НАЧЭРПАЦЬ, дзс.— начерпать. Поўны боты начэрпаў вады (Сьвярдлы, Сен. p.). НАЧЛЕГ, y, м.— ночное. Мы езьдзілі на начлех (Застадольле, Сен. p.). НАЧНІЦА, ж — летучая мышь. Каля рэчкі сколькі лятае начніц! (Асінаўка, Сен. p). НАЧНІЦЫ, ж, — детская болезнь. У майго мальца мусіць начніцы: як прыдзіць ноч, дык крычыць на чым сьвет стаіць; каб ты, цётачка, папрабавала загаварыць (Вядрэнь, Чаш. p.). НАЧОС, y, м.— расчес от зуда. Во які ў мяне начос бальшэй! «Лужасна, Куз. p). НАЧОЎКІ, ж. — корыто для стирки белья. Стала мыць плацьця, а начоўкі пацяклі (Ісачкава, Аз. р.). Пар. ночвы. НАЧЫНЬНЕ, н.— инструменты. Бяры сваё начыньня, каб можна було там зрабіць скрыню (Капланы, Сен. р.). НАЧЫРЫКАЦЦА, дзс. — поесть. Дзяўчына начырыкалася ды пашла гуляць (Лабачова, Беш. р,). НАШАНЕЦ, а, м.—свой человек. Hi бойся-, ета ўсё нашанцы (Лужасна, Куз. р.). НАШАРМАКА — даром, напропалую. Любіць праехаць нащармака (Веляшковічы, Лёз. р.). НАШАСТАЦЬ, дзс. — нарезать, нарубить. На тры пруцянкі лазы нашастаў (Лужасна, Куз. р.). НАШЭЎКА, ж.— нашивка. На плячох былі нашэўкі (Дзямідавічы, Чаш. p.). НАШКОДЗІЦЬ, ў. — навредить. Яна вам тут нашкодзіць (Зямковічы, Сен. р.). НАШПЭНЫДЯ — вдребезги, в лоскутья. Кашуля разьляцелася на шпэньця (Пуцілава, Куз. р.). НАШТО — зачем. Нашто ты яе дукуеш? (Прыстоі, Чаш. р.). НАШУКАЦЦА, дзс.— наискаться. А гуляй, гуляй —нагуляісься, а прышоўшы дамоў нашукаісься (Запрудзьдзе, Сен. р.). НАШЫВАЦЬ, дзс.— вышивать. Нашывала я платочак i ня знала каму даць (З ап р уд зьд зе, Сен. р.). НАШЫТЫ — нашитый. На манкетах нашытыя карункі (Чарнагосьиі, Беш. р.). НАШЧА — натощак. Паўлюк паехаў нашча ў поле (Русінава, Сен. р.). НАШЧЭНТ— в конец, окончательно. Чэрві зьелі бацьвіньне нашчэнт (Гарнова, Сен. р.). НЕ—1) не. Не брашы як сабака (Зямковічы, Сен. р.); 2) нет. Не, я думаю трох хваціць (Мясаеды, Беш. р.). НЕАДКУЛЬ— неоткуда. Неаткуль мне ўзяць грошы (Лужасна, Куз. р.). ў НЕАХАЙНЫ— нечистоплотный. Неахайны ён чалавек—сам сібе ні ахаіць (Сьвярдлы, Беш. р.). НЕБАЛЬШЭНЬКІ—маленький. Небальшэнькі гарлачык (Стаішча, Чаш. р.). НЕБАРАК, i, а, л.-НЕБАРАКА, i, т— бедняга. Ня плач, небарачак! (Вішкавічы, Чаш. р.). Ён, небарака i етага ня здоліў (Вейна, Сен. р.). НЕВАД, а, м.— невод. Невадам на возеры рыбу лавілі (Аськершчына, Беш. р.). НЕВУК, а, м.—неученый. Невука сёньні запрагаў (Лужасна,. Куз. р