ц ЦАДЗІЛКІ мн. перан. груб. Вялікія губы. Як разъвесщъ свае цадзыкі, нулюбуісься. Памянш. ЦАДЗІЛАЧКІ. Умеіць цадзілычкі руспускаць, хуць i ня ўчыў ніхто. Павеліч. ЦАДЗІЛІШЧЫ. Ну ŭ цадзШшчы ж у нявесткі, зыцалуіць! ЦАЛАВАННІК, ЦАЛАВАЛЬНІК, ЦАЛАВАЛЬШЧЫК, ЦАЛАВАЦЕЛЬ м. гумар. Той, хто цалуе. Нямнога ждаць асталыся, скора прібігаць вашы цулуваньнікі. Вун глядзі, бягіць Анюткін цулувальнік. Ладныга цулувальшчыка пучшукала сабе Хрузычкіна меншьія. Трошку пычынала цямнецъ, дык бег Машычкін цулуваціль, ажно con. Памянш. ЦАЛАВАННІЧАК, ЦАЛАВАЛЬНІЧАК. Задзірістыга цулуваньнічка ныйшла сабе твыя Зінычка. У Мугулёў паехыў яе цулувальнічык, сяньня ні прібягіць. ЦАЛАВАННІЦА, ЦАЛАВАЛЬНІЦА, ЦАЛАВАЛЫИЧЫЦА ж. Ці ты ні знаіш, чаго ema Паўлікыва цулуваньніца хмуріцца? Не, сяньня вашы цулувальніцы далёка, ня прідуць. Пабег Баріс к сваёй цулувалъшчыцы. ЦАЛЕЙШАНЬКІЙ прым. памянш. Цалейшы. Надзенъка ты карішнівый пінжачок, ён} знаць, цалейшынъкш. ЦАЛПОНЕННЕ н. неадабр. Пустыя размовы. Відзілі мы, стыяла Каця кулу пулусадніка, слухыла Трахімыва цалпоніньня. ЦАЛПОНЕНШК м. неадабр. Той, хто гаворыць пустое. Ш астануся я, дужа мне аньцірес цалпоніньніка слухыцъ. ЦАЛПОНЕННЩА ж. Рызьвіла цалпоніньніца свае трілюды, слухыйця, кому нырав 'щца. ЦАЛПОНЩЬ незак. неадабр. Гаварыць пустое. Якея новысьці Прыхароўна вам цалпоніла? ЦАЛПОНЩЦА незак. Перагаворваць пустое. Ня дужа быльшая ахота іціць туды цалпонщца. ЦАЛЮХЦЕНЬКІЙ, ЦАЛЮХЦЕНЕЧКІЙ прым. памянш. эмац. Цалюткі. У Стылбакоўшчыні цалюхцінькыю лубку нукулупаю бырывічкоў i як пынясу ны бызар, ладна за іх вазьму. Цалюхцінічкій дзень ні пыклыдаіць рук, усё поріцца i поріцца, дужа прыцыўная старуха
1 👁