столька рдзщца за нейкія гнілыя вожычкі, якея нікому ні надо.. РЖАЎЛЕНЫЙ прым. Іржавы. Нызьбіраюць ржаўліныга жалезьзя i гуляюць, могуць рукі пыбдзіраць. РЖЫШЧЫКА н. памянш. Ржэўнік. Сёліта ныкасілі троху ржышчыка, пы лашчынкых трывяноя було. РОБЕРКІ, РОБЕРЦЫ, РОБРЫШКІ мн. памянш. Рэбры. Высых, рёбіркі тырчаць іс-пуд рубашонкі. Рёбірцы пысякеш, пасоліш, тады у капусту укініш кусочык — іна заесца. Мала жыроў астаецца, рёбрушкі пы каплі цінячу. РОЗВАЛАЧКА ж. гумар. Розум. Каб трошку розвылычкі етыму жынішку, yce ны яго глідзяць, як ны выранёнка. РОЗВЕДКІ мн. Розведы. Кулупай як пойдзіць у розьвідкі, за ім другея розьвідкі пысылаць прідзіцца. РОЗЬ прысл. Асобна. Пасьледнія ўремя ён адурюваў, ні дываў ёй грошы, розь елі. РОПА ж. Гнойнае выдзяленне. Сачыць pona i сачыць, трецьцію нядзелю рана ні зыжываіць. POCKA ж. Расінка. Німа роскі еады, i вы ўтраіх сідзіцё ў хаці, як так i нада. Каб яму тады далі роску мылыка, ён ба, кажыцца, жыў. РОСПІСЬ ж. Рэгістрацыя шлюбу. Цяперя на росьпісь ня дужа глідзяць, сходзюцца, расходзюцца i бяз росьпісі. РОХЛЕННЕ н. Неакуратная работа. Возіцца ісь сьмяцьцём, усё дно як бяз рохліньня абыйціцца нілізя. РОХЛІЦЦА незак. Рабіць неакуратна. Хваціць табе рохліцца у памыйніцы, абдай посыд ды абырачывый на ўслон. РОХЛЯ м. i ж. Неахайная асоба. Відна, што рохля мыла скамейкі: адзін конец памыт, а ну другом сала жыеоя. Узмацн. РОХЛІНА. Ну й зыдылася рохліна, путна нічагенічка ня зьдзелыіць. Павеліч. РОХЛІШЧА. Што за рохлішча, што зы нікуратнік, як яго жонка церьпіць! РОХТАЧКА ж. Адзнака. У Тымаріныга мальца дайжа рохтычкі ўсе meae, як жа ты станіш атказыеыцца? РУБАШОНКА ж. зніж. Кашуля. Ніхай ба с палучкі якую рубашонку сабе купіў. Памянш. РУБАШОНАЧКА
Дадатковыя словы
цінячў
0 👁