АБАПАЛ — по обе стороны. Абапал дарогі ехалі хурманкі (Пятніцкая, Беш. p.). АБАРАНАК, а, м.~ баранка. Купі мне абаранкаў (Доўжа, Куз. p.). Пар. баранак. АБАРАНЯЦЦА, дзс.— защищаться. Калі нападаіць, дык нада абараняцца (Бараўцы, Куз. p.). АБАРВАЦЦА, Эзс.-оборваться, обноситься. Хамут зусім абарваўся (Зайкава, Меж. p.). АБАРОНА, ж,—защита. Ён у нас уся абарОна (Пятніцкая, Беш. p.). АБАРОНЦА, ы, м.—защитник. Ён мой абаронца (Сукрэмна, Сен. p). АБАСЕЦЬ, дзс. — обосячиться. А мой мілы абасеў—лі чужых та дзевак сеў (Загірудзьдзе, Сен. p.) АБАТКНУЦЬ, дзс. — проконопатить. Трэба пакульлем сьцены абаткнуць (Алексінічы, Сен. p.). АБВАЛІЦЦА, дзс.— обвалиться, развалиться. У ёўні печь абвалілася (Кавалёўшчына, Беш. p.). АБВАНЗОПІЦЬ, дзс. — испачкать. Абванзопіць ня доўга, а вычысьціць як давядзецца(Ходцы, Сен. p.). АБВАРЗОПАЦЦA, дзс,—испачкаться. Быў п'яны, дык i абварзопаўся (Луб'ева, Аз. p.). АБВІВАНЬНІЧАК, а, м.--кувшин обвитый берестой. Налі ў абвіваньнічак малака з сабой на поле—ён крэпкі, ня так 6'ецца, як гарлач (Запрудзьдзе, Сен. р.). АБВІНАВАЧВАЦЬ, АбВІНАВАЦІЦЬ, дзс.— обвинять, обвинить. Напрасна яго ў етам абвінавацілі (Суднікі, Куз. р.). АБВІРТАСАМ—быстро, скоро, мигом. Ідзі, ды абвіртасам назад (Кагьяны, Cip. р,). АБВЯШЧАЦЬ, АБВЯСЫДЩЬ, дзс.—1) извещать, известить. Вы тады нас абвясьціце (Шыпы, Сен. р.); 2) давать слово, обещать. Нагдовень абвяшчаў прыці i ні прышоў (Астроўна, Віц. p.). Яна абвясьціла прыехаць (Доўжа, Куз. p.). АБГАВАРЫВАЦЬ, АБГАВАРЫЦЬ, дзс.— 1) обсуждать, обсудить. Доўга абгаварывалі, як яго знайці (Альшанікі, Беш. p.); 2) осуждать, сплетничать Яна ўсіх абгаваруе (Шыпы, Сен. p). АБГАЛЕЦЬ, дзс. — обеднець. Сямён пасьля пажару зусім абгалеў (Дабрамысьль, Лёз. p.). АБГАЛІЦЦА, дзс.—побриться. Абгаліўся, як бізун (Замошша, Сен. p.). АБГАРНУЦЬ, дзс.— 1) загрести, огрести. Абгарні гаршок жарам (Сянно, Сен. p.); 2) укутать. Абгарні хлапца, а то застудзіцца (Жэрына, Чаш. p.). АБГАРОДА, ж,—ограда. Каля саду няма ніякай абгароды (Прыдзьвіньне, Беш. p.). АБГАРОДЖАНЫ — огороженный. Гарод абгароджаны аплітнём (Стрэлкі, Беш. p.). АБГЛЯДАЦЬ, дзс. — осматривать. Я абглядаў скаціну (Сьцяпанавічы, Меж. p.). АБГРЫЗЬЦІ, дзс. — обгрызть Заяц абгрыз яблыню (Сыр. Рудня, Меж. p.). АБДУРЫЦЬ, дзс. — обмануть, одурить. Хлопец абдурыў дзяўчыну (Уланавічы, Віц. p.). АБДУЦЬ, дзс.—-обмануть, надуть. Ён думаў мяне абдуць, але ні ўдалося (Косы, Віц. p.). АБЕДАЦЬ, дзс.— обедать. Ніхто ня ведаіць, як хто абедаіць (Янавічы, Cyp. p.). АБЕДЗЬВЕ-обе. Абедзьві дзяўчыны пашлі ў гарод (Пятніцкая, Беш. p.). АБЕІ— обе. Абеі рукі бальны (Лужасна, Куз. p