НЯЎМІРУШ ЧЫ — бессмертный. Няўмірушчы маліц: колькі paзоў ён ужо паміраў (Рыбчына, Cip. Pj). Н Я ЎМ Ы СЬЛ Я --ненарочно. Няўмысьлі зробіў шкоду (Веляшковічы, Лёз. p.). НЯЎПРЫ ЦЯМКУ — невдомек. Яму гэта зусім няўпрыцямку (Селядцова, Беш. p.). НЯЎРОКАМ — не сглаживая. Няўрокам казаўшы, у нас добра (Астроўна, Віц. p.). НЯЎРЫ М СЬЦІЦЦА, НЯЎРЫМСЫДІЦЬ, дзс.— не успокоиться, не успокоить. Што ета ён ніяк няўрымсьціцца? (Рыбчына, Cip. р.). Няўрымсьціш ты, ня можаш пачакаць пакуль другія сабяруцца (Ст. Беліца, Сен. p.). Н ЯЎХІСЬЦІ— не по сердцу. А што-ш, калі ён мне няўхісьці, дык я яму зразу адказала (Берашова, Сен. р.). НЯХЛЮ Й, НЯЎХЛЮ Й, я м. — неряха. Во, нейкі няўхлюйіСукрэмна, Сен. р.). Што ты ходзіш няхлюем? (Луб'ева, Аз. р.). НЯХАЙ— пусть, пускай. Няхай конь ідзець у поле (Прусаўкі, Аз. р.). Ніхай ён прыдзець ка мне сёньні (Вейна, Сен. р.). НЯХ ЛЮД А, ж.—неряха. Такая няхлюда дзяўчына (Нов. Сяло, Беш. р.). НЯХОЛЬНЫ—неопрятный. Яна дужа няхольная баба (Канавала, Куз. р.). НЯЦІКАВЫ — неинтересный. Няцікавы ён чалавек(Бесьцьвена, Сен. р.). НЯЦЫДЕ, н. — сообразительность, понятливость. Ніякага няцьця ў маладухі няма (Янавічы, Сур. р.). НЯЦЯМКІ — несообразительный. Няцямкі ён чалавек (Кузьміно, Сен. р.). НЯЧУТНА— неслышно. Нешта хадзяіна нячутна ( П у с т ы нкі, Сен. р.). НЯЧЫСТЫ — грязный. Пдка браць з нячыстых рук (Селядцова, Беш. р.). НЯЧЫСЫДІК. а, м.—черт. Не хадзі позна, а то нячьісьцік ухопіць (Навасёлкі, Сен. р.). НЯШЧАСЫДЕ, ».— несчастье, Ну, i няшчасьце спаткала мяне! (Пушкары, Сен. р.). НЯШЧЫТНЫ—неплотный. Няшчытныя дзьвері: во й халодна (Рыбчына, Cip. р.). П. ПА, прм.-—по. Мы выпілі па адным келіху (Расна, Сен. р.). Ён усёгды бадзяецца па лесе (Унава, Лёз. р.). ПААРАЦЬ, дзс.— вспахать. Я ўжо паараў (Навікі, Беш. p.). ПААСОБКУ — в отдельности, отдельно. Звары паасобку, а потым зьлі (Альшанікі, Беш. р.). ПАБАПАЛ — по обе стороны. Пабапал дарогі было жыта (Нов. Сяло, Беш. р.). Пар. абапал. ПАБАЧЫЦЬ, ў.--посм отреть. Пабач, якое сена родзіцца (Крывіна, Беш. р.). ПАБАЯЦЦА, дзс.— побояться. Аўсей падыйшоў пад мядзьведзя, а біць пабаяўся (Лукашоўка, Беш. p.). П А Б Е Г А Ц Ц А, дзс. — иметь случку. Добра, калі карова пабегаіцца ўвосень: на ўсю зіму малака будзець (Ходцы, Сен. р
Дадатковыя словы
лубева
6 👁