ПАНІЧКА ж. Панская дачка. Мы ішчэ помнім, як панічкі любілі пы саду гуляць, прыхаджывыліся. ПАНОКАЦЬ зак. Пападганяць каня воклічам «но!» Нехта панокыў трошку увечырі, уродзі Сярьгеіў голые, ну хырашо ні пызнала. ПАНОШАНЫЙ дзеепрым. метаф. Аслабелы. Андряёнык чылавек паношыный, ён у разных пірядзелкых пубуваў. ПАНТАЛЫК м. Сэнс. У каго ты надумыўся пынталык іскаць. А йдзі ты знаки куды ic сваім пынталыкым. ПАНУКАЦЬ зак. Пазаахвочваць воклічам «ну!» I Высілёнык пыдыйшоў, панукыў, ён любіць усюдых ic сваім ізыком уторнуцца. іІўНЮХАЦЦА зак. метаф. іран. Зблізіцца, паразумецца. Відна, што панюхыліся, такея гэрчыкі адзін аднаго скора находзюць. ПАНЯХАЩЬ зак. Прынізіць, зрабіць нікуды нявартым. Мутруноўна, кажыцца, баба нічога, а яны так яе пыніхаілі. ПАНЯХАЕНЫЙ дзеепрым. Ну дык што, калі пыніхаіный, што яму ат етыга стала. ПАНЯЦЦА зак. перан. Усхадзіцца. Буря як пынілася, цэлыю нядзелю ні сьціхала, у сё гудзіць i гудзіць. ПАНЯЦЬ зак. перан. Пакрыць. Макріца усё пыніла, ні даець нічому росьць. ПАНЯТЫЙ дзеепрым. Травою пынята бульба, уся заглушына, нічога зь яе ня будзіць. ПАПА м. дзіц. Хлеб. Можа ты папы зьясі, я табе ськібычку атрежу. Памянш. ПАПКА. Щ даць мальчыку папкі, смашнінькій, сьвежынькій. ПАПАБЩЦА зак. Абабіцца. Пыпаб'юцца снапы i ні аткладывый, зразу трясі кулі, нада крыць сенцы. ПАПАБІТЫЙ дзеепрым. Пыпабітый лён вязуць на Шыіну i рысьсьцілаюць. ПАПАВАЛЩЬ зак. Заваліць усё, многае. Вецір пыпываліў ціціву, а іна вісокыя, цяперя ні падніміцца. ПАПАВАЛІЦЦА зак. Заваліцца (пра ўсё, многае). Боб ні патпёрлі жордычкымі, пыпываліўся ну гуркі. ПАПАВАЛЕНЫЙ дзеепрым. Тоўстыя бярёзы пыпываліны, быльшая шкода зьдзелына ў лесі. ПАПАВАРЗЕКАЦЬ зак. Паквэцаць. Яны ні галодны, пыпыварзёкылі твае ладкі, ацставілі i пабеглі. ПАПАВЕЗЦЬ зак. 1. Павезці шмат. Пыпывязьлі ад бацькі i мяшкоў, i клумык поўныю машыну. 2 перан. Пашанцаваць пэўны час. У тоя ўремя ім ладна пыпывязло, a тады як сырвалыся, дык i сырвалыся
Дадатковыя словы
панўкыў, пыпабюцца, іі^нюхацца
0 👁