кі што, дык яна нядзелю будзець жмындаць (Сукрэмна, Сен. p.). Ж НІВА, н.— жатва. Настала, брат, ужо пара жніва (Асінаўка, Вы с. рО-ў ЖНІЎНІК, у, а, м.—пни, остатки стеблей на сжатом поле. Жніўнік дужа колецца (Горбава. Лёз. р.). ЖОДЗЕН, ЖОДЫН, ЖАДНЫ— каждый. Я працую жодзен дзень (Гравы, Сен. р.). Якуб жодын дзень прыходзіць к нам (Сялец, Чаш. р.). 3 жадным яна брэшацца (Сянно, Сен. р.). ЖОЛАБ, а, м.— кроме общего значения— корыто для кормления животных. Разьвядзі у жолабе пойла коням (Варонькі, Cip. р.). Сьвіньні елі c жолаба (Чарнагосьці, Беш. p.). ЖОЛУД, a, м.— желудь. Жулудоў дужа многа будзіць (Сьліжыкі, Куз. p.). Ж ОНКА, ж.— жена. Пану верна ні служы, a жонцы праўды ні кажы (Рудня, Аз. p.). ЖОНЧЫН—ж енин. Жончын дрыліх нехта ўкраў (Каралькі, Cip. p.). Ж ОРАН, a, м.—жернов. Пазаві жарнасека жорны каваць (Лужасна.ўКуз. p.). Ж ОРАЎ, a, м.— 1) журавль. Grus cinerea Bechsf. Вон журавы паляцелі (Дрыкольле, Куз. p.); 2) колодезный журавль. Антон к свайму калодзісю зьдзелаў жораў (Баравыя, Куз. р.). Ж ОРНАВЫ—смолотый на ручных жерновах. Жорнавая мука буйная (Сянно, Сен. р.). Ж ОРНЫ, аў, ж — ручная мельница, жернова. Мы самі мелем хлеб у жорнах (Раіны, Аз. р.). Ж ОРСТКІ — жесткий, колючий. Пясок дужа жорсткі (Сянно, Сен. р.). Ж ОСТКІ— шустрый. Вот i маленькі, але ж гэткі жосткі малец: усюды ён пасьпеець (Сянно, Сен. i)). ЖОЎКЛЫ—пожелтевшии. Жоўклыя квяты выкінулі (Лужасна, Куз. р.). ЖОЎКНУЦЬ, дзс. — желтеть. Жоўкнець усё гэта (С я н н о, Сен. pj). Ж ОЎЦЬ, ж — желчь. Лопнула жоўць (Сянно, Сен. р.). Ж РАНЬНЕ, н.— еда не в меру. Пакінь ты сваё жраньне (Пустынкі, Сен. р.). Ж РАТВА, ж,—еда. Жратва у нас няважная (Александрова, Гар. р.). Ж РАЦЬ, дзс.—жрать, жадно есть. Дакуль ты будзеш жраць, прорва? (Чарнагосьці, Беш. р.). Ж УДАСНА—жутко. Мне стала неяк жудасна (Лук'янова, Сен. р.).. Ж УК БАБОВЫ, жук БЯР03АВІК,а, ж —жук (?). Пара боб сеяць —ужо жукі бабовыя ёсьць (БІкложа, Беш. р.). Ж у к — бярозавік во (Шыпы, Сен. р.). ЖУКОВІНА, ж.— кольцо, перстень. Зьміцер падарыў мне жуковіну (Зайкава, Меж. р.). ЖУЛЕЙКА, ж.—гл. жалейка. ЖУЛЕІЦЬ, дзс.— играть на свирели. Хлопцы увесь дзень жулеюць на полі (Асінаўка, Беш. р.). Ж УР, у, м.— жидкий овеянный кисель. Досыць я журу нахлябаўся (Сухарукава, Аз. р.). Ж У Р А В І Н А, ж. — клюква. Oxycoceus palustris Pers., О. microcarpa Turcz. У нашим балоце расьце журавіна (Салаўёва, Куз. р.). ЖУРАВІНАВЫ, — клюквенный. Журавінавага кісялю далі (Марудзенкі, Cip. p
Дадатковыя словы
жоўклы—пожелтевшйй, лужасна.^куз, лукянова
6 👁