ЖАЛАБЛІВЫ— жалобный. Ж алаблівае аблічча яго ( С я н н о, Сен. p.). Ж АЛАМУЗЬДЗІНА, ж.— можжевельник. Juniperus communis L. Жаламузьдзіну прынёс капціць мяса (Александрова, Гар. p.). Ж АЛАМУСЬЦІК, y, м. — жимолость. Lonicera xylosteum L. Жаламусьцік— непатрэбны куст (Заронава, Куз. p). Ж А Л A C H A, ЖАЛАСЬЛІВА— жалобно. Марыля загаласіла жаласна па маццы (Дзямідавічы, Чаш. p.). Яна жаласьліва пяяла (Пустынкі, Сен p.). Ж АЛАСНЫ — жалобный, жалкий. Ён умеіць іграць на скріпкі адну дужа ж аласную песьню (Лахманы, Аз. p.). Ж АЛАСЬНІК, a, м. - участливый. Вялікі ён жаласьнік у нас (Лужасна, Куз. р.). ЖАЛАСЫДЬ, ж —жалость, сожаление. Hi да кота жаласьці ня меець (Пустынкі, Сен. р.); 2) печаль. Жаласьць на душы ў мяне вялікая (Лужасна, Куз. р.). Ж АЛДОБАК, а, м. — ком. У кашы жалдобкі (Луб*ева, А з. рЛ ЖАЛЕЗНЫ—железный. Я ехаў па жалезнай дарозе ( К у п ін а, Віц. р). Пар. зялезны. Ж АЛЕЗКА, «.—лезвие. Жалеска ў нажы прытупілася (Лужасна, Куз. р.). Ж АЛЕЙКА, ж.-— свирель. Хлопчык зьдзелаў сабе жалейку (Кузьміно, Сен. р.). Хлопчык зрабіў жулейку ( С е м я н ц о в а, Беш. р.1. ЖАЛ1ЦЦА, дзс. — жаловаться. Пашоў жаліцца ў рык (Пякары, Куз. р.). ЖАЛКА—жаль. Жалка мне таго чалавека, што забілі (Сянно, Сен. р.). Ж АЛКАВАЦЬ, дзс.— скорбеть. Ганка дужа жалкуець па бацьку (Сянно. Сен. р.). Ж АЛОБА, ж. — траур. Кацярына носіць жалобу па матцы (Чашнікі, Чаш. р.). Ж АЛОБНЫ, — траурный, печальный. Жалобны год настаў для сямейкі (Кузьміно, Сен. р.). Ж АЛЬ, ю, м.—1) жалость. Ияма ў яго жалю да бедных людзей (Дабрамысьль, Лёз. р.); 2) досада. Жаль мяне разабраў пасьля гэтага (Лужасна, Куз. р.). Ж АЛЯЗЬНЯК, а, м.—заступ. Жалязьняком тут нада капаць (Лужасна, Куз. р.). Ж АМ ЯРА, ж.—шелуха. Дзеці зьелі суніцы, асталась толькі жамяра (Пясочак, Куз. р.). Ж АНІЦЦА, дзс. — жениться. Будзім мы з табой жаніцца (Яноўшчына, Беш. р.). Ж АНІХАЦЦА, 9зс.—ухаживать. У нас цяперака усе i з усімі жаніхаюцца (Лужасна, Куз. р.). Ж АНОЦКІ—женский. У жаноцкае дзела ня суйся (Сянно, Сен. р.). Ж АНЧЫ НА, ж.—женщина. Па вуліцы пашлі жанчыны (Яцукі, Беш. р.). Ж АР, у, м.—1) горящие уголья, жар. Дастань жару з печы (Paiны, А з. р.); 2) нагоняй. Даў яму жару (Лужасна, Куз. р.). Ж АРАБОК, а, м. — жеребец. Канавал склаў жарабка (Рыбчына, Cip. р.). Ж АРАБЯ, «.— жеребенок. Хворае наша жарабя (Сукрэмна, Сен. р.). Ж АРАЛО, «.—жерло, отверстие. Жарало ў гэтай трубе вялікае (Чыр Зорка, Чаш. р.). Ж АРАНЬНЕ, «.— битье. Жараньне на етым ігрышчы было вялікае (Лятоўшчына, Куз. р
3 👁