Як жа так жыць сям'ёю, ежылі ён жыць пы-сямейныму ня хочыць, датыхыіць яе серца, ня выдзіржыць калінебудзь. Як жывеш — ні жывеш, а будзіш цігацца, пакуля серца датыхкыіць ды кынца. Датэпкацца зак. 1. Закончыць гаспадарчыя справы. Мне сыгяшыць некуды, к абедым датэпкыюся, прістаўлю гаршчонычык t жару i ладна. 2. Натупацца да зморы. К вечыру датэпкыуся, толька пысядзецъ. Даўбалоб м. i ж. жаре. груб. Дурнаваты або ўпарты чалавек. Во яшчэ дыўбалоб, хут ты яму кол ны гылаве цяшы, у адно вуха ўляцела, у другоя выліціла. Памянш. даўбалобік. А сын такей жа дыўбалобік, адно заўчыў, што пыд яго пыткапыюцца. Узмацн. даўбалобіна. Hi ў бацьку, ні ў матку, чорт яго ведыіць, у каго тыкая дыўбалобіна ўрадзілыся. Павеліч. даўбалобішча. Во быў дыўбалобішча: дзядзька, нільзя скот пускаць на жыта, мякка,— ня буду, ня буду,— пашоў i пуні аччыніў: i карова} i цялёнык, i воўцы на жыці, месюцца. Даўбалобка ж. Абея адзінакывыя дыўбалобкі, зы каторыю ні хвацісь, адна другую ні пірявесюць. Даўбалобый прым. жарг. груб. Дурнаваты або ўпарты. Нада ж быць такім дыўбалобым, самыга простыга яму ні ўталкуіш. Даўбень, даўбешка м. i ж. метаф. Дурань, тупіца. А ты думыіш, Стыхванок меншый даўбень? Бабі ж нада хут трошку рузумнейшый быць, а ты еткыя самыя даўбень, як i ён. Ты сам ня меншыя даўбешка, што ты другіх гуніш. Даўгаліцый прым. Даўгатвары. У іх уся прірода дыўгалщыя, мы ішчэ помнім іхныга прадзіда — тожа такей быў. Даўгамордый прым. груб. Даўгатвары. Ты луччы свайго дыўгамордыга дыглідай, а я як-небудзь так абыйдуся. Даўганожка ж. жарт. Даўганогая дзяўчына, высокая дзяўчына. Так улігаіць зы сваёю дьіўганожкыю1 ні ны шаг ні ацстаець. Дыўганожкі як стануць, куды там матка, ныпылавіну ніжы. Даўгарукій прым. перан. іран. Злодзей. За тоя пупала, што ціряшчур дыўгарукія былі. Ужо ні знаю, у каго ён такей дуўгарукій урадзіўся, бацька быў чэсный, за ўсю жызъню сяншы чужэя ні ўзяў. Даўжыць незак. Рабіць даўжэйшым, Куды там даўжыць ету спадніцу, іна i так доўга
Дадатковыя словы
дуўгарўкій, дыўгарўкія, сямёю
1 👁