зязюля кукавала (Сідараўшчына, Выс. p.). ЗЯЛЕЗА, н.— 1) железо. Я нядаўна пацягнуў лемях, ды скора знасіўся—пупала мяхкая зялеза (Смалякі, Аз. p.). Пар. жалеза; 2) капкан. У мяне нехта зялеза ўкраў, што на шашка ставіў (Касачы, Лёз. p.). ЗЯЛЕЗНЫ— железный. Аддаў кавалю правіць зялезны тапор (Навікі, Віц. p). Пар. жалезны. ЗЯЛЕЗЬНІК, у, ж —заступ. Бяры зялезьнік і ідзі капаць канаву (Руба, Куз. p.). Пар. жалязьняк. ЗЯЛЕНЬКІ, ж. — тычинковая конопля, которая выдергивается раньше плодниковой. Cannabis sativa L. У канаплях зяленькі пасьпелі, пара іх браць (Ст. Беліца, Сен. р.). ЗЯМЕЦ, а, ж —пчеловод. Ён дужа добры зямец, у яго i мёду дастанеш (Латыгаль, Сен. р.). З Я М Л Я Н К А, ж.— железный или деревянный прут связывающий основание сохи с оглоблей. Нада зімлянкі пакараціць, каб нацягнуць вобжы (Казлы, Куз.р.). ЗЯП А, ЗЯПЛА, ж.—широко раскрытый рот. Што тызяпу разявіў? (Лук'янова, Сен. р.). Вот дык зяпла— хуць вала садзі! (Лазова, Сен. р.). ЗЯРНЁ, ЗЯРНЯТЫ, зерно, зерна. Дарка, насып ціплятамзярнят (Макеенкі, Аз. р.). Благое эярнё ў етым жыце (Янавічы, Сур. р.). ЗЯЦЬ, я, м.—зять, муж дочки. У мяне тры зяці, усе маладыя, прыгожыя! (Забор'е, Сен. р.). ДЗ. ДЗЕ— где. Дзе ты купіла гэту хустку? (Чараўкі, Сен. р.). ДЗЕВЕР, а, л/.— девер. Дзевер-дзевярынушка, а дзе твая жывацінушка? (Мішкава, Куз. р.). Дзівіратка—ня родны братка: ні пашКадуіць (Сукрэмна, Сен. р.). ДЗЕВЯСІЛ, у ж —девясильник. Inula Helenium L. i інш. Дзевясіл расьце ў гародзе (Іііынкава, Сен. p.). ДЗЕВЯЦІНЫ, жр.-празднование девятого дня после смерти коголибо. Ну, каго йшчэ трэба на дзевяціны зваць? (Сукрэм на, Сен. р.). ДЗЕД, а, м,~ 1) старик. Пашоў дзед малаціць (Шарыпіна, Беш. р.); 2) муж. Добрага ўзяла сабе дзеда Аніся (Шарыпіна, Беш. p.). ДЗЕДАЎШЧЫНА, ж. — наследие после деда. Дзедаўшчыну, бач, хоча высудзіць (Мішневічы. Cip. p.). ДЗЕЖКА, ж.—кадка. Прынясі з дзежкі вады (Няхлудава, Аз. р.), ДЗЕДЗЯ, ДЗЕДЗЬКА, i, м.— дедушка. Дзе дзедзя? (Жукоўшчына, Куз. р.). А мой ды дзедзька, на што-ж ты нас пакінуў? (Латыгаль, Сен. р.). ДЗЕЙКА, ж. — молва, слух. Вось якую дзейку пра яго пусьцілі (Лужасна, Куз. р.). ДЗЕЙКАНЬНЕ, и. — распускание молвы. Марыля заўсёды дзей каньнем займаецца (Лужасна, Куз р.Д Д ЗЕЙ К А ЦБ, дзе. — пускать молву, слух. Дзейкаюць, што будзе свадзьба (Кузьміно,Сен.р.). ДЗЕЛЯ, прм.—тя. Катух адгарадзілі дзеля бульбы (Зямковічы, Сен. р.). Я дзеля заводу
Дадатковыя словы
жр.-празднованйе, заборе, лукянова
5 👁