Віцебскі краёвы слоўнік (1927). М. І. Касьпяровіч

Ж АРДАГОН, а, у, ў.-озорник. Уходу яму няма, жардагону гэтакаму (Луб'ева, А з. р.). Ж АРДЗЁ, «., з б.~ жерди. Едзь за жардзём, нада баркан гарадзіць (Заазер'е, Сен. р.). Ж АРДЗШ А, ж.— жердь. Я высек жардзіну (Александрова, Гар. р.). Ж АРКАСЬЦЬ, ж.—самое жаркое место. Грэйся сабе, але чаго лезешь на самую жаркасьць? (Чыр. Зорка, Чаш. р.). Ж АРКАТА, ж.—жара. Жарката сёньні вялікая (Лужасна, Куз. р.). Ж АРКОТНА — очень жарко. Жаркотна было дужа ў бані (Княжыца, Куз. р.). Ж АРНАСЕК, а, м.— 1) работник кующий жернова. Пазаві жарнасека жорны каваць (Лужасна, Куз. р.); 2) сильный мужчина. Ён i цябе цераз страху перакінець, гэткі жарнасек! (Сукрэмна, Сен. р.). Ж АРОБКА, ж.— молодая кобыла. У саседа добрая жаробка (Угляны, Куз. р.). Ж АРОНКІ, ж. — конопЛянная шелуха. У нашым дзягне вельмі многа асталося жаронак (Замошша, Сен. р.). Ж А РСТВ А, ж,—дресва. У лазьні на печы многа жарствы (Хадулава, Куз. р.). Ж АРСЬЦЬ, ж.—страсть. У яго вялікая жарсыдь да гарэлкі (Беразуга, Cip. р.). ЖАРСЫДЬВЯНКА, ас.— сосуд с водой и дресвой, который берут на сенокос точить косы. Зьбегай паднясі жарсьцьвянку (Прыгунова, Cip. р.). Ж АРТ, у, м.— шутка. 1ван з Марыляй заводзяць жарты (Пятніцкая, Беш. р.). ЖАРТАВАНЬНЕ, «. — шутки, Нягожаеяго жартаваньне (Расна, Сен. р.). Ж АРТАВАЦЬ, дзс. — забава ляться шутками. Дзяўчаты й мальцыўсю ноч жартавалі (Сянно, Сен. р). Ж АРТАМ — шутя. Жартам згубіў дзяўчыну (Кузьміно, Сен. р.). w Ж АРТАУНІК, а, м.—шутник. Наш начальнік вялікі жартаўнік (ўРасна, Сен. p.). ЖАРТЛІВЫ — шутливый. Ёска хлопчык жартлівы(Сялец, Чаш.р.). Ж АРЫЦЬ, дзс.— кроме общего значения—сильно бить. За што каня жарыш? (Лужасна, Куз. р.). ЖАСЫДЕЙ — строже, жестче. 3 ім што жасыіей паступіш, то луччэйу(Лахманы, Аз. р.). Ж А Ў Н А, ж. — 1) желна. Dryocopus martius Boie. Жаўна лётаіць у бару (Пятніцкая, Беш. p.); 2) прожора. Ці скора ты нажарэсься, жаўна? (Aci по в а, Аз. р.)ў Ж АУНЩ Ь, дзс. — повторять одно и тоже. Не жаўні, а то надаеў (Выгары, Куз. р.). ЖАЎРАНАК, Ж АЎРАК, а, ли, ЖАЎРАНКА, ж. — жаворонок. Alauda arvensis L. Чутнапесьня жаўранка (Альгова, Віц. p.). Жаўрак запеў—дык вясна блізка (Заронава, Куз. p.). Ужо жаўранка ўзапела (Чашнікі, Куз. p.). Ж АЎТУХА, ж.—1) болезнь. Jcterus. Ж аўтуха ўвалілася ў яе (Сянно, Сен. p.); 2) крестовник. Senecio Jacobaea L. Ж аўтуха цьвіціць даўно (Жэрына, Чаш. p.). Ж АЎЦЕЦЬ, дзс.—желтеть. Maрылька нешта худзеець i жаўцеець іЯзьвіна, Cip. p.). Ж АХ, y, м.—ужас, жуть. На мяне жах напаў тамацькі (Haвасёлкі, Сен. p