ГІДКІ—гадкий, противный. Гідкі чалавек Сідар ( Р ы б ч ы н а, Cip. p.). ГІЗАВАЦЬ, дзс. — бегать от укуса оводов. Сяньні каровы ўвесь дзень гізуюць (Макеенкі, Аз. p.). ГІДЗІЦЦА, дзс. — иметь отвращение. Я гіджуся, як другія п'юьць сала (Навікі, Віц. p.). ГЦІЬ, я, м.—снигирь. Pyrrhula pyrrhula L. Гіля злавіў у сіло (Гарадок, Гар. p.). ГІНДРЫК, a, м. — танец. Каб гіндрыка скакаць, трэба мець крэпкія боты (Ходцы, Сен. p.). ГІНУЦЬ, дзс.— пропадать. Пне ўся праца мая (Доўжа, Куз. p.). ГІРСА, ж. — костерь. Bromus secalinus L. Ёсьць у нашым жыце i гірса (Пастушонкі, А з. p.). ГІЦАЛЬ, я, ж —1) жулик, подлец. Ах ты гіцаль, нашто забіў нашу курыцу? (Сянно, Сен. р.); 2) собаколов. Гіцлі поўну будку сабак павезьлі (Віцебск). ГЛАДКА — 1) гладко, ровно. Гладка забаранаваў ячмень, як укачаў (Лужасна, Куз. р.); 2) совершенно, совсем. Гладка нічога не магу дзелаць (Стаішча, Чаш.р.). ГЛАДЫШ, а, м. — кувш ине ручкой. Нацэдзілі два гладыша малака (Застадольле, Сен р.). Поўны гладышак малака (Нямойта, Сен. р.). ГЛАДЗІЦБ, дзс,— гладить, выглаживать. Хуць i на лён, але ўжо кінь гладзіць ды цягні барануў двор (Ульлянавічы, Сен. р.). ГЛАМАЗДА, аи — неуклюжий. Гламазда ты, гламазда — ні павернешея! (Купіна, Віц. p.). ГЛЕБА, ж. — почва. Наша глеба вельмі добрая (Быкоўшчына, Беш. p.)i ГЛЕЙ, ю, м. — вязкая, глинистая почва. Папаў у глей—ботаў не жалей: па вушы абмажышея (Ліпна, Сен. р.). ГЛЕНЬ, ж,— часть крышы. Луччы разьбіраць крышу гленямі (НавікІ, Віц. p.). ГЛІНА, ГНІЛА, лг.—глина. Глійа ідэе на печы (Бабінічы, Віц. p.). Бяз гнілы i печы ня збудуеш (Заронава, Куз. p.). ГЛІНІШ ЧА, «. — место, где вырабатывается сырой кирпич. Ці высах, твой кірпіч у глінішчы? (Чарніца, Лёз. р.). ГЛІНЬНІЦА, ж.— яма, где копают глину. Ат нас глініца далёка (Аськершчына, Беш. р.). ГЛІНЯНКА, ж. — глинянная рюмка, чашка. Калі вып'ець глінянку! (Вяжышча, Беш. р.). ГЛІСЬНІК, а, м. — паслен. Solanum nigrum L. Глісьнік знайдзеш на лехах (Заронава, Куз. p.). ГЛІЦА, ж.— планка, которая соединяет пазы досок в двери и т. п. Вьівалілася з двярэй гліца (Асавец, Беш. р.). Пар. ігліца. ГЛОМАЗД, у, м.—хлам. Заваліў увесь двор гломаздам (Азярэцк, Сен. р.). ГЛОТКА, ж. — глотка, горло. Зусім залажыла глотку (Застарыньне, Беш. р.). ГЛУЗДЫ, оў, м. — могзи, память, сознание. Глузды табе атсохлі, ці што — нешта нічога ня помніші (Сьвярдлы, Беш. р.). ГЛУМ, у, М.—Т 1) порча. Бульбы пашло многа ў глум (Сянно, Сен. р.); 2) издевательство. Кінь глум над жонкай, лучшы разьвядзісь (Пятніцкая, Беш. р.). ГЛУМАЦЬ, ГЛЫМАЦЬ, дзс.— есть. Знашоў скарынку хлеба ды глумаіць (Вядрэнь, Чаш. р.). ГЛУМВДЬ, дзс. — 1) портить. Ня глуміця добра (Сянно, Сен.р.); 2) надоедать, шуметь. Досыць табе
Дадатковыя словы
выпець, пюьць
9 👁