ляцца (у працы). У Гынчыра была сіла нямерныя, адзін толька Хведзька сьцягывыў зь ім касіць. СЦЯГНУЦЬ зак. 1. Перабудаваць. Зы адзін год сьцягнулі хутары: пріхадзілі, крышу рыскрывалі i ўсё. 2. Сасмактаць. Нада атнімаць пырысят, сьцягнулі сьвіньню, аж шытаіцца. СЦЯКАЦЬ незак. метаф. Пакрывацца (травой). Цёпла, дажджы i дажджы, yce пасевы сьцікаюць травою. СЦЕЧ зак. Пакрыцца (травой). Бульба сьцікла травішчыЮу палоць ні спруўляюся, ні вылажу зь яе. СЦЯКЛЕННЕ н. Шкленне. Посьлі Рыманёнкывыга сьцякленьня можыш саўсім біз выкна астацца. СЦЯКЛЕННІК м. Шкляр. Пыглядзі, каб сьцякленьнік ні дабіў пасьледнія шыбкі. СЦЯКЛЕННІЦА ж. Сь цябе б сьцякленьніца нядренныя была, мыгла б дайжа зырыбатывыць. СЦЯКЛІНА ж. Кавалак шкла. Адна сьцякліна ў мяне ёсьцЬу а другую пылавінку хуць хванерыю зыстыўляй. Памянш. СЦЯКЛІНКА, СЦЯКЛІНАЧКА. Ікраз пытхадзіла сюда сьцяклінка i на табе, разьбілыся. Hi аднае сьцяклінычкі у мяне ні асталыся. СЦЯЛЕННЕ н. Рассціланне. Якоя ж ema сьцяленьня: кінуў клок саломы лі варот, a ўвесь гной узаду. СЦЯЛЕННІК м. Той, хто сцеле. Пашоў сьцяленьнік на двору нешта поріцца тома. Памянш. СЦЯЛЕННІЧАК. Віджу, віджу, што харошый сьцяленьнічьіКу пымыгаіш маткі. СЦЯЛЕННІЦА ж. Нясець вун сьцяленьніца другую ношку соломы, мякка будзіць карові спаць. СЦЯНАЦЬ незак. Сціскаць, стульваць. Калі пріходзіць злэйу я сьцінаю губы i ні словічка ні гыварю. СЦЯРЗАЦЬ зак. Змучыць. Тады немцы сьцірзалі сапрыныўцыўу дужа зьдзекывыліся. СЦЯРЗАЦЦА зак. Змучыцца. Лёнік сам ня меншы сьцірзаўся, ён дужа nipiжываіць. СЦЯРЗАНЫЙ дзеепрым. Прішоў c хронта сьцірзаныйу пабітый, mpi гады пыліпеў i памёр. СЦЯСНІЦЕЛЬ, СЦЯСНІЦЕЛЬНІК м. Той, хто capoмеецца. Hy якей ні сьцясьшціль, a лухты прідумывыць ён ні станіць. Кірілёнык сьцясьтцільнік, нічога плахога ён ні скажыць. СЦЯСНІЦЕЛЬНІЦА ж. Сьцясьтцільніца то сьцясьніцільніца, ну пры Ісаівых іна буўтанула
Дадатковыя словы
сьцягнўлі
0 👁