пасеяў 10 хунтаў пшаніцы (Алексінічы, Сен. p.). ДЗЕ-НІ-ДЗЕ—кое где. Ну, брат, лён мой узыйшоў — дзе-ні-дзе ільнінка (Мішуціна, Аз. p.). ДЗЕННЫ—дневной. Гэтадзела дзеннае— ня ночы робіць (Янавічы, Cyp. p.). ДЗЕНЬ, я, м. — день. Дзень цяпер вялік (Ісачкова, Аз. p.). У бога дзён многа (Сянно, Сен. p.). Д З Е Н Ь Д О Б РЫ — пожелание доброго дня. Дзеньдобры старым людзям (Купіна, Віц. p.). ДЗЕНЬ ПРЫ-ДНІ — ежедневно. У парасьніку пяюць салаўі дзеньпры-дні (Сініцына, Віц. p.). ДЗЕРАВА, н.— дерево. Нада зробіць дзеравящку з етага дзерава (Бараўляны, Куз. p.). ДЗЕРАВЯШКА, ж. — обувь c деревянными подошвами. Зьдзелай мне дзеравяшкі (Ходцы, Сен. p.). ДЗЕРАЗА, ж.— плаун. Licopodium clavatum L. У нашым лесе многа дзеразы (Kp. Сяло, Беш. p.). ДЗЕРВЯНЕЦЬ, дзс.—деревянеть, коченеть. Пальцы на нагах дзеравянець пачалі (Беліца, GeH. p.). ДЗЕРЦІ, дзс. — драть. Дзяры бульбу на бабку (Ульлянавічы, Сен. p.). ДЗЕТАМKA, ДЗЕТУХНА, ж— ребенок, деточка. Састаруюць маладу дробныя дзетачкі (Яноўшчына, Беш. р.). Глядзі, дзетухна, не павалісь (Беліца, Сен. р.). ДЗЕЎКА, ж.—девка. Дзеўкі песьнюў запелі (Рудня, Аз. p.). ДЗЕЎЧЫЦЦА, дзс.— стараться высматривать девушкой. Яна ўжо дзеўчыцца (Доўгае, Беш. p.). ДЗЕШАВА—дешево. Дзешава я жыта прадаў (Сянно, Сен. р.). ДЗЕШАВЕЙ — дешевле. Ну, трудна, братка, дзешавей гэта зьдзелаць (Сянно, Сен. р,). ДЗЕЯЦЦА, дзс,—делаться, происходить. Паглядзі, што тут дзеіцца (Стаішча, Чаш. р.). ДЗЁГАЦЬ, ю, ж —деготь. Купі дзёгцю (Рудня, Аз. р.). ДЗЁГЩЦЬ, дзс. — смазывать дегтем. Пад самым стадом пачаў боты дзёгціць (Гарывецк, Сен. р.). ДЗЁРАН, у, м. — дерн. Йдзе многа дзёрну, там дрэнна скародзіцца (Расна, Сен. р.). ДЗЁРНУЦЬ, дзс. — 1) рвануть. Дзёрнуў за нагу, дык ён i паваліўся (Сянно, Сен., р.); 2) посыпать коноплей, обмазать коноплянным раствором. Блін канаплямідзёрнуты (Берасьні, Беш. р.). ДЗЁЎБ, у, м. — клюв. У дзятла крэпкі дзёўб ( А с і н а ў к а, Выс. p j. ДЗЁЎБАНЬНЕ, н. — клевание. І малыя цыпляты дзёўбаньнем заняліся (Амільлянова, Лёз. p.). ДЗЁЎБАЦЦА, дзс. — клеваться, Гэты певень дзёўбаецца (Лёзна, Лёз. p.). ДЗЁЎБАЦЬ, дас. — клевать. Куры дзёўбаюць ячмень (Амільлянова, Лёз. p.). ДЗІВА, н. — 1) чудо. Во ета ужо дзіва, дык дзіва на ўвесь вокруг (Кайкава, Аз. p.); 2) удивление. Во удаўся конь проста дзіва! (Чашнікі, Чаш. p.). ДЗІВАВАЦЦА, дзс.— удивляться. А ўсе дзеўкі дзівуюцца, што ў чорнай сароццы (Запрудзьдзе, Сен. p.). ДЗІВАННА, ж. — черный коровяк, медвежье ухо. Verbascum nigrum L. et V. thapsus L. Дзіванна таксама расьцець у гародзе (Кузьміно, Сен. p.). ДЗІВАЦТВА, н. — сумасородство. Кіньце сваё дзівацтва! (Кузьміно, Сен. p
Дадатковыя словы
сумасброд
3 👁