ШВАЛІНКА. Скажы ты мне, длі наго тыкая швалінка можыць прігадзіцца. ШВАЛЬНЯ ж. Сукнавалка. Некытырыя аддывалі сукно ны швальню, а мы ўсігда вазілі за Сож, там быў харошый масьцір. ШВІГІКАННЕ н. Шпурлянне. Уніміцісь-ка іш швігікыньнім, amo ў мяне можыця жыва пулучыць. ШВІГІКАННІК м. Той, хто шпурляе. Етыя швігікыньнікі рызаб'юць вакно, тады лайся, сколька хочыш. ШВІГІКАННІЦА ж. Я січас успакою швігікыньніц, калі яны ні найдуць сабе зыняція. ШВІГІКАЦЬ незак. Шпурляць. Чаго ты ўсё швігікыіш, што табе ні ныравіцца? ШВІГІКНУЦЬ зак. Шпурнуць. Вецір швігікнуў хвортычку, i шыбка треснула. ШВІГУНЬ выкл. Пра шпурлянне. Мы замецілі: ішоў, руку дзіржаў ззаду, а тады нешта швігунь пат куст. ШВІХ выкл. Пра імклівы рух. Цімка толька пыкызаўся ны парог} іна швіх с хаты i пабегла. ШВІЦ м. Швіцкая парода буйной рагатай жывёлы. Швіцы як каторыя, адна малошныя карова, а другая ня дужа. ШВЭНДА, ШВЭНДАЛА м. i ж. эмац. Бадзяка. Ca швэнды ні разу толку ні палучыцца. Куды-то сяньня пыцягнуцца нашы швэндылы на ўсю ноч? ШВЭНДАЛКА ж. Пасьледнію швэндылкыю стала Сямёніхіна дычка. ШКАРПЭТАК м. Тапак. Нейдзі закінуўся шкарпэтык, ці ні пыт крываць, кійком пыпарі. Памянш. ШКАРПЭТАЧАК. Ці ты ня відзіў маіх шкарпэтычык, нешта нійдзе ні найду. ШКАРПЭТКА 1 ж. Тапак. Адна шкарпэтка куды-то закінулыся, а другая во йна. 2 м. i ж. перан. Нехлямяжая асоба. Пупаў сабе нейкыю шкарпэтку, хваліцца: што ўжо за жонка! Памянш. ШКАРПЭТАЧКА. 1. Тапак. Ныдзівай шкарпэтычкі, мост ня дужа чыстый. 2. Нехлямяжая асоба. Малінькій, лысінькій — шкарпэтычка, сыгласілыся ж іна браць такога зяця! ШКАРПЭЦІК, ШКАРПЭЦІЧАК м. памянш. Задзірлівае дзіця. Шкарпэцік ты малінькій, ікая ў цябе сіла
Дадатковыя словы
рызабюць, швігўнь
0 👁