руспусканы. Вот у цябе правільна рыскаты распушчыны. РАСПУСЦЁМШЫ дзеепрысл. Развёўшы (раскаты). Руспусьцёмшы рыскаты, нечыга стыяцъ, нада бярьвенъня класьць. РАСПУСТВА н. 1. Свавольства. Унімай яго распуства! 2. Беспарадак. Пашло па съвету распуства, ні прізнаюць ні стырікоў, ні ўласьці, — нікога. РАСПУСЦЕЦЬ, РАСПУСЦЕЦЦА зак. 1. Зрабіцца свавольным. Руспусьцелі, мальцы, болыиы некуды, нада вам унім харошый дываць. Ці яны адны руспусьцеліся, вун Ільлёвы ня меншыя балыўнікі. 2 метаф. Растлусцець. Нада так бабі руспусьцець, ідзець як дрігва ікая! Абея руспусьцеліся як калоды. РАСПУТЛІВЫЙ прым. 1. Вельмі свавольны. Пынас усё хваліў: мае харошыя мальчыкі, а яны распутлівыя-распутлівыя! 2. Распусны (звыч. пра жанчыну). Іна верна сь пітнаццыці гадоў пышла круціць, каму тыкая распутлівыя нада. РАСПУТЫВАНИЕ н. 1. Зніманне пута. Чаго ён з распутывыньнім столька возіцца, nyma ні рашшпіліць ці uimo. 2 перан. Разолытванне складанай справы. Усё ў іхным дзелі пірякручына, ны распутьівыньня многа ўремя пойдзіць. РАСПУТЫВАННІК м. 1. Той, хто знімае пута. Мокрыя nyma заціснулыся, паетыму распутывыньнік i возіцца. 2. Той, хто разолытвае. Распутывыньнікі самі запутыліся ў ніткых, канцоў ні найдуць. РАСПУТЫВАННІЦА ж. 1. Тая, што знімае пута. Кабыла дурная, можыць крутнуцца i ўдаріць распутывыньніцу. 2. Тая, што разолытвае. Пыглядзі ты на emy распутывыньніцу, што іна надзелыла. РАСПУХЦЕЦЬ зак. метаф. Растаўсцець. Ты б відзіла, як Хрузка руспухцела, як дрігва стала, РАСПУХЦЕЦЦА зак. Растаўсцецца. Як чылавек руспухцеіцца, ema ніздарова, ён бальный чым-то. РАСПУХЦЕЛЫЙ дзеепрым. Кургузёнык руспухцелый ходзіць, яму дайжа дыхыць цяжола. РАСПУШЧЭНЕЦ м. Свавольнік, неслух, грубіян. Каб бацька ў руках дзіржаў, ні былі б такея руспушчэнцы. РАСПУШЧЭНКА ж. Ну ŭ стала руспушчэнка яе дзяўчонка, чышчы мальцыў
Дадатковыя словы
разблытвае, разблытванне, распўт, распўтлівыя-распўт, распўтывыньнік, распўтывыньнікі, распўтывыньнім, распўтывыньніцу, распўтьівыньня, распўшчыны
0 👁