ІСТРУБ, у, л.—сруб. У іструбу памасьцілі ужо падлогу i столь (Сянно, Сен. р.). Пар. зруб. ІСТУЖ КА, ж. — лента. У мяне ёсь зялёная Й красная істушка (Рыбчына, Cip. р.). ІСЬПІЦА, ж.— спица. Ісьпіцы ў катку дубовыя (Красьніца, Чаш. р.). ІС ЦА, ж. —- подкожный зуд подошвы. Ісца не даець пакою (Сянно, Сен. р.). ІСЬЦІЗНА, ж. — искомая по суду собственность. Ісьцізны сваей ён не дайшоў у Віцемску (Лужасна, Куз. р.). IЦ Ь ВIН А, ж.—связь головки саней с «капылом» (гл.) Зламаў ён іцьвіну ў дарозе (Балтухі, Сур. р.). К. КАБ, за.— 1) чтобы. Каб цябе пярун забіў! (Шарыпіна, Беш. р.); 2) если-бы, если-б. Каб вы ведалі, мае родныя, як ён мне абрыдзіў! (Ходцы, Сен. р.). КАБАЛДАЙ, я, м. — великовозрастный. Як табе ня сорамна—ты-ж ужо кабал дай! (Луб'ева, Аз. р.). КАБАН, а, м.—боров. Кабан тлусты (Беліца, Сен. р.). КАБАТ, а, м. — 1) душегрейка. Надзень дзяўчыне кабат— сьцюдзёна (Пацкава, Сен. р.); 2) платьице. Кабат у мае донькі дужа даўгі (Доўгае, Бёш. р.). К А Б Е Р А Ц, у, м. — коврик (венчальный). Не давядзі госпадзі з нялюбым на каберцы стаць (Сукрэмна, Сен. р.). КАБЕТА, ж. — женщина. Пацалуй міне за гэта, калі я табе кабета (Чашнікі, Чаш. р.). КАБЕЦ, а, м. — кобчик. Falco vespertinus L. Кабец ляцеў лі лесу (Заронава, Куз. p.). КАБЬІЛА, ж.—кобыла. Кабыла ажарабіла жарабка (Гарывецк, Сен. p.). КАБЫЛКА, ж. — 1) кобылка. Я сваю кабылку ў санкі запрагаю ўжо (Лужасна, Куз. p.); 2) подставка под струны. У тваей скрыпцы кабылка высокая (Стасева, Выс. р.); 3) ячейка в «нітах* (гл.), куда продевается нитка основы. Hi пувядзеш-жа ты ў адну кабылку дзьве ніткі! (Сукрэмна, Сен. р.). КАВАДЛА, н.— наковальня. У нашай кузьні дрэннае кувадла (Сьвеча, Беш. р.). КАВАЛАК, а, у, ж.-кусок. Яму прышоўся добры кавалак зямлі (Храпавічы, Куз. р.). КАВАЛЬ, я, м. — кузнец. Каваль куець зілеза ( Д р а ж н а, Куз. р.). КАВАЛЬНІК, у, л*.— ослинник двулетний. Oenothera biennis L. Кавальнік вунацькі (Лужасна, Куз. p.). КАВУН, a, At.— арбуз. Citrullus vulgaris Schrad. Кавун прывозюць з гораду (Альшанікі, Беш. p.). КАВУР, а, м.—поганка большая. Lophaetyria cristata L., Podiceps cristatus L. Кавуры сюда ліцяць (Саломінка, Беш. p.). КАВЫЛЯЦЬ, дзс. — ковылять, хромать, ён ужо пачаў патроху каваляць (Лучкі, Віц. p.). КАВЫРАЦЬ, дзс,—подплетать. Увесь адвечарак кавыраець лапці (Асінаўка, Беш. р.). КАВЯЛА, ж. — костыль. Бязногі прасіў падаць яму кавялу
Дадатковыя словы
лубева
7 👁