ЦЁСЬКАННІК м. Той, хто падзывае карову выгукам «цёсь». Ema Хлімоныў цёськыньнік, я na голысу апрідзіляю любога. ЦЁСЬКАННІЦА ж. Ня слухыіць карова твае цёськыньніцы, зынілася ны клівярку i скубець. ЦЁСЬКАЦЬ незак. Падзываць карову выгукам «цёсь». Па голысу, дык ema Нінка цёськыіць, толъка наго б ёй там быць. ЦЁЦІШЧА ж. экспр. Мажная жанчына. К ім свыцьця прііжджала, во ema цёцішча — пудоў ны дзьвінаццыць! ЦІКУН м. Балотная трава. У нас emy траву завуць цікун, рысьцягывыіцца пы маху як гарбуз. ЦІЛІКАННІЦА, ЦІЛІЛІКАННІЦА ж. Птушка, якая шчабеча. Паслухый-ка, сколька цшкыньніц на ліпу зьляцелыся. Нейкыя цілілікыньніца сядзіць на верьбі. ЦІМАХВЕЕВІЧКА ж. памянш. Цімафееўка. Густа цімахвеівычка узыйшла, харошыя сімяно пупалыся. ЦІНЦЕННЕ н. эмац. Балакание. Сяньня вы, кажыцца, усё іх ціньціньня піряслухылі i ні зымаріліся. ЦІНЦІЦЬ, ЦІНЦІЦЦА незак. эмац. Балакаць. Ці скора яны кончуць ціньціць, ужо ўсё na дзесіць раз пірігыварілі. Сядзелі ну зугуваліні, ціньціліся, — ema ўсё іх зыняція. ЦІНЯНЁХАННЕ, ЦІНЯНЁХКАННЕ н. эмац. Пялегаванне, песты. Пріўчылі дзяўчонку к цінянёхыньню, цяперя як паложыш, іна ў сьлёзы. А мне цінянёхкыньня рукі атырвала, дык ён жа ня хочыць сядзець. ЦІНЯНЁХАННІК, ЦІНЯНЁХКАННІК м. эмац. Той, хто пялегуе, песціць. Носіцца цінянёхьтьнік зь дзяўчонкыю, звучылі яе з рук ні зьлізаць. А што, c Колі пулучыўся ніплахей цінянёхкыньнік. ЦІНЯНЁХАННІЦА, ЦІНЯНЁХКАННІЦА ж. Скора пыдбягіць твыя цінянёхыньніца, тады зь ёю нынянчысъся. Не, Каця ня будзіць цінянёхкыньніцыю, іна балывыць дзіцёнка ні станіць. ЦІНЯНЁХАЦЬ, ЦІНЯНЁХКАЦЬ незак. эмац. Пялегаваць, песціць. Манька усё сваіх унучык цінянёхыіць, яны як нылітэя. Толъка што ну руках сваю крысавіцу ні цінянёхкыіць. ЦІНЯНЁХАЦЦА, ЦІНЯНЁХКАЦЦА незак. Нянчыцца, песціцца. Hi нада столька цінянёхыцца зь імі
Дадатковыя словы
цікўн
4 👁