МАЛІЦЬ, дзс.— уменьшать. До табе малідь— ужо i так мала (Лужасна, Куз. р.). МАЛОЖА, ж. — молодой лес. Бывала было йдзе пасьцьвіць скот— па маложах травы колькі хочы (Глебаўск, Сен. р). МАЛОЖАВІК, а, м. — белый гриб(?). Поўну карзіну сабраў м алож авік аў (Веляшковічы, Лёз. p.). МАЛОДЗІВА, «.—молоко только что отелившейся коровы. Ён любіць малодзіва (Янавічы, Сур- р.).„ МАЛОИЧЫК, а, ли—молодец. Там ішлі малойчыкі, ўсе мае каханыя (Яноўшчына, Беш. р.). МАЛОЧНІК, у, м.— 1) молочай. Euphorbia Helioscopia L. Малочнік расьцець усюдах, ды горкі (Мар'янфельд, Беш. p.); 2) эпилепсия. Eclampsia. Забівае малошнік хворага (Крывіна, Беш. p.). Малочыя больш у дзяцей бываіць (Бяскатава, Гар. p.). МАЛЯВАЦЬ, дзс. — красить. Вунацькі ён малюіць аканіцы (Зуі, Выс. p.). МАЛЯР, м a, м. — маляр, красильщик. Ён наняў маляра красіць куфар (Веляшковічы, Лёз. p.). МАМА, МАМАНЬКА, МАМУЛІЧКА, МАМУЛЬКА, ж.—мама. Мая мама ў гародзе (Лужасна, Куз.р.). Непраўданька, маманька, непраўданька родная! (Яноўшчына, Беш. p.). Запапі, мамка, сьвечку — выйдзі на сустрэчку (Глебаўск, Сен. p.). A мамулічка мая, як я стала рада! (Запрудзьдзе, Сен. р.). Пры татульке, пры мамульке мяне гулі бяруць (Запрудзьдзе, Сен. р.). МАМЭНТ, у, м. — момент. У адзін мамэнт стала жарка (Сялец, Чаш. р.). МАНА, ж.—ложь. Мана ўсё, што пра нас кажуць (Лужасна, Куз. р.). МАНАТКІ, ж.— пожитки. Усі манаткі піравазілі ў халупу (Суднікі, Куз. p.). МАНДРЫГУЛ!, ж. — кушанье из соленых огурцов. Зрабіце вы сягодня мандрыгулі (Цяпіна, Чаш. р.). МАНЕЖЫЦЬ, дзс.—баловать. І для чаго вы манежыце дзяўчыну? (Застарыньне, Беш. р.). МАНЕРКА, ж. — жестянка. Падай мне тую манерку, што з чаем была (Дзярэўня, Чаш. р.). МАНЩЬ, дзс.— 1) лгать. Ну, што ты маніш, етага-ж ня было! (Оўсішча, Сен. р.); 2) зваць. Мані качак дадому (Кляшчыно, Беш. р.). МАНКЕТЫ, аў, м.—обшлага. На манкетах нашыты карункі (Чарнагосьці, Беш. р.). МАНТАЧЫЦЬ, дзс. — выпрашивать. Колькі ні мантачы—ні дам (Селішча, Гар. р.). МАРА, ж.— призрак. Каб цябе марой замарыла! (Запрудзьдзе, Сен. р.). МАРАЦ, а, м — март. У марцы гусака кармі перцам (Русінава, Сен. р.). МАРГІ, оў, м. — мера, часть луга. Каді пойдуць мераць маргі, дык каму-небудзь касьцей не прынясьці (Ходцы, Сен. р.). МАРДАВАЦЦА, дзс.—уставать, утомляться. Мардуюся над етым другі год (Дрыкольле, Куз. р.). МАРКАЧ, а, м. — баран-производитель. За маркачом i авечкі бягуць (Заронава, Куз. р.). МАРКОТНЫ — скучный, печальный. Дзяўчынка вельмі маркотная (Іванск, Чаш. р.). МАРКОЎНІК, у, ж —1) ботва, моркови. Нарві ім маркоўніку i