ЗАЛА, ж. — дурная весенняя погода с дождем и снегом. Во, зала сёньні на дварэ — ні выйці (Латыгаль, Сен. р.). ЗАЛАЗА, ж,—мыт. Конь здох ад залазы (Баранаўка, Куз. р.). ЗАЛАЗАВАЦЬ, дзс. — болеть мытом. Hi пушчай нашага каня да ix, бо яны залазуюць (Веляшковічы, Лёз. р.). ЗАЛАПІЦЬ, дзс. — заплатать. Трэба залапіць армяк (Нов. Сяло, Беш. р.). ЗАЛАПЛЕНЫ — заплатанный. Ён усёгды у залапленным ходзіць (Бешанкавічы, Беш. р.). ЗАЛАТНІК, у, м. — 1) матка. Uterus. Марфа ужо другі год хварэіць жыватом — ніначы залатнік зрушыўся (Пацкава, Сен. р.); 2) болезнь живота. Ёнзалатніком хварэіць (Лужасна, Куз. р.). ЗАЛАТОЎКА, ж. — монета в 15 коп. Міхась узяў за ягады 2 залатоўкі (Павульле, Чаш. р.). ЗАЛАТУШНІК, у, ли — цмин песчаный, кошачья лапка. Неlichrysum arenarium L. et Antenaria dioica Gartn. Залатушнік цьвіціць i розавым i белым (Карма, Куз. р.). ЗАЛ АТЫ —золотой. У яе залатая жуковіна(Мяжа, Меж. р.). ЗАЛАЎКА, зиг.-способ лечения лошади при нагнетах. Трэба залаўку зацягнуць, а то ня пройдзе (Беліца, Сен. р.). ЗАЛАЧАЦЬ, дзс.—рассветать. Ужо пачала залачаць (Дзямідавічы, Чаш. р.). У нас яшчэ чуць залачэець, а ужо выганяюць быдла (Навасёлкі, Сен. р.). З А Л А Ч К ОМ — на рассвете. Бацька яшчо залачком пашоў у горад (Мікалаёва, Куз. р.). ЗАЛЕЗА, н.— железо. Паедзеш у горад — купі залеза (Бікава, Сен. р.). Залеза стала дорага (Гарывецк, Сен. р.). Пар. жалеза. ЗАЛЕЗЫДІ, дзс.—кроме общего значения — зайти. Сонца ўжо залезла даўно (Баркова, Куз. р.). ЗАЛЕТАВАЦЬ, дзс.—остаться на целое лето. Яна i залетавала ў гасьцях (Унава, Лёз. р.). ЗАЛЕТАСЬ— позапрошлый год. Яшчэ залетась ён памёр (Лужасна, Куз. р.). ЗА ЛЕТ А Ш НI— позапрошл огодний. У яго яшчэ залеташнія дровы ёсь (Гарэлае, Гар. р.). ЗАЛЁТЫ, ЗАЛЁЦІКІ, аў, м.— сватанье. Ка мне прьіехалі ў залёцікі (Гурына, Беш. р.). 3 А Л IВ E Н Ь, я, ю, м.—ливень. Сёньня быў вялікі залівень, аж пацякло усюдах (Бабінічы, Віц.р.). ЗАЛІХВАЦКІ—ухарский, лихой. Заліхвацкую песьню пеялі (Алексінічы, Сен. р.). ЗАЛІЦАЦЦА, дзс. — 1) увлекаться, влюбляться. Стахван заліцаецца Праксэдай (Оўсішча, Сен. р.); 2) свататься. Янка заліцаецца да Ганулі (Глебаўск, Сен р.). ЗАЛІЦЦА, дзс.—утонуть. Miхась заліўся ў возеры (Дзямідавічы, Чаш. р.). ЗАЛОБАК, у, м.— фронтон. Навумаў залобак ветрам раськідала (Ваяводкі, Віц. р.). ЗАЛОЖНІК, у, м.— узенькая полочка с дырками куда закладываются ложки. Ложка там, у заложніку тарчыць (Вяжышча, Беш. р.). ЗАЛОЖЖА, н. — часть риги, овина, ограниченная стеной и сушильнею, «ёунею» (гл.). Мы поўна заложжа насыпалі вотрыны (Вейна, Сен, р.). ЗАЛОЗА, ж железа. У мяне горла баліць, залозы распухлі (Заазер'е, Сен. р.). ЗАЛОМ, у, м. — заломленные и спутанные колосья род кол
Дадатковыя словы
заазере
12 👁