СКРАБАННІК м. перан. 1. Той, хто чухае, чухаецца. Таго скрабыньнік, што прігляду ня відзіць. 2. Той, хто неглыбока барануе. Толька што скрабыньнік, ema ні скыраджэнъня, a балыўства. СКРАБАННІЦА ж. 1. Тая, што чухае, чухаецца. Ты, скрабыньніца, толька балыісься, нічога ў цябе ня чэшыцца. 2. Тая, што неглыбока барануе. Пыслалі скрабыньніцу, тама цьвёрда, іна нічога путна ня зьдзелыіць. СКРАБАЧОК, СКРАБАЧОЧАК м. памяти. Абабіты, абдзёрты венік. Венік, калі зьмёўся, —■ ema скрібачок, так, буйныя сурья змахнуць. Хуць скрібачочыкым трошку змахні мост, пакуля дзед новый венічык зьвяжыць. СКРАБЕННІК м. Той, хто падскрабае. Скрябеньнік ны дваре поріцца, пыччышчаіць места пыт палкі. Памянш. СКРАБЕННІЧАК. Во як ладнінька скрябеньнічык пымыгаіць бацьку. СКРАБЕННІЦА ж. Кончила скрябеньніца сваю работу, аддыхаіць. СКРАЗНЯЧОК, СКРАЗНЯЧОЧАК м. памянш. Скразняк. / нібальшэй быў скрызьнячок, a прыбраў крепка. Я ўсігда гываріла: ны скрызьнячочыку ні разу ні садзіся. СКРАПЛЯННЕ н. перан. Узаемаразуменне. Зразу шукайця скріпляньня, зь людзямі ўсігда нада ладзіць. СКРАПЛЯЦЦА незак. перан. Дасягаць узаемаразумення. Ты ну другіх ні глядзі, сыма скріпляйся. СКРАПІЦЬ зак. Зняць. Як уступыўся стыршына, уляпілі штраху, ды крепка, a тады цірізь нядзелю штрах скрятлі. СКРАПІЦЦА зак. Дасягнуць узаемаразумення. Ладзь, скарей скрепісься, адной табе трудна будзіць, пакуль прівыкніш. СКРУЖЫВАННІК м. Той, хто падсявае збожжа рэшатам. Зірнят кругом сябе пынысыпаў скружывыньнік. СКРУЖЫВАННІЦА ж. Айдзе ŭma скружывыньніца решыта дзела, ніяк ні найду. СКРУЖЫВАЦЦА, СКРУЖАЦЦА незак. Падсявацца рэшатам (пра збожжа). Решытым зірняты скружывыюцца, тады зьверьху сьмяцьцё ськідаюць. Решыта рукою пыдбівай i будзіць скружацца. СКРУЖЫЦЦА зак. Падсеяцца рэшатам (пра збожжа). Тута капля зірнят, быйстра
Дадатковыя словы
скрўжывыньнік, скрўжывыньніца, скрўжывыюцца
0 👁