ТАПЛЕННЕ н. перст. Удаванне. Яму, знаць, ныравілыся тапленьня, утопіць налавека — тады даволін. ТАПЛЁТА ж. Паленне (у печцы). У яе ўсігда manлёта ну пуўдня, раншы ні кынчаіць. ТАПОЛІК м. памянш. Таполя. Глянь-ка, як твае таполікі пашлі ў рост, ці даўно саўсім малінькія былі. ТАПТАЛКА ж. 1. Тая, што топча. Пашлі na сену тыпталкі, яны убузуюць луччы некуды. 2. Няўмелая танцорка. Дайця кругу, відзіця, якея тыпталкі выходзюць. Памянш. ТАПТАЛАЧКА. Няўмелая танцорка. Ах вы, тыпталычкі, скора будзіця скыкаць луччы балыйых дзевык. ТАПТОРА м. i ж. эмац. 1. Асоба, якая топчацца. Сыбраліся manmopi на бульбі, іна толька пычынаіць усхадзіць. 2. Асоба, якая многа есць. Такой manmopi i другую міску нылівай, іна справіцца. ТАПТОРАННЕ н. эмац. 1. Накладанне звыш меры. Ну вот нашто б ema тапторіньня, ты ж меха ні зывяжыш. 2. Празмерная яда. Пылядзі ны яго таптортъня, зы піцярых адзін укладзецъ. ТАПТОРАННІК м. эмац. 1. Той, хто накладае звыш меры. Куды етый тапторіньнік піхаіць, у яго мех разьедзіцца. 2. Той, хто топчацца. Тапторіньнікі няскора вылізуць з грязі, усё дно як ім смашна там. ТАПТОРАННІЦА ж. 1. Тая, што накладае звыш меры. Во стыряіцца тапторіньніца, ды болыиы ня лезіць. 2. Тая, што топчацца. Як стануць тапторіньніцы кылы шаік, хуць іх ацьцягывый. ТАПУРЫЦЬ незак. Настаўляць, паднімаць. Ці відзіш, як страшна кыцянок тупурщь шэрсъцъ ны сыбаку. ТАПУРЫЦЦА незак. 1. Настаўляць, паднімаць. Сыбакі сьпірва тупуряцца, а тады абнюхыюцца i нічога, ні грызуцца. 2 перан. Прымаць непрыступны выгляд. Каб іна меншы тупурілыся, дык ба i к ёй хлопцы былі як хлопцы. ТАПУРЭННЕ н. 1. Натапырванне. Сядзі, кошка, сыбака твайго тупуреньня ні спужаіцца. 2 перан. Прыманне непрыступнага выгляду. Мне б тожа ныдаела тупуреньня як у Верычкі. ТАПЫРНІК м., ТАПЫРКА м. i ж. метаф. іран. Капрызная, надзьмутая асоба. Ты тапырнік як дзяўчонка
1 👁