суватка ёсьць, ці будзіць іна дзіржаць, ці не. Мне атреж нібальшэнькыю сувашычку вузялок пірівізаць. СУВАЛАЧКА ж. памянш. Пакулле. Ціпяяты у сувылычку як уклычыліся, я ім з ног зьдзірала) зьдзірала яе. СУГОН м. Прымус. Ня дужа яны твайго сугону быяцца, іх ні так лёхка пыдыгнаць. СУГОРБІЦЦА зак. Згорбіцца. Ты ж ні так старэй, а сугорбіўся, як дзівяноста гадоў старік. СУГОРБІУШЫ дзеепрысл. Kipeŭ тожа стыяў там сугорбіўшы, некыга ждаў. СУДЗЁЖНЫЙ прым. Судзімы. Раз чылавек судзёжный, яму усюдых німа даверія. СУДЗІШЧА ж. Вялізная пасудзіна. Такую судзішчу вады як нубухторюць, на троя судык хвытаіць. СУДЗЬБІНА ж. зніж. Лёс. Во судзьота выпыла чылавеку: у сваёй хаці i то спакою німа. СУДОЛІВАННЕ н. Перамога, асільванне. I сіла нада, i хракцір, тады ŭ судолівыньня будзіць. СУДОЛІВАННІК, СУДОЛІВАЦЕЛЬ, СУДОЛІВАЦЕЛЬНІК м. Той, хто перамагае, асільвае. Зь естым судолівыньнікым любому мальчыку нечыга справіцца. Глядзі, каб судолівыціль другей раз ні пабег зарёўшы. Судолівыцільніку нада ішчэ многа кашы зьесьць. СУДОЛІВАННІЦА, СУДОЛІВАЦЕЛЬНІЦА ж. Знаіш, ікая c Аріны судолівыньніца: у быразёнкі зы камлыжку зачэпіцца i валіцца. Kani-mo была судолівыцільніца, a січас ёй вядро вады прінесьць у цягысьць. СУДОЛІВАЦЬ незак. Перамагаць, асільваць. Сколька бед мы судолівылі, успымінаць іх ня хочыцца. СУДОЛЕНЫЙ дзеепрым. Сколька ня борііцца, усігда пойдзіць судоліный, мала ў яго сілы. СУДЦЫ мн. памянш. Суды. Січас я зъбегыю, зычарепну суццы вады, нальлеш цугун. Павеліч. СУДЗІШЧЫ. Пад emy гару судзішчы цягніш, цягніш, дух вылазіць, а яны прівыклі, нічога. СУКАВАННІК м. Той, хто замаўляе словам «сук» пры гульні ў мяч. Я цябе нусукую січас пы грібах, сукуваньнік мне найшоўся. СУКАВАННІЦА ж. Во ўзяліся сукуваньніцы, адна чышчы другой
Дадатковыя словы
судзьбта, сўвы, сўдзішчу, сўдзішчы, сўццы
0 👁