяроўкакаля плоту (Вядрэнь, Чаш. р.). АБКУС аЦЬ, дзс. — искусать, Коняй абкусалі авадні (Сянно, Сен. р.). АБЛАВУХІ — вислоухий. Ты дужа аблавухі (Луб'ева, Аз. р.). АБЛАЕЖЛІВы—разборчивый в еде. Парасёнак дужа аблаежлівы (Сухарукава, Аз. р.). АБЛАЖЭНЬНЕ, и.—осада. Ну, i аблажэньне-ж гэтай крэпасьці тады было! (Балдыкова, Аз. р). i
Дадатковыя словы
изян, лубева
15 👁