Сён, p.); 2) клянчить, выпрашивать. Які ён назойлівы чалавек: цэлы дзень стаіць ды енчыць (Сукрэмна, Сен. p.). ЕНЫ, ЕТЫ—вон тот. Ены лясок прадалі (Лужасна, Куз. p.). Пар. гэны. ECT— есть, имеется. У мяне ест усё (Дубнікі, Сен. p.). ЕСТЫ — этот. 3 естага нічога ня будзе (Пушкары, Сен. p.). Пар. гэты. ЕСЬЦІСЯ, дзс, —кроме общего значения, кусаться. Еты кон у нас заўсёды есца з другімі (Лятоўшчына, Куз. р.). ЕХАНЬНЕ, н.—езда. Ня еханьне было па гразі, а так—паўзьлі (Расна, Сен. р.). ЕХАЦ Ь, дзс.— ехать. Ці ні зьбіраесься ты ехаць у сваты? (Навікі, Віц. р.). Ець скарэй, а то позна {Буева, Куз. p.j. Малец едзіць на кані (Ходцы, Сен. р.). Чырвоны дзедзя на жэрдцыедзе (Алекеінічьі, Сен. р.). Едуць на калёсах бабы (Лалыкі, Аз. р.). Ці ня чэрці вас прывязалі к нам— едзьця дамоў (Сянно, Сен. р.1. Э. Э, ЭГЕ, вкл.— удивление. Э, дык вот які ты! (Кр. Сяло, Беш. р.). Эге, як вы скора прыехалі! (Сянно, Сен. р.). ЭТ, вкл.— негодование. Эт, дурак, чаго ты лезеш? (Машчоны, Сен. р.). Е. Ё —есть, имеется. Бацька ё дома? (Асінаўка, Беш. р.). ЁЖ ЫК, а, м.— еж. Erinaceus rumanicus Ваг-Наш. Ёжыка раздавіў катком (Асінаўка, Выс. р.). Пар, вожык. Ё К, вкл.—испуг. Як убачыла іх ночы, дык нешта ёк у сярэдзіне (Кузьміно, Сен. р.). ЁКАТ, у, JH.— 1) пронзительный стон. Ш магу чуць ёкату гэтага прыбітага сабакі (Навікі, Беш. p.); 2) гул, эхо. Во біў дровы, ажнуль ёкат ішоў (Баравыя, Cip. р.). ЁКАЦЬ, дзс.— икать. Усё яна ёкае— нехта ўспамінае (Лужасна, Куз. р.). ЁКНУДЦА, дзс.—1) заикнуться. Аб ім ёкнулася (Лятоўшчына, Куз. р.); 2) удариться. Hi глядзеў ды ёкнуўся аб вяршняк (Сянно, Сен.р.). Ё К Н У Ц Ь, дзс. — сотрястись, отозваться. Як даў кулаком у плечы, аж у грудзёх ёкнула (Пацкава, Сен. р.). Ё Л К А С Ь Ц Ь, ' ж.—горьковатость. Ёлкасьць ужо ёсьць у сале (Сянно, Сен. р.). ЁЛКІ—горьковатый. Гэта масла ёлкае (Нов. Сяло, Беш. р.). ЁЛКНУЦЬ, дзс. —; горькнуть. ВІльгаць у клеці—усё ёлкнець (Марчонкі, Сур. р.). ЁЛУП, а, м.—-глупец. Стаіць як ёлуп i нічога ня кажыць (Ciніцына, Віц. p.). Ё M І С T Ы — вместительный. Ёмісты мяшочак— пудоў з 10 вабгаю (Лужасна, Куз. р.). ЁМКА—1 ловко. Ёмка ідзе машына (Вішкавічы, Чаш. р.); 2) хорошо. Бярозавыя дровы гараць ёмка (Сініцына, Віц. p
4 👁