дзеепрым. Мы чулі, што i пры Пырасычку було стрілюджына. СТРЭЧАНСКІЙ прым. Такі, які мае адносіны да стрэчання. Во буваюць пякучыя стречынскія морозы! Бутылычка стречынскія вады. СТУБЫХАННЕ н. Цяжкае ступанне. Во стубуханьня, бух, бух пы масту, як якімі кындыламі. СТУБЫХАННІК м. Той, хто цяжка ступае. Только што стубуханьнік, чуць пірідзьвігаіцца. СТУБЫХАНШЦА ж. Дзьвіжыцца некуды стубуханьніца, верна, куму пышла атведыць. СТУБЫХАЦЬ незак. Цяжка ступаць. Стубыхиіць ныгамі як тумбымі, яны ў яе дзьвігыцца ня хочуць. СТУБЫХАЦЦА незак. Цяжка ступацца. Табе красіва стубыхаіцца, только пыглядзець. СТУКАННЕ н. перан. Данос. A думыіш, у нас ні було такіх, што стукыньнім зынімаліся? СТУКАТАЦЦА, СТУКАЦЕЦЦА незак. Грукаць. Ён, верна, ш час к Лявонывым стукутаўся, яны спалі i ня чулі. Стукацеща я доўга ня буду, пагрюкыю, калі ні аччынюць, найду двору. СТУКАЦЕННЕ н. Груканне. Ныдаела мне стукаценьня хужы горькія редзькі, ні мінуты спакою німа. СТУКАЦЕННІК м. Той, хто грукае, ляскае. Як рызваююцца стукаценьнікі, ажно увушшу зьвініць. СТУКАЦЕННІЦА ж. Стукаценьніца як возьміцца, як хлапчонка якей, ляпыіць i ляпыіць. СТУКАЦЬ незак. перан. 1. Ваяваць. Німа ў сьвеці зыміренія, пачуіш, то там стукыюць, то там грюкыюцъ. 2. Даносіць. У любой дзяреўні найдуцца такея, што любюць ну людзей стукыць. СТУПА ж. метаф. Пра тоўстую жанчыну. Разьдзелылыся ступа, што мацеріі ні ныбяресься ныдзіваць яе. Павеліч. СТУШШЧА. Ідзець ступішча, зь ёю ны одной дарогі ні рызьмінесься. СТУПЕНЬ м. i ж. эмац. Гультай. Пры якея ты зяці вярьзеш, кому такей ступінь у хаці нада. Пасьледнія ступінь вырысла, відра вады ні прінясець
Дадатковыя словы
стубыхйіць, стўкыньнім, стўкыюць, стўпінь, стўпішча
0 👁