ДЗЕННЫЙ. Во запёкся хлеб, скарінка цьвярдзенныя, што нож ня режыць, гнецца. ЦВЯКЧЭННЕ н. Чвяканне. Як ступаіш, дык цьвякнэньня пыд ныгамі, мокра, усё вадою ныбралыся. ЦВЯКЧЭЦЬ незак. Чвякаць. Настолъка дажджы нылілі, зімля цъвякчыцъ, айдзе ні станіш. ЦВЯТАСТЫЙ прым. Квяцісты. Помніш, пріхадзіла к Сахронывым дзеўка у такім цьвітастым платку. Памянш. ЦВЯТАСЦЕНЬКІЙ. Красівьію сабе цьвітасьцінькыю кохтычку пашыла Анъка, Мішка зулюбуіцца. ЦЕЛАГРЭЕЧКА ж. памянш. Целагрэйка. Ды чаго ж удобныя цілагреічка, / ўсігда у ёй цёпла. ЦЕЛЬПУШЫНА, ЦЕЛЬПУШЫНША ж. Асобны кароткі кавалак бервяна. Каб напыл піріпіліў цільпушыну, рыскалоў, дык ба печ вытыпіў. Яшчэ адну цільпушыніну разьбі i хваціць закінуць. Памянш. ЦЕЛЬПУШЫНКА, ЦЕЛЬПУШЫНІНКА. Асталіся цільпушынкі ніпірябітыя, ці табе будзіць уремя разьбіць іх? Астатнія цільпушынінкі рыскалі толька пупылам. ЦЕЛЯПАННЕ н. Матлянне. Глядзець ны ціліпаньня нікрасіва, усё дно як хвост ззаду буўтаіцца, пыдвяжыся акуратна. ЦЕПАНУЦЬ зак. метаф. Папарыць. Пакуля малых ціпанеш, заморісься, i сам ні памыісься. ЦЕПАНУТЫЙ дзеепрым. Троху ціпануты, ніхай абдаюцца ды ныдзіваюцца. ЦЕРАБЕНЕННЕ н. метаф. Пустыя размовы. Разьві ты ні пызнаеш, чыё ema цірябеніньня, Вулічку усюдых na голысу пызнаіш. ЦЕРАБЕНІЦЬ, ЦЕРАБЕНІЦЦА незак. метаф. Гаварыць пустое. Як пычануць цірябеніць, адна хырашо, а другая яшчэ луччы, паспробый піряслухый. Стыялі кылы Мікітывых, цірябеніліся, i твой слухыў. ЦЕРАБІЛЫДАЎ прым. Прыналежны таму, хто цярэбіць. Цірябільцыва работа даецца, пымыхай-ка тыпаром дзень у дзень. ЦЕРАБІЛЫПЧЫК, ЦЕРАБІЛЕЦ, ЦЕРАБІЦЕЛЬ м. Той, хто высякае кусты, абсякае дрэвы. Нешта зыработыліся цірябільшчыкі, ікая пыра, a іх ня чутна. Адзін цірябіліц атработыў сваё, чуць пляцецца. Вун ён, ны бярёзі
Дадатковыя словы
ціпанўты
1 👁