РАСШЛЫНДАЦЬ зак. Выклікаць бадзянне. Ціряхоўніныга сына узноў рашшлындыла, нічога ёй ні пымыгаіць. РАСШЛЭПКАЦЬ зак. 1. Разнасіць, растаптаць. За лета рашшлэпкыла я свае пантохлі. 2. Выклікаць топканне. Вун як рашшлэпкыла Навуміху, топчыцца ны дваре i топчыцца. РАСШЛЭПКАЦЦА зак. 1. Разнасіцца, растаптацца. Уся вобуў рашшлэпкылыся, нечыга на ногі усторнуць. 2. Пачаць топкацца. Teae залоўкі рашшлэпкыліся, што хуць іх прівязывый. РАСШЛЭПКАНЫЙ дзеепрым. Разношаны, растаптаны. Валінкі такея рашшлэпкыныя, што іх стыдна ныдзіваць на ногі. РАСШМУЛЯЦЬ зак. Нацерці, расцерці. Плячо ў кабылы хамут рушшмуляў ды крыві, калі яно зыжывець, нада падушычку пытклыдаць. РАСШМУЛЯЦЦА зак. Нацерціся, расцерціся. Была нібальшэнькыя ранка, а цяперя рушшмулялыся i ні зысыхаіць. РАСШМУЛЯНЫЙ дзеепрым. У Ворліка плены крепка рушшмуляны, цягніць воз бокым, жаліцца. РАСШМЫКЫВАННЕ н. Раздаванне па дробязі. Рашшмыкывыньня ні дывядзець яе ды дыбра, к вясьне сыма астаніцца ні ш чым. РАСШМЫЛЬГЫВАННІК м. Марнатравец. Kipeŭ тожа быў ладный рашшмьільгывыньнік, капейка ў яго ні дзіржалыся. РАСШМЫЛЬГЫВАННІЦА ж. Рашшмьільгывыньніца нічога ні прібірягець, у яе ўсё рызьляціцца. РАСШМЫРКЫВАННЕ н. неадабр. Бяздумнае марнатраўства. Відзіш, якей толк із рашшмыркывынъня: у цёткі ны абед пызычаіць. РАСШМЫРКЫВАННІК м. неадабр. Той, хто бяздумна марнатравіць. Айдзе табе рашшмыркывыньнік пыбірягець, у яго нічога ні задзержыцца. РАСШМЫРКЫВАННІЦА ж. Нічога рашшмыркывыньніца ні прідбаіць, у яе капейка за рукі ні чыпляіцца. РАСШМЯКАЦЬ зак. Паваліць многіх. Вы толька к яму палезъця, ён вас рышшмякыіць як атопкі. PACШМЯКАЦЦА зак. Пачаць валіць усіх. Уніміся, дужа ты рышшмякыўся, глядзі, сам пыляціш скарей за іх. по
0 👁