Віцебскі краёвы слоўнік (1927). М. І. Касьпяровіч

 ◀  / 394  ▶ 
ГАРЭЛІКІ, аў, м.— выгоревшее болото. Завядзі ты каня ў гарэлікі (Чалнышкі, Беш. p.). Пар. выгарка. ГАРЭЛКА, ж.—водка. Crematam. Нашы дзеравенцы п'юць гарэлку (Алыпайікі, Беш. p.). Гарэлачка разабрала— цяпер абнімайце! (Запрудзьдзе, Сен. p.). ГАРЭНІЦЬ, дзс.—отдавать горечью. Тухлая капуста гарэніць (Ганкавічы, Беш. p.). ГА РЭ Х, а, ал.—орех. Гарэхаў хош? (Шаркі, Куз. р.). ГАРЭХАУКА, ж. — ореховка. Nucifraga caryocatactes Briss Ты забегаўся, як тая гарэхаўка, якая ляціць, ляціць пакуль сілы xani ць (Ш аркі, Куз. p.). Г АРКАВЕЦЬ, ўзс.—становиться горьким. Гаркавіць пачало— ня нада хаваць (Мядзелева, Куз. р.). ГАРКАВЫ — горький, горьковатый. Прьіладзілі гаркавы кісель (Дзямідавічы, Чаш. р). ГАРКНУЦЬ, дзс.—тявкнуть, заворчать. Сабака як гаркнуў, дык мой конь i спудзіўся (Косьцьева, Выс. р.). ГАРКОТНІЦА, ж. — горемычная. А дзе наша гаркотніца: ці гора гаруець, а ці ходзя жабруець? (Марчонкі, Сур. р.). ГАРЛАЧ, ГАРЛАСЫДІК, а, м. —кувшин без ручки. Прінясі гарласьцік з малаком (Прусаўкі, А з. р.). Нацадзі ў гарлач малака (Бешанкавічьі, Беш. р.). ГАРЛАЧОЎКА, ж.— гравилат. Geum rivale L., G. urbanum L. Гарлачоўку знайдзеш каля вады (Заронава, Куз. р.). ГАРЛАЧЫК, а м. — кувшинка желтая. Nuphar luteum Smith. Дастань мне гарлачыкаў з вады (Лужасна, Куз. р.). ГАРЛЯНКА, ж.— Черноголовка, горлянка. Brunelia vulgaris Ł. Напар гарлянкі мне—нешта горла забалела (Лазукі, Чаш. р.). ГАРМ ІДАР, у, м. — шум, тревога; содом. Як паднялі гвалт: цэлы гармідар (Рыбчына, Cip. р.. У ІХ цэлы гармідаль (С я н н о, Сен. p.). Г АРМ АНІСТЫ, а, м. — музыкант, играющий на гармонике. Васіль гэрманісты зайграў марш (Азёркі, Беш. p.). ГАРМОНІК, a, At.— гармоника. Я купіў харошы гармонік (Буева, Аз. р.). ГАРНАТКІ, зб. — коралловые бусы. Прывяжы ты г а р н а т к і (Вяжышча, Беш. р.). Г А Р Н Е Ц, Г А Р Ч Ы К, а, м.—1) гарнец. Насып яму гарніц жыта (Шарыпіна, Беш. р.). Пазыч мне гарчык аўса (Сянно, Сен. р.); 2) четвертная бутыль. Налі у гарніц ды пастаў на лаўку (Мамойкі, Беш. р.). Г А PH i К, а, ал. — манжетка. Alchemilla vulgaris L. Прайдзі лі Слабодкі—там гарнік расьцець (Лужасна, Куз. p.). ГАРНІТУР, a, м. — костюм. Алесь купіў новы гарнітар (Іванск, Чаш. p.). ГАРНУЦЬ, дзс. — грести. До гарнуць сюды муку— i так поўна (Лужасна, Куз. p.). ГАРНУШ АК, ГДРНУЛЬ, a, я, ў(.—глиняный горшок. Гарнушак разьбіўся (Вішкавічы, Чаш. p.). Дзяржы гарнуль ( Р а м а н а ў к а, Сен. p.). ГАРНЫ — прекрасный, хороший. Калі ўвечары жукі лётаюць, дык будзіць гарная пагода (Бесьцьвена, Сен. p.). ГАРОД, а, м.— огород. Ha raродзе ўсё засохла (Навікі, Віц. p.). ГАРОДНІК, a, At.— огородник. Я купіла сабе у гародніка rypкоў (Лагавая, Аз. p
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

пюць
12 👁
 ◀  / 394  ▶