цістывыга мальца ні тыкая урузумляньніца нада. Пушукай другую уразумлівыньніцу, ema ні падойдзіць. УРАЗУМНІЦЬ зак. Зрабіць разумным. Як ты дурука урузумшш, длі яго словы, што an сьценку гарох. УРАЗУМНІЦЦА зак. Паразумнець. Aŭm, урузумтуся, — быў глумаком i ныўсігда такім астанецца. УРАЗУМЛЕНЫИ дзеепрым. Ён i ўразумліный якую хочыш дурату сытваріць. УРАКАННЕ н. Нанясенне шкоды чараўніцтвам. A кіньця вы c уріканьнім, хто прідумыіць — / пашло пы дзяреўні лах-лах-лах. УРАМЯНЕЦЬ незак. Зацягвацца ў часе. Можна було б схадзіць рузузнаць, дык ён ня дужа пытхвацін, a дзела ўрімянеіць. УРАСКІДКУ прысл. Так, каб глеба клалася ў супрацьлеглыя бакі (араць). Як адна палоска, год пашуць у склад, а другей год усігда ураськідку. УРАСЯНІВАННЕ н. Намочванне расой. Усякыя вобуў урысянівыньня ня любіцьу асобінна кожынныя. УРОДАВАННІК, УРОДНІЧАННІК л#. Той, хто самаўпраўнічае, здзекуецца. Огоу якей быў уродывыньнік npi немцых, am яго людзі крывавымі сьлізамі плакылі. Уроднічыньнікі ні пірівядуцца ні разу, усігда ну людзей найдзіцца скаціна. УРОДАВАННІЦА, УРОДНІЧАННІЦА ж. Ізычком дужа мяккыя} a уродывыньніца — ні прівядзі бог. Ты хваціся, ікая уроднічыньніца была Аўсеіхіна сьвякрова, сколька am яе людзі цярьпелі. УРОЗЬ прысл. Асобна, паасобку. Толку у іхный жызьні c самыга нычала ні пулучаіцца, троху урозь жыліу тады схадзіліся. УРОІВАННЕ н. Здаванне. Табе усігда што-нібудзь роіцца, ты сваім уроівыньнім усіх аклуміла. УРОСЦЬ зак. Вырасці. Хырашо дыглідалі, дык лён ypoc, дырагоя выйдзіць вылакно. УРУННЮ прысл. Яркімі зялёнымі ўсходамі. Гною ладна укрятыліy жыта узялося уруньню, ажно глядзець красіва. УРУХАЦЬ зак. груб. Закахаць. Неік жа урюхыла яго у emy крысавіцу ніныглядныю. УРУХАЦЦА зак. Закахацца
Дадатковыя словы
уразўмлівыньніцу, урузумтўся, урўньню, ўразўмліный
2 👁