ЗА, прм.—кроме общего значения: 1) при. За табою горш, як за чужым (Лужасна, Куз. р.); 2) во время, в течении. За дзень звазілі снапы (Карма, Куз. р.); 3) через известное время. За два часы будзім тамацькі (Бель, Выс. р.). З А А Р А Ц Ь, дзс. — запахать. Ячмень бацька заараў ужо (Лятоўшчына, Куз. р.). 3 ААРЫШ ТАВАЦЬ, дзс. — арестовать, задержать. А ба к р а ў школу i настаунікаў ды ўцёк, але ў Віцебску заарыштавалі (Храпавічы. Куз. р.). ЗАБАБОННЫ— суеверный. Забабонны народ у етай дзярэўні (Вышадкі, Меж. р.). ЗАБАБОНЫ, ж. — 1) предразсудки, суеверия. Гэты чалавек ведае многазабабонаў(Оўсішча, Сен. р.);?■) пустяки. Брось ты бабскія забабоны (М аз ал ава, Куз. р.). З А Б А Б У Р К А, ж. — складка. Ай, якія дрэнныя кішкі — з забабуркамі! (Машкі, Сен. р.). ЗАБАВА, ж.—ўвремяпрепровождение. Ней кую ж яны там забаву маюць, што так доўга сядзяць (Дубнікі, Сен. р.); 2) промедление. Забава ў дарозе была: каток зваліўся (Карма, Куз. р.). ЗАБАГАЦЕЦЬ, дзс.—стать богатым. Забагацеўнашсусед пасьля таго (Косы, Віц. р.). ЗАБАДЗЯЦЦА, дзс.— изнемочь бродяжничая. Бач, як ён забадзяўся, чуць ідзе (Г о р б а в а, Лёз. р.). ЗАВАЛАМУЧВАЦЬ, ў. — запутывать. Гаварылі добра, а ён забаламучваць пашоў (Труханавічы, Чаш. р.). З А Б А Л Б А Т А Ц Ь, дзс. — залопотать. Забалбатаў ней кую малітву (Чарніца, Лёз. р.). ЗАБАЛІЧЧА, я.—часть сенного сарая за балкою. Поўная забалічча наклаў сена (Ульлянавічы, Сен. р.). ЗАБАРАНАВАЦЬ, ў. — заборонить. Забаранаваў двое ганей (Труханавічы, Чаш. р.). ЗАБАРАНЩ Ь, дзс.—запретить. Ужо забаранілі пасьціць на пожні (Бель, Выс. р.). ЗАБАРОНЕНЫ — 1) защищенный. Забаронены ад гэтых гіцляў у той раз, ён больш на вячоркі ня ходзіць (Амільлянова, Лёз. р.); 2) запрещенный. Гэта поле забароненае— тут канюшына (Крывіна, Куз. р.). ЗАБАРСАНЫ — с веревочками продетыми в ушки лаптя. Вазьмі забарсаныя лапці (Касачы, Лёз. р.). ЗАБАРСАЦЬ, дзс. — затянуть веревочки в ушки лаптей. Забарсай новыі аборы ў лапці (Дражна, Куз. р.). Забарсяй аборы ў лапці (Зямковічы, Сен. р.). ЗАБАРСЬНІ, ж.— место, где подвязываютьсся лапти, щиколотки. Вада па забарсьні (Доўгае, Беш. р.)ъ ЗАБАУКА, ж.— игрушка. Далі дзяцёнку забаўку, дык i змоўчыў (Марчонкі, Сур. р.). ЗАБАЎЛЯЦЦА, З А Б А В ІЦ Ц А, дзс. — 1) задерживаться, задержаться. Мама, дзе ты так доўга забавілася? (Асіпова, Аз. р.); 2) развлекаться, развлечься. Забаўляйся, ды й пра дзела помні (Рыбчына, Cip. р.). ЗАБАЎЛЯЦЬ, ЗАБАВІЦЬ, дзс.— 1) задерживать, заддержать, развлекая. Хлопцы, ні забаўляйце дзяўчат, а за работу! (Лужасна, Куз. р.); 2) развлекать, развлечь. Я забаўляла рабёнка цацкамі (Мянюцева, Сен. р.). ЗАБАЎНА — 1) потешно. Забаўна яны бегаюць на етай сцэні Ш
Дадатковыя словы
ж.—^времяпрепро
6 👁