шывалілі сады, ці ты цэлыю нон будзіш сьцярежн? Ну ŭ распусьнікі, цігаюцца нычамі i шавелюць садкі. ШАЕЧКА ж. памяти. Ражка. Шаінкі тады нада, як скот дзяржыш, a біс скыта нашто яны. ШАКАЛАДЖАННЕ н. эмац. гумар. Прыемнасць. Hi пымыгаіць Пецьку ніякыя шыкыладжыньня, ня хочыць Прося i глядзець у яго бок. ШАКАЛАДЖАННІК м. эмац. гумар. Той, хто робіць прыемнае. Штоб такей шыкыладжыньнік ды ні пыныравіўся Ріпіні, ён умеіць зь ізыком падлезьць. ШАКАЛАДЖАННІЦА ж. Каця была шыкылиджыньніца, іна як маслым ny душэ масьліла Сірьгяёнычка. ШАКАЛАДЗІНА ж. Адна плітка або цукерка шакаладу. Я ж табе нідаўна дыла шыкыладзіну, а ты ўжо другую просіш. Памяти. ШАКАЛАДЗІНКА, ШАКАЛАДЗІНАЧКА. Раз мяне слухыць ня хочыш, то шыкыладзінкі ні палучыш. A што, смашнінькія шыкыладзінычкі, а ты ня веріў, што дам. ШАКАЛАДЗЩЬ незак. эмац. гумар. Рабіць прыемнае. Усё шыкыладзіць сваёй дырагой, а іна вірядуіць ім, як сыма хочыць. ШАЛАБАН м. груб. Галава. А шылыбан у цябе ны плічах длі чаго хітаіцца? Памянш. ШАЛАБАНЧЫК. Шылыбанчыкым думый} а ня чым другім! ШАЛАБАННЕ н. зб. Ны шылыбаньні многа пынакручывына ды пыначэсывынау только пуд украшэніімі саўсім пуста, пустута адна. ШАЛАБНЯ груб. 1 ж. Галава. Твыя шылыбня ні ў якім дзелі ні сыбрыжаіць. 2 звыч. м. Няздатны чалавек. Якей ён шылыбня, за што ня возьміцца, усё з рук ляціць. ШАЛАБНЯК м. груб. Няздатны чалавек, дурань. Узяўся с Простым шылыбняком тулкуваць npa нешта. ШАЛАБНЯЧКА ж. Разьві шылыбнячку можно у чомнебудзь уверіць, ці йна што пойміць? ШАЛАМШЭЯ ж. іран. Някемлівая, няўмелая, нязграбная жанчына. Hi гыварі ты шыламшэі нічога, только сквілу надзелыіць, апазоріць. ШАЛАПУЦЕННЕ н. Шалапуцтва. Як вазьму мятлу, як шурну am 'етуля, будзіць ён ляцець ні глідаючыся, будзіць яму шылапуціньня
Дадатковыя словы
шыкылйджыньніца, шылапўціньня
1 👁