ТРЫНОЖАННІК м. Той, хто трыножыць. Конь крутнецца ды кыпытом, во будзіць етыму тріножыньніку. ТРЫНОЖАННІЦА ж. Ікая зь мяне тріножыньніца, калі я лі коні дужа ні брышчалыся. ТРЫНОЖЫЦЬ незак. Прывязваць галаву каня да спутаных пярэдніх ног, каб высока не.мог яе падняць. Дужа зородлівыя кабыла, у пуці ў шкоду запрыгыіць, нада абізацільна тріножыць. ТРЫНОЖАНЫЙ дзеепрым. Hy ŭ уредзіна жарёбка, тріножыныя пыскыкала ў вык. ТРЭБАВАЦЬ незак. Быць у цечцы. Віджу, што сьвіньня требыіць, нада гнаць к хляку. ТРЭНДАННЕ н. Бадзянне. А мне, думыіш, ні ныдаела такоя трэндыньня, помышчы ня віджу ні на грош. ТРЭНДАННІК м. Бадзяга. Вун meae трэндыньнікі вылакуцца, можа хуць палку дроў піряпілюць. ТРЭНДАННІЦА ж. Сыма вінувата: каб зыстыўляла усё дзелыць, іна ні была б такою трэндыньніцыю. ТРЭНДАЦЬ, ТРЭНДАЦЦА незак. Бадзяцца. Як ім ні ныдаесьць трэндыць цэлымі днямі, ні за што ў дваре ні бяруцца! Айдзе-то ноч трэндыліся, цяперя будуць дрь'іхнуць ду пуўдня. ТРЭНЧАННЕ н. экспр. Турботы, непакой. Каб табе меншы трэнчыньня, усім ба у хаці було спыкайней. ТРЭНЧЫЦЬ незак. экспр. Турбаваць, непакоіць. Яго кажный дзень нейкыя нячыстыя сіла трэнчыць. ТРЭНЧЫЦЦА незак. 1. Турбавацца, непакоіцца. C самыга раньня трэнчыцца, места сабе ні находзіць. 2. Хацецца. Яму дужа трэнчылыся у горыд зьбегыць. ТРЭПЛЯ ж. Балбатня. А якей мне аньцірес усякыю треплю слухыць, ніхай трілюдзюцца. ТРЭСЦА незак. метаф. Прагнуць. Зы работыю трясецца, у калхозі усю сілу кладзець. ТРЭЦЦЕНЬКІЙ ліч. памянш. Трэці. Па росту табе нада у трецьцінькім быць, а только ў другей піряйшоў. ТРЭШЧАННЕ н. метаф. груб. Угляданне. Пыдзікуйся ны яе трешчыньня: усё дно як ну людзях ні разу ні была i нічога ня відзіла. ТРЭШЧЫЦЦА незак. метаф. груб. Углядацца. Чаго ты трешчысься, такея дзеўкі ні длі цябе