Віцебскі краёвы слоўнік (1927). М. І. Касьпяровіч

 ◀  / 394  ▶ 
гэта баба, што загаварвае ад суроц, кроў i другія балесьці (Пажарышча, Беш. p.). ЗАГАДВАЦЬ, дзс. — приказывать. Загадываць ёсьць каму, а работаць некаму (Сукрысьцікі, Аз. p.). ЗАГАДЧЫК, а, ў«.--укасчик. Ты мне не загадывай, загадчык едакі! (Маскалёнкі, Беш. p.). ЗАГАДКА, ж. — 1) загадка. „Ног многа, а з поля на сьпіне едзе",— вось i загадка, а адгадка— «барана» (Семянцова, Беш. р.); 2) мелколепестник. Erigeron acer L. А з малымі лісточкамі загадку відзіў? (Сітна, Лёз. p.). ЗАГАДЗЯ, ЗАГАДЗЬ—заранее. Нада загадзя памысьліць (Шаркі, Куз. p.). Нанасі загадзь вады (Лоўжа, Gip. p.). ЗАГАІЦЦА, дзе.— заживиться. У мяне ўжо рука загаілась (Пустынкі, Сен. p.). ЗАГАІЦЬ, дзс.—заживить, залечить рану. Надабе каню плячо загаіць (Бікава, Сен. p.). ЗАГАЛІЦЬ, дзс. — обнажить. Загалі ей спадніцу i атлупі, H iхай ня дурэе (Сянно, Сен. p.). ЗАГАНА.ае.— недостаток. Мой конь без усякай заганы (Сухарукава, Аз. р.). ЗАГАНІЦЬ, дзс. —забраковать. Чым ты майго каня заганяеш, што у ім ёсь за загана? (Aciлова, Аз. р.). Зусім заганіў маі будынкі (Лучкі, Віц. p.). ЗАГАРАДА, ж.— огороженное место, чаще между домом и сараями, для скота. Загані кароў у загараду (Азярышча, Аз. р.). ЗАГАРАДЗЩЬ, дзс. — загородить. Табе, Грыгор, трэба ў выгане загарадзіць дзірку (.Чашнікі, Чаш. p.). ЗАГАРАК, а, м. — часы. «Катера гадзіна» — «Няма у мяне загарка» (Шафраны, Сен. р.). ЗАГАРТАЦЬ, ЗАГ АРНУЦЬ, дзс. — 1) загребать, загрести. Загарні жар упячурку (Шаркі, Куз. р.); 2) охватить. Загарнула ўсё дымам (Дабрамысьль, Лёз. р.). ЗАГАСІЦЬ, дзс. — потушить. Ня круціся, бо загасіш цяпло (Забор'е, Сен. р.). ЗАГВАЗДКА, ж.— чека. Ссорылася загваздка i зьдзеўся каток (Пясочак, Куз. р.). ЗАГВАЗЬДЗЩЬ дзс. — вбить, заколотить Загвазьдзі ў землю колік (Сянно, Сен. р.). ЗАГІБ, у, м.—льнянка. Linaria vulgaris Mill. Загіб жоўтым цьвіціць (Карма, Куз. p.). ЗАГІНУТЫ — пропавший. Загінутага хлопчыка знашлі ўжо вясной (Мішкава, Куз. p.). ЗАГШ УЦЬ, дзс. — пропасть. Янка загінуў у сваім жыцьці (Вейна, Сен. p.). 3 АГІІОБA, at. — завистливей. Яму усё мала, праклятаму заглобе! (Сухарукава, Аз. p.). ЗАГЛЯДВАЦЬ, дзс.—засматриваться. Чаго заглядваеш у чужую клець? (Лужасна, Куз. p,). ЗАГНАТЫ —загнанный. Загнатыя каровы вырваліся з хлеву (Лужасна, Куз. рЛ З А Г Н Е Т, З А Г Н Е Т А К, а, *., ЗАГНЁТКА, ж. — 1) площадка передней части, устья кухонной печи. Гаршок стаіць на загнеце (Асіпова, Аз. р.). Кацёл на загнетку (Касачы, Лёз. р.). Пастаў гаршчок на загнетку (Янавічы, Сур. р.); 2) скупой. Ён ад веку такі загнет (.Асіпова, Аз. р.). ЗАГОН, а, у, м, — загон (на ниве). Два загоны ужо зжала (Глебаўск, Сен. р
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

заборе
9 👁
 ◀  / 394  ▶