ЗАЖ ЫНКІ, ас.—начало жатвы. У нас сёньн! былі зажынкі (Пустынкі, Сен. р.). ЗАЖ ЫТАК, у, м. — зажытое. 3 нівялікім зажыткам пашоў ад яго (Бешанкавічы, Беш. р.). З А З Е М НЫ В Я Н ЕЦ — самые верхние бревна сруба. Заземны вянец паложан — можна кроклы ставіць (Лятоўшчына, Куз. р.). ЗАЗЛАВАЦЬ,две.— начать сердиться. Ужо й зазлавала на мяне (Лужасна, Куз. р.). ЗАЗЮРЫЦЬ дзс.—завидеть. Як зазюрыў ваўка, дык i сеў (Доўгае, Беш. р.). ЗАДЗІРА, at. — задира, зачинщик ссор. Ен такі ўжо задзіра (Селядцова, Беш. р.). ЗАДЗІРАЦЬ, ЗАДЗЕРЦІ, дзс.— поднимать, поднять. Задзяры шапку i паглядзі лепей (Стаішча, Чаш. р.). Верабейка памёр, ношкі ў гору задзёр (Дварэцк, Чаш. р.). 3 АДЗЮ ЎБАЦЬ, дзс. — заклевать. Крукі задзюўбалі векшу (Дубінкі, Беш. р.). ЗАЙДА, at.— плакса. Плачаць, зайшлася зайда ета! (Унава, Лёз. £.). ЗАЙЗДРАСЫДЬ, ж. — зависть. На усё ў яго зайздрасьць (Русінава, Сен. р.). ЗАИЗДРОСНЫ — завистливый. Ня будзь ты такі зайздросны (Оўсішча, Сен. р.). З А Й З Д Р О С Ь Ц ІЦ Ц А, дзс.— иметь зависть. Зайздросьціцца на маё дабро (Латыгаль, Сен. р.). ЗАЙМАЗДАРОЎ— понапрасну. Аблаяў яго займаздароў, тай годзе (Канавалава, Куз. р.). ЗАЙСЫДІ, дзс.— зайти. Шма часу зайсьці да вас (Пушкары, Сен. р.). ЗАЙЦАВА КАПУСТА— заячья капуста. Oxalis Acetosella L. Дзеці нарвалі зайцавай капусты (Вядрэнь, Чаш. p.). ЗАКАБАЕК, y, м.—узкий проход между двуме строениями на подобие немощенного корридора. Што ты туляішся па закабайках: там ігрушы не расьтуць i сьцены мёдам не намазаны (Гарнова, Сен. р.). ЗАКАТУЛАК, у, м. — узкий проход между двумя строениями на подобие немощенного корридора. У закатулку зложана кастрыца (Закур'е, Чаш. р.). ЗАКАВУЛАК, у,м.— закоулок. Закавулак дужа цёмны (Мішкава, Куз. р.). ЗАКАЖАНЕЦЬ, Зи с.—похудеть от плохого ухода и остановиться в росте. Саўсім закажанеў гэты парасёнак (Капланы, Сен. р.). ЗАКАЗВАЦЬ, дзс.—зазывать. Іван пабег заказваць на сход (Копцевічы, Чаш. р.). ЗАКАЗБНІК, а, ў/.-зазыватель. Ён у нас заўсёдньім заказьнікамусе сходы ззывае (Красьніца, Чаш. р.). ЗАКАЛАЩЦЬ, дзс.—заправить мукой. Закалаці юшку (Белькава, Беш. р.). З А К А Л О Т К А, ж. — жидкое тесто, которым приправляют кушанье. Няма белай мукі на закал отку (Бель, Вые. р.). ЗАКАЛУПЩ Ь, дзс. — задеть, зацепить. Во, закалупіла яго гэта слова (Мікалаёва, Куз. р.). ЗАКАНУРАК, а, у, л».—чулан, закоулок. У заканурку ёсь шчуры (Кураеды, Беш. р.). ЗАКАПАЦЬ, дзс. — закопать. Ідзі ты лехі закапай (Альшанікі, Беш. р.). ЗАКАРЭЦЬ, дзс. — покрыться корою грязи. Закарэла мая рубаха (Пятніцкая, Беш. р
Дадатковыя словы
закуре
10 👁