ЖАЛАБЛІВЫ— жалобный. Ж алаблівае аблічча яго ( С я н н о, Сен. p.). ЖАЛАМУЗЬДЗІНА, ж.— можжевельник. Juniperus communis L. Жаламузьдзіну прынёс капціць мяса (Александрова, Гар. p.). ЖАЛАМУСЬЦІК, y, м. — жимолость. Lonicera xylosteum L. Жаламусьцік— непатрэбны куст (Заронава, Куз. p). ЖАЛACHA, ЖАЛАСЬЛІВА— жалобно. Марыля загаласіла жаласна па маццы (Дзямідавічы, Чаш. p.). Яна жаласьліва пяяла (Пустынкі, Сен p.). ЖАЛАСНЫ — жалобный, жалкий. Ён умеіць іграць на скріпкі адну дужа ж аласную песьню (Лахманы, Аз. p.). ЖАЛАСЬНІК, a, м. - участливый. Вялікі ён жаласьнік у нас (Лужасна, Куз. р.). ЖАЛАСЫДЬ, ж —жалость, сожаление. Hi да кота жаласьці ня меець (Пустынкі, Сен. р.); 2) печаль. Жаласьць на душы ў мяне вялікая (Лужасна, Куз. р.). ЖАЛДОБАК, а, м. — ком. У кашы жалдобкі (Луб*ева, А з. рЛЖАЛЕЗНЫ—железный. Я ехаў па жалезнай дарозе ( К у п ін а, Віц. р). Пар. зялезны. ЖАЛЕЗКА, «.—лезвие. Жалеска ў нажы прытупілася (Лужасна, Куз. р.). ЖАЛЕЙКА, ж.-— свирель. Хлопчык зьдзелаў сабе жалейку (Кузьміно, Сен. р.). Хлопчык зрабіў жулейку ( С е м я н ц о в а, Беш. р.1. ЖАЛ1ЦЦА, дзс. — жаловаться. Пашоў жаліцца ў рык (Пякары, Куз. р.). ЖАЛКА—жаль. Жалка мне таго чалавека, што забілі (Сянно, Сен. р.). ЖАЛКАВАЦЬ, дзс.— скорбеть. Ганка дужа жалкуець па бацьку (Сянно. Сен. р.). ЖАЛОБА, ж. — траур. Кацярына носіць жалобу па матцы (Чашнікі, Чаш. р.). ЖАЛОБНЫ, — траурный, печальный. Жалобны год настаў для сямейкі (Кузьміно, Сен. р.). ЖАЛЬ, ю, м.—1) жалость. Ияма ў яго жалю да бедных людзей (Дабрамысьль, Лёз. р.); 2) досада. Жаль мяне разабраў пасьля гэтага (Лужасна, Куз. р.). ЖАЛЯЗЬНЯК, а, м.—заступ. Жалязьняком тут нада капаць (Лужасна, Куз. р.). ЖАМЯРА, ж.—шелуха. Дзеці зьелі суніцы, асталась толькі жамяра (Пясочак, Куз. р.). ЖАНІЦЦА, дзс. — жениться. Будзім мы з табой жаніцца (Яноўшчына, Беш. р.). ЖАНІХАЦЦА, 9зс.—ухаживать. У нас цяперака усе i з усімі жаніхаюцца (Лужасна, Куз. р.). ЖАНОЦКІ—женский. У жаноцкае дзела ня суйся (Сянно, Сен. р.). ЖАНЧЫНА, ж.—женщина. Па вуліцы пашлі жанчыны (Яцукі, Беш. р.). ЖАР, у, м.—1) горящие уголья, жар. Дастань жару з печы (Paiны, А з. р.); 2) нагоняй. Даў яму жару (Лужасна, Куз. р.). ЖАРАБОК, а, м. — жеребец. Канавал склаў жарабка (Рыбчына, Cip. р.). ЖАРАБЯ, «.— жеребенок. Хворае наша жарабя (Сукрэмна, Сен. р.). ЖАРАЛО, «.—жерло, отверстие. Жарало ў гэтай трубе вялікае (Чыр Зорка, Чаш. р.). ЖАРАНЬНЕ, «.— битье. Жараньне на етым ігрышчы было вялікае (Лятоўшчына, Куз. р