Віцебскі краёвы слоўнік (1927). М. І. Касьпяровіч

 ◀  / 394  ▶ 
д. ДА, з а — 1) и. Я, да Супрон, да Ігнат пацягнуліся ў лес(3айкава, Меж. р.); 2) но. Купіў ба, да няма грошай ( Ж у к а ў к а, Лёз. р.). ДА, прм.— 1) до. Да вечара нічога ня робілі (Пагост, Cip. р.); 2) к. Да вас прышоў (Лазукі, Чаш. р.); 3) по. Да пояса ўскочыў у ваду (Унава, Лёз. р.); 4) в. Да палацу пайшоў, да ня пусьцілі далей дзьвярэй (Машчоны, Сен. р.). ДАБАД, а м.~ лебедь. Cygnus musicus Bechst. Дабады высока лётаюць (Бешанкавічы, Беш. р.). ДАБАЎКА, ж.— 1) прибавка. Прабыў дзьве нядзелі, а цяперачка патрабуе дабаўкі (Алексінічы, Сен. p.; 2) дополнение. Нечага мне казаць вам у дабаўку апрыч таго, што сьпісалі (Нямойта, Сен. р,). ДАБАЎНЫ —добавочный. Гэта дабаўная раскладка да восенскай (Цяпіна, Чаш. р). ДАБЕДЗЬДЗЕ, н.— время от завтрака до обеда. Цэлае дабедзьдзе аддаў, а нічога ня зробіў (Кулакова, Cip. р.). ДАБІРАЦЦА,ч?зс.—добираться. К смерканьню мы чуць дабраліся да хаты (Алексінічы, Сен. р.). ДАБІРКІ, ж.— конец уборки льна, конопли и т. п., сопровождаеми обычно угощением. Аўдакім учора дабіркі згуляў (Язьвіна, Cip. p.). ДАБІЎНЬІ— умеющий добиться своего. Дабіўны хлапец—за месяц, але свайго дабіўся (Галабурды, Куз. р.). ДАБІВАЦЦА, две.-— достигать, добиваться. У іх не даб'ешея праўды (Селядцова, Беш. р.). ДАБІВАЦЬ, дзс. - кроме общего значения—оканчивать. Учора дабіў сваю пожню (Асташова, Чаш. рЛ ДАБЛІЖ АЦЦА, дзс.—приближаться. Ціхінька дабліжыўся, ды схапіў яе (Марчонкі, Сур. р.). ДАБЛУДЗІЦЦА, дзс, — придти куда-либо блуждая. Даблудзіўся да нейкага аржавеню, а дальш ходу няма (Чаркасаў, Беш. р.). ДАБРАДЗШ4, я, л*.—благодетель. Кожны чалавек мае ворагаў i дабрадзеяў ( С і н і ц ы н а, Віц. p.V ДАБРАНАЧ— спокойной ночи. Дабранач, сусед, трэба ісьці спаць (Вяжышча, Беш. p.). ДАБРАХВОЧЫ — доброжелательный, щедрый. Чалавек дабрахвочы ўсёгды глядзіць скупому ў вочы (Чашнікі, Чаш. p.). ДАБРАХОТ, a, м. — доброжелатель. Такога дабрахота, як наш старшыня, я й ня бачыў (Сянно, Сен. p.). ДАБРАХОТНЫ — доброжелательный. Дабрахотнага усёгды любяць (Шаброва, Меж. p.). ДАБРО, н.— 1) пожитки, имущество. Маё добро яму спазрылася (Ганкавічы, Беш. p.); 2) хлеб в зернах. Сват паказываў дабро ў клеш (Мяжа, Меж. p.); 3) зерновые хлеба. Татка да Аніська жнуць дабро наполі (Копцевічы, Чаш. p.). Д АБРУСЕНЬКІ —добрёхонький. Наш дзядулька такі дабрусенькі (Дабрамысьль, Лёз. р.). ДАБРЫ ВЕЧАР—пожелание доброго вечера. Дабрывечар вам у хату (Дрыкольле, Куз. р.). ДА Б Р Ы Д ЗЕ НЬ — пожелание доброго дня. Дабрыдзень, братка! (Бачэйкава, Беш. p j
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

дабешея, ждаемй
7 👁
 ◀  / 394  ▶